ayetler_renkli

oturman, mücadeleden vaz gecmen doğru olmaz. Birbirinizi sevin, bu çok doğaldır, ama
evlenecek koşuları yaratmak için mücadeleyi geliştirmemiz gerekiyor," diyorum.
Söylediklerimin çok doğru olduğunu söylüyor, "Ama ben yapamıyorum" diyor.
Söylediklerimin üzerinde düşünmesi istiyor, bir isteğinin olup olmadığını soruyorum
"Hayır" diyor. Ayağa kalkıp hazırol vaziyette geçiyor. Abdurrahman'ın kapatıldığı odadan
çıkınca, kapıda hazırol vaziyette bekleyen nöbetçilere. "Emine'nin kapısını açin!"
diyorum. Anahtar ve zincir sesi geliyor, bu seslerden nefret ediyorum. Kapı açılınca içeri
giriyorum. Emine korkulu gözlerle hazırol vaziyette penceresiz, karanlık küçük odanın
orta yerinde durmuş bana bakıyordu. Kısa boylu, esmer, ince, zayıf, siyah saçlı, kurbağa
yüzlü karakuru bir kızdı Emine. Kendisi ile Kurdmanci diliyle konuşuyorum: "Raporunu
okudum, son olarak bir diyeceğin var mı?" diye soruyorum, zavallı bir durumda boynunu
bükerek "Willeh heval gotina min i davi ez dixwazim bi Ebdurrahman're bizewicim
(Vallah arkadaş son sözüm abdurrahman'la evlenmek istiyorum.) " deyince içim
burkuluyor. Nöbetciler gülüyorlar ve kapı Emine'nin yüzüne kapanıyor.
Akademi yönetiminin bulunduğu binalara doğru yürürken yolda düşünüyorum; önderlik
çizgisini değil, aklın çizgisini uygulamıştım. Önderlik çizgisine göre böyle konuları
tartışmamanın veya böyle konularda kişileri ikna etmeye kalkmanın zamanı çoktan
gecmiştir. Kişi önderlik çizgisine karşı gelerek suç işlemiştir. Otorite dayatılarak,
gerekenler yapılmalıdır. Ya önderlik öldürülmeli, ya da "adam" edilmelidir.
Yönetim binasına gidince arkadaşlar merakla "ne oldu?" diye soruyorlar, isteklerinde
diretiyorlar yanıtını veriyorum. Ali Aksoy tekrar önderliğin talimatindan söz ediyor,
yanaşmıyoruz. Bizi ispiyonladıkların da, tutuklanarak Abdurrahman'ın yanına
gideceğimizi, başımıza kötü şeylerin geleceğini biliyoruz. Sonra Ali'nin kolay kolay böyle
bir şeyi göze alamayacagini düşünüyoruz. Bilge: "Bir iddianame hazırlayın yargılayalım"
diyor. Đddianame hazırlamayı kabul etmiyor, kızı serbest bırakıp babasının evine
gönderelim, Abdurrahman'ı eğitime alalım diyorum. Bilge, Adnan, Zeki ve Resul önerimi
mantıklı buluyorlar, ardından "Önderlik bu öneriyi kabul etmez" diyorlar. Sonunda Zeki
Yılmaz'a iddianame hazırlama görevi veriyoruz.
Bir gün sonra iddianemeyi hazırlayıp getiriyor, okuyunca Zeki'ye sinirleniyorum. Çünkü
iddianame "yozlasmış, fahişe, alçak, rezil, şerefsiz…" kelimelerle dolu. "Ben bu
iddianamenin altına imzamı atmam, bir gün bu yazılanlar tarihe geçer, gelecek nesiller
okuduklarında yüzümüze tükürür" diyorum. Zeki ise : Selim arkadaş, partinin uslubu
nasılsa, ben öyle yazmak zorundayım, burada kendi uslubumuza göre iddianame
hazırlayamayacağımızı hala anlayamadın mı?" diyor. O da haklı. Ama buna rağmen
diretiyordum. Neticede ikisini yargılamaktan vazgeçiyoruz. Zaten ulu önderimiz, uzun
süre tutuklu kalmalarini istiyor, bunu biliyoruz. Bizde önerimizi, bizden sonra gelecek
olan yönetime devretmeye karar veriyoruz. Bizden sonra gelen yönetim önerimize uygun
olarak Emine'yi babasının evine gönderiyor, Abdurrahman eğitime alınıyor. Bir süre sonra
Abdurrahman akademiden firar ederek Beyrut'a gidiyor, Emine'yi alıp kayıplara
karışıyorlar.
Đbretlik olaylardan birini daha anlatmak istiyorum: "Türk'lerin kızı, yani Kürt milletvekili
Ahmet Türk'ün yegeni, Hevi Türk (20) akademinin öğrencilerinden Azman kod adlı bir
gerillaya aşık olmuştu. Azman Serhat eyaletinde bir ağanın oğlu, avukat. Gerilla savaşına
katılmış, üç yıl kadar dağda kaldıktan sonra akademiye gelmişti. Hevi Türk 20-21
yaşlarında uzun boylu, esmer iriyapılı bir kız. Bir gün dersten sonra akademi yönetimine
geldiğinde, yönetimde görevli Malatyalı Leyla bana: "Hevi ile Azman arasında birşeyler
var" dedi. Ne var diye sorduğumda; sen ders anlatırken Hevi sürekli Azman'a bakıyordu"
dedi. Önemsemez bir tavır takınarak, baktıysa ne yapalım dedim. Tekrar derse girişte
Azman başka bir yere oturdu, Hevi yerini değiştirerek Azman'la bakışabileceği bir yere
geçti," diye sürdürdü konuşmasını. Yani başkanımın dışında stratejik konuslandırma mı
var, demek istiyorsun, dediğimde güldü.
Ertesi gün yine ben ders veriyordum, ikisini izledim Leyla’nin söyledikleri doğruydu; hem
bakışma hem strateji konuslanma vardı. Benim anlayışıma göre değil, önderlik çizgisine
göre bu suçtu.(2) Kutsal akademi toprak" ları üzerinde göz zinası yapılıyor, dersler
dolayesiyle savaş boşa çıkarılıyordu. Bu da objektiv olarak ajanlıktı! Aynı günün akşamı
Leyla "Dediklerim doğru çıktı değil mi?" deyince diğer arkadaşların yanında konuyu