ayetler_renkli

Çağırsam gelenler olur. Haber iletecek paramın olmadığını bildiğimden küçük defterimi
cebime koymaktan başka ne yapabilirim? Yatağıma uzanıyor ve düşünüyorum; iki yıllık
süreci kafamda netleştirmem, Avrupa’ya ulaşmam kadar önemlidir diyorum. Đki yıl
boyunca gece gündüz düşünmüş, izlemiş, okumuş, tartışmış, yaşamış, tanık olmuştum
herşeye. Ama buna rağmen düşünmeye gereksinim duyuyorum. Okuduklarımı
gördüklerimi, yaşadıklarımı, yaptıklarımı, taptıklarımı, lanetlediklerimi yazmam gerek.
Halkım doğal olarak bu çirkefliklerin yaşandığına inanmakta zorluk çekecek. Ama
anlatmalıyım. Đnandırıcı olmak çok önemli. 1981`de D. Bakır cezaevinde tutsakken,
yüzbaşı Esat Oktay`ın zulmü başlamıştı. Đzliyordum, yaşıyordum, görüyordum,
duyuyordum, direniyordum. Tanık olduklarımı hafızama not düşüyor, ileride yazarım
diyordum. Esat Oktay: " Ben size öyle uygulamalar yaparım ki, ilerde anlatsanızda kimse
inanmayacak" diyordu. Yedi yıl sonra yüzbaşı Esat`ın yaptığı zulmü " 12 eylül
karanlığında Diyarbakır Şafağı " adlı iki ciltlik kitabımda anlattım. Cezaevinden
yollayarak Almanya ve Türkiye`de yayınlattım. " Đnsanlar okuyunca inanmazlar" diye
korkuyordum. Ama 1991 yılında cezaevinden tahliye olup okuyucularımla tanışınca
inandıklarını gördüm ve çok sevindim.
Şimdi yine böyle bir durumla karşı karşıyayım." pkk" nın içindeki uygulamalar, ulu
önderimizin yarattığı durum, entrika, yalan, işkence, baskı, katlıam, korku, dalkavukluk,
diktatörlük, kadın erkek ilişkilerinin korkunçluğunu ve hametini yazmam gerekir. Zaten
benimle her karşılaştığında " Benim yaşamımı bir kitap olarak yaz" diyordu ulu önder.
Bende yazacağıma dair söz veriyordum. Diğer kitaplarımı yüzeysel buluyordu. Ona göre
her şeyin altında kendisi vardı. Ben kendisini değil, görüntüyü yazmıştım. Yani
Diyarbakır cezaevinin direnişlerini yazarken, ulu önderimizden pek söz etmemisim. Bize
anlattığına göre, D.Bakır cezaevinde direnen kendisiymiş, ben bunu görememiş yüzeysel
kalmışım. Ulu önderimizin eleştirilerini dikkate almamam mümkün mü? " Yazacağım"
dedim mi, yazarım.
Sekiz ay Mahsum Korkmaz akademisinde kaldım. Orada, inanılmaz, insanı çıldırtan,
sersemleştiren, yaşamdan nefret ettiren, güldüren, düşündüren olaylara tanık oldum. Bir
yıl Avrupa`da kaldım. Serxwebun, Berxwedan gazetelerinin koardinatörlüğünü ve Avrupa
örgütünün merkez üyeliğini yaptım. Burada gördüğüm, tanık olduğum entrikalar,
ispiyonculuk, ayak oyunları, ikiyüzlülük, şakşakçılık, dalkavukluk, despotizm,
şablonculuk ve kokuşmuş ilişkiler gördüm. Ulu önderimizin indirdiği bütün ayetleri
okudum; tarihin çarpıtılması, gerçeklerin yerine yalanların konulması, yamyamlıkları, ve
iki yıl boyunca yaşadığım cehennemi hayatı yazmayı düşünüyordum. Bir yazar olarak
yeterince gözlemlemiştim.
Ulu önderimizin yanında kalarak gerçekleri yazamazdım. Gerçekleri yazmak, tabuya
dokunmak demekti; sonucu ise pis ve damgalı bir ölümdü. Aslında ulu önderimizin
benden istediği; tüm iğrençliklerin özünü gizleyecek ve bu pisliklerin gizlendiği iyi bir
ambalaj görevi görecek bir kitap yazmamdı. Bütün resmi ideolojiler; beyinleri tutsak
dalkavuk yazarlar aracılığıyla böyle kitaplar yazdırmışlardı. Bu durumu çok iyi bilen ve
yaşayan ben, bunu yapacak kadar alçalabilir miydim? Yirmi yıldan beri Türk
edebiyatçılarını ve sanatçılarını eleştiren, resmi ideolojinin köleleri veya dalkavukları
olarak gören ben, olanlarla aynı konuma mı düşeçektim? Hayır! Yazarlığı bırakırım, tek
satır yazmam, gerekirse ölürüm ama resmi ideolojinin emriyle, yalanlarla gerçekleri
maskeleyemem.
Avrupa`ya gittiğimde, akademide ulu önderimize söz vermeme rağmen, kitap yazmaktan
vaz geçtiğimi söyledim. Çünkü gördüklerim, yaşadıklarım başka, benden istenilen
bambaşka şeyler yazmam idi; birbirine taban tabana zıt olan şeyler. Evet, ikide bir
yazmam isteniyordu. Sonunda: " Yazmayacağım, yazarlığı bıraktım, Salman Rüştü olmak
istemiyorum" dedim. Bu sözüm ulu önderimizin mübarek kulaklarına gitmişti. Tabi ne
demek istediğimi çok iyi anladığını biliyorum. Daha önce de yazmayacağımı anlamıştı
zaten. Avrupa`ya giderken " Beni anlatan yazılar yaz ha!" demişti. Bunun bir talimat
olduğunu biliyordum.