ayetler_renkli

PKK ye karşı direnmek değildir. Tam tersine PKK’lı olmak ona karşı direnmeyi
gerektirir. Şimdiye kadar direnmemiş, boyun eğmiş olanlar, ilerde halka ve tarihe hesap
vermekle karşı karşıyadırlar. Çünkü PKK’yi tasviye eden, PKK’lileri öldüren, intihara
sürükleyen, köleleştirerek PKK’li olmaktan çıkaran, kaçırttan bu despottur! PKK’li
dalkavuk, köle, tek kişiye tapan değildir. Bilimin puta karşı olduğu kadar, bir PKK’li de
kendi halkının özgürlüğü ve bağımsızlığı için savaşan onurlu bir insandır. Esrefiye
otelinin odasında bu son sözleri kendi kendime söyledikten sonra uyumaya çalışıyorum.
25 Agustos 1993 Beyrut
Bölüm: 11
Efendi kendi Köleleri için neyi ne kadar fazla yasaklarsa , aynı şeyi kendisi için o kadar
serbest sayar.
Esrefiye Oteli ile Postahane arasında mekik dokuyorum. Telefon defterimdeki numaralar,
Dünya ile bağlanı sağladığından, onu itina ile koruyorum, sanki kaybedersem bütün
Dünya ile bağlantılarım kopar hissine kapılıyorum.
Hüseyin ile son görüşmemizde;" kardeşin ve arkadaşınla görüştüm, sana yardımcı
olmanın ötesinde canlarını bile vereceklerini, söylüyorlar. Ayrıca şu saatlerde seni
telefonun başında bekliyorlar" dediğinde Hüseyinle vedalaşıp kardeşimi arıyorum.
Kardeşime durumumu kısaca izah ediyor, bana para yollamaları için ne yapmaları
gerektiğini anlatıyorum. Kardeşim Aysel`inde yanında olduğunu, konuşmak istediğini
söylüyor. Ona da durumu izah edince eşim; "ben de bu gün görevi bırakıyorum" diyor.
Hiç bir şey söylemeden telefonu kapatıyorum. Eşimden hala kuşkulandığımdan, kaldığım
yeri ve telefon numaramı söylemiyorum. Otel odam aynı zamanda düşünme ve yazma
yerim oldu. Bu odada geçmişi düşüncelerimde yaşayarak, yeniden yazıyorum.
Sorgucum, beni cezaevi olarak kullanılan odaya tıktığı gün; 20-22 yaşlarında bir gencin
aynı odada tutuklu olduğunu görmüştüm. Kapı yüzümüze kapanınca, genç içten
gülümsüyerek güzel Kürtçesi ile "Heval Selim Hoş geldiniz" demişti, "Hoşbulduk
dedikten sonra" yanına oturmuştum. Uzun süre sessiz kalmıştık, genç birden bire:" Beni
tanıyamadın her halde "demişti. "Hayır" dediğimde," sen akademide komutan iken, ben
askerdim, sonra önderliğin kuryeliğini yapıyordum. Sık sık akademi yönetimine gidip
geliyordum," deyince tanıdım. Tokalaşarak, "merhaba Fevzi" dedim ve sohbet etmeye
başladık. Bana neden buraya getirildiğimi sorunca; "kendime özgü düşüncelerim
olduğundan" dedim. Türkçe bilmeyen Fevzi: "Hii Fikren Xas " dedi gülümseyerek. Fevzi
Mizahi sevdiğimi biliyor ve sohbetimizin hemen başlangıcında `Hii Fikren Xas` diyerek
mizaha giriş yapıyordu. Söylediklerine gülünce, Fevzi:" Selim arkadaş sen beni iyi
tanımazsın ama ben seni çok iyi tanırım. Đstersen senin çözümlemeni yapayım " deyince;
"Haydi yap dedim." Bir süre düşünen Fevzi: "Ben küçükken, daha doğrusu devrimci
olmadan önce çobandım. Çok akıllı bir köpeğim, bir sürü koyunum vardı. Sen çobanlık
yapmadığından belki bilmiyorsun; özellikle yazın, koyunlar sürü halinde çobanın ardından
yürürken, kafalarını birbirinin bacakları arasına sokarak veya kafalarını eğerek yürürler.
Bizm PKK’nin uslubu da böyledir. Ama sen buna uymuyorsun, ikide bir şeytan keçi gibi
kafanı kaldırıp sağa sola, ileri geri bakıyorsun. Bu tavrınla çobana güvenmiyor, yanlış
yere götürmesinden kuşkulanıyorsun gibime geliyor " deyince, kahkaha ile güldük.
"Kürtçe anlattığın için, iyi anlıyamadım, ama yine de iyi çözümlemeye benziyor." dedim.
Aslında anlattıklarını iyi anlamıştım, fakat buraya konulmuş bir düşünce polisi
olabileceğinden kuşkulandığım için açık vermemeye çalışıyorum." Çözümlemem nasıl ? "
diye sorarak gülüyor." Peki seni niye tutukladılar? " diyorum, gülüşü dudaklarında
donuyor, rengi değişiyor, gözleri sabitleşiyor, bir heykel gibi oluyor sanki. Ondaki bu ani
değişikliğe şaşırıyorum! Bir," Ahhh " çekiyor ve susuyor." Çekinme, kimseye bir şey
anlatmam " diyerek konuşturmaya çalışıyorum, bir daha," Ahhh " çektikten sonra:" Ben
inançlarımı yitirdim, artık hiç bir şeye, hiç kimseye inanmıyorum " diyor ve susuyor. Bu
cümle ile," ben ulu önderimize de inanmıyorum " demek istediğini anlıyorum. Ve`çok
kötü, insanın bütün inançlarını yitirmesi çok korkunç bir şey!` diyorum. `Peki sence bir
insan neden inanclarını yitirir?` diye soruyor. Biraz düşünüyorum:` Đnsanlar bazı şeylerin