ayetler_renkli

Avrupa`da yaşayan kitleler, benim yazdıklarımı hergün gözleriyle görmüyorlar mı?
Belden aşağı veya belden yukarı çıplak dolaşan bayanların yanından geçmiyorlar mı?
Televizyonlarda gösterilen çıplak filimleri izlemiyorlar mı? Eşleriyle sevişmiyorlar mı,
öpüşmüyorlar mı? Beni yazdıklarımdan dolayı eleştiren dalkavuğun üçü de evli. Bunlar
eşlerini çıplak kucaklamıyorlar mı? Dudaklarından öpmüyorlar mı? Bütün bunlar
yapılıyor, biliyorum. Peki bütün bunlar yapılınca yozlaşılmıyorda; yazdıklarım okununca
neden yozlaşılıyor?" Ben yazınca kitleler görüşlerimi parti görüşleriyle özdeşleştiriyor "
da ondanmış. O zaman şu gerçek ortaya çıkıyor; parti görüşü, dolayesiyle resmi ideoloji,
aşkı, sevişmeyi, öpüşmeyi, çıplak kadına bakmayı ve bunların anlatımını yasaklıyor. Bu
bir gerçektir. Nitekim ben Rio ile ilgili yazdığım yazıdan dolayı yargılandım.
Soruşturmada bana sorulan sorulardan biri "Rio yazısında neden ahlaksızlığı teşfik ettin,
bu yazıyı neden Berxwedan gazetesinde yayınladın? Açıkla! " deniyordu. Yazdığım
yazıyla "halkın ahlakını bozmak " suçundan yargılanıyordum. Resmi ideoloji beni
yargılıyordu. Partinin ahlak anlayışı bu aynı zamanda ulu önderimizin anlayışıdır, böyle
buyuruyordu. Bu yaşamın, edebiyatın ve sanatın katledilmesiydi. "Belden aşağı veya
belden yukarı çıplak kızlar" deyimini "halkın ahlakını bozuyor" olarak değerlendiren
resmi ideoloji, kapitalizim öncesi katı katolik görüşün daha gerisindedir. Soruşturmada
Rio yazımla ilgili soruyu okuyup, yanıtını yazdığımda Polonya`lı mekik icatcısının neden
öldürüldüğünü, Galile`nin neden yargılandığını, Buruno`nun Roma`da neden yakıldığını
daha iyi anladım. Sorgucu arkadaşımla Diyarbakır cezaevinde uzun süre birlikte
yattığımdan, kendisi beni yakından tanıyan biri. Yazdığım yazıyı okumamış, resmi
ideoloji yazımdan dolayı yargılanmamı buyurmuş. Yazıyla kitlelerin yozlaşmayacağını o
da biliyordu. Ama resmi ideoloji, "parti ahlakı" ellerini kollarını bağlıyor, beynini
mühürlüyor, kulaklarını tıkıyordu. Sorgucu arkadaşımla konuyu tartışırken; "Bu kadar
gericilik olmaz" diyorum, kızıyordu: "zaten sen halkı hep geri görürsün, aydın özelliğidir
bu" demez mi!
Halkı hor gören, halkı aşağılayan, halkı bir koyun sürüsü gibi değerlendiren kimdir, ulu
önderimiz değil midir diyecektim, sonucuna katlanamacağımı düşünerek söylemekten vaz
geçtim. Söylesem vereceği yanıtı belli; bu yanıt kendi yanıtı olmayacak, resmi ideolojiyi
tekrarlayacaktı:´´Evet önderlik halkı horluyor, alçaltıyor ama aynı zamanda kaldırıp
yüceltiyor´´diyecekti. Resmi idelojinin yanıtı budur. Ninemi hatırlıyorum; Allah insanı
hem düşürür, hem kaldırır. Onun hikmetine akıl ermez derdi.
Soruşturmada Rio yazısıyla ilgili sorulan soruya verdiğim yanıtta düşüncelerimi açıkça
savundum:´´Böyle düşünülür ve bu düşünce uygulamaya geçerse Kürdistan´da sanat ve
edebiyat gelişemez´´dedim. Bu savunmamı kabul etmedikleri gibi; önderlik çizgisini esas
alıp özeleştirini ver´´dediler. Sanat ve edebiyat emperyalistlerin güdümünde olduğu için,
başkanın değeri anlaşılmıyor. Ayetlerinde şunları söylüyor:´´Ben dünyanın en büyük
sanatçısıyım, ayetlerimin toplandığı her kitap, bir edebiyat harikasıdır.´´Bunları
söyledikten sonra partinin edebiyatı, partini dili, partinin uslubu dayatılıyor. Burada parti
bir paravandır sadece. Partinin dili, edebiyatı, uslubu demek; önderliğin dili, edebiyatı
uslubu demektir. Kürdistan´da edebiyat ve sanat ancak parti önderliğinin dili, edebiyatı ve
uslubu ile gelişebilir diye buyrulur. Ulu önderimiz kulları arasında bu, tartışılmaz bir
gerçektir. Bu gerçekten dolayı yirmi yıllık bir kurtuluş savaşına, edebiyat ve sanat için
ortaya çıkan tonlarca malzemeye rağmen, sanat, edebiyat ve müzik adına hiç bir eser
yaratılamamıştır. Đşin iç yüzü şöyle: Önderlik, sanat ve edebiyattan anlamıyor. Ona göre
kendisi dünyanın en büyük sanatçısı ve edebiyatcısıdır. O sapık çizgisini cezaevlerinde
hakim hale getiremediğinden yaratılan bazı sanat ve edebiyat eserlerini şimdi yok etmeye
çalışıyor. Cezaevleri dışında resmi bir ideoloji; sanatın, edebiyatın ve müzüğin yerini alıp
tekrarlanıp duruyor. Bu konuda da ulu önderimiz söyler, kulları söylenenleri tekrarlayıp
‘amin’ derler. Notalar aynı, kelimeler aynı, cümleler aynı, resimler aynı, makaleler aynı,
öyküler aynı, türküler aynı, tiyatrolar aynı, filimler aynı, şiirler aynı, marşlar aynı.
Ulu bir kişi düşürülmüş milyonları kurtarıyor. Türkünün konusu bu, şarkının konusu bu,
öykünün konusu bu, makaleler bunu anlatır, yazılacaksa, roman bunu anlatmalıdır. Ulu
önderimize göre bunun dışındaki edebiyat ve sanat anlayışları, burjuva anlayışlarıdır. Ve