ayetler_renkli

senin elinde bir araç, "ney’im" Neycinin elinde ney neyse, ben de senin elinde öyleyim.
Beni sen yarattın, sen görevlendirdin, sen güç ve yetki verdin, sen söyledin; ben
söylediklerini yaptım, sana güvendim ve geldim. Eğer beni öldürürsen, ikimizin yaptıkları
anlaşılmasın diye öldüreceksin. Ama anlarlar. Beni anlayacakları gibi seni de anlarlar. Hiç
bir şey anlamasalar da senin korkun seni ele verir. Senin uyguladığın yöntemler her yerde
açığa çıkıyor. Kurbanlar, katiller, Cemaller, kaçanlar, intihar edenler çoğalıyor. Bunlar
seni ele veriyor, verecekler de. Ben intikamımı aldım. Ve bundan sonraki Astyages
yöntemlerin Harpagoslar yaratmaya devam edecektir.
Terzi Cemal'la ilgili kitabı bitirmeden kaçtım. Çünkü sorgucum Diyarbakır cezaeviyle
ilgili kitabı yazmamı istiyor, talimatı dayatıyordu. Bu kitapla Diyarbakır cezaevinde
direnen herkesi mahkum edecek, ilerde katledilecek arkadaşlarımın idamı için bu günden
iddianame görevi görecek kitabı yazacaktım. Arkadaşlarım, halkım ve tarih karşısında
suçlu duruma düşmemek için kaçmam gerekiyordu ve kaçtım.
20 Eylül 1993 Almanya
Bölüm: 15
"Ben yazdığım için suçlu değil, o yazdıkları mi yaptığı için suçludur."
Sabah erkenden Kızılhaç komitesine gitmeye karar veriyorum. Dün para almak istedim
"yarın" dediler. Kendi paramı da taksitle veriyorlar. Otelde sıkıldığımdan Kızılhaç
komitesine gidip gelmek benim de işime yarıyor.
Servis arabası beni Hamra çarşısına bıraktı, komiteye yaya olarak gidiyorum. "Hotel San
Lezaro" nun tam karşısına gelmiştim ki aniden Hacı'yla karşılaştım. Beni görünce "Yahu
Hoca nerelerdesin? Ben de seni arıyorum." diyerek yanıma geldi. Tokalaştıktan sonra
"Saçını başını düzeltmiş, yeni elbiseler giymişsin. Nerdeyse seni tanımayacaktım." dedi.
Hacı beni oyalamaya çalışırken, ben de onu nasıl atlatacağımı düşünmeye başladım.
Planımı yapıp kararlaştırdıktan sonra onunla Kızılhaç binasına doğru yürürken, Hacı bana
"durumunu Cuma arkadaşa anlattım. " gelsin işine baksın, öldürecek olsaydık burada
öldürürdük" dedi. Seni çok aradım, fakat ortalıktan kayboldun. Başkanın da haberi olmuş.
Arkadaşlara kızmış. Rıza'yı görevden alarak Botan'a göndermiş." diyor. Artık kesinlikle
beni bırakmayacağını söylüyordu. Sadece dinliyor ve yürüyorum. Kızılhaç komitesinin
bulunduğu binanın tam karşısına geldiğimizde "Hacı, parti aleyhinde bir tek kelime
kimseye anlatmadım. Đsteseydim burada basın toplantısı yapar, her şeyi açıklardım."
dedim. Ve benden ayrılmasını istedim. Kabul etmeyince "Kızılhaç komitesine gideceğim,
işim var" dedim. "Ben de seninle gelirim" deyince "gelirsen durumu açıklamak zorunda
kalırım, iyi olmaz." dedim. Anlamıyor, gelmek istiyor. Onu terk edip asansöre doğru
gidince gelmekten vazgeçti.
Kızılhaç komitesinde görevli Marie ve Muhsin'e beni gördüklerini, birinin kapıda
beklediğini söylüyorum. Amacım bir an önce parayı alıp dışarı çıkmak ve bir taksiye
atlayıp oradan kaybolmaktı. Yarım saatte ancak parayı alabildim. Aşağı indiğimde Hacı
beni bekliyordu. Kızdım, beni takip etmemesini istedim. Ama Hacı talimat almış, beni
bırakmak istemiyordu. Yaptığının doğru olmadığını anlatmaya çalışırken bir taksi hızla
yanımıza geliyor. Đçinden iki kişi iniyor. Taksi sürücüsünün bana tercümanlık yapan
süpermarket sahibinin oğlu olduğunu öğrenince Hacı'nin marketten telefon ettiğini
çıkarıyorum.
Taksiden inen diğer adam, benimle tokalaşıyor. Türkçe ve Kürtçe bilmiyor, Arapça
konuşuyor. Hacı'da adamın söylediklerini bana tercüme ediyor."Adamın Beyrut'ta
oturduğunu, evinin geniş olduğunu, orada kalabileceğimi " söylüyor. Teşekkür ediyorum,
geri geri Kızılhaç binasının alt salonuna giriyorum. Çok kritik bir an'ı yaşadığımı
anlıyorum. Kürtçe bilmeyen adamdan daha çok kuşkulanıyorum. O Hacı'yla birlikte beni
zorla taksiye sürüklemek istediklerinde, yumruklaşmak üzereyiz. Tam bu sırada Kızılhaç
komitesinde çalışan iri yarı bir genç çekiştiğimiz salona girdi. Hacı'yla tanımadığım adam,
asansörü bekleyen gencin gitmesinden sonra beni taksiye sürüklemek niyetinde olduklari