ayetler_renkli

yatınca ranza kırılır mı? Arabalara binince, diğer insanlar gibi aynı parayı mı ödüyor,
yoksa dört katını mı? Kahveye gidince ince belli bardakla çay isteyebiliyor mu?
Dondurma satın alınca, diğer insanlar gibi küçük dondurma külahını mı eline alıyor?
Birisiyle kavga ederse karşıdakinin durumu ne olur? Adamı aynada gözleyip bu tip
soruları kendime sorarken, berber onun saçını kesiyor, o da berberin ücretini verip çıkıyor.
Arkadan bakıyorum. Tuhaf! Montofon ineğine benziyor, her kalçasından kolaylıkla bir
insan yapılır diyorum. Dışarda bekleyen arabasının kapısını açıyor, iyice izliyorum,
bindiğinde araba bir karış çöküyor.
Yunan berbere, manifaturacıya anlattıklarımı anlatıyorum. Berber Yunanistan`da değil,
Beyrut`a doğduğunu, anne ve babasınin 1920`lerde Ege`den kaçtıklarını, aslen Anadolu`lu
olduğunu söylüyor. " Benden selam söyle Anadoluya" romanını okuyup okumadığını
soruyorum, okumadığını söylüyor, okursan anne ve babanın orada nasıl yaşadıklarını ve
neden kaçtıklarını öğrenirsin diyorum.
Konfeksiyoncunun anne ve babası Saman dağından, berberin anne ve babası Ege`den. Ben
onlardan 70 yıl sonra aynı rejimin zulmünden dolayı Beyrut`a geldim. Ve bu gün
Beyrut`ta onların çocuklarıyla bizi yurdumuzdan kaçırtanların dili aracılığıyla anlaşıyoruz.
Adamlarda tarih bilinci olsa bana yardımcı olurlar. Konfeksiyoncu ve berberin öyküsünü
en az kendi öyküm kadar biliyorum. Ve onlara kendi öykümü değil, kendilerinin
öyküsünü anlatırım. Berber beni bir Kürt ile tanıştıracağını söylüyor, itirazımı beklemeden
dışarı çıkıyor. Bir süre sonra 50 yaşlarında zayıf, uzun ince boylu bir adamla içeri giriyor.
" Marhaba tu bi xer hati" diyor yaşlı adam. Hal hatır soruyorum, adam, aslının Süryani
olduğunu, babasının Diyarbakır`dan buraya 1920`lerde göçtüğünü, Kürtçe’yi iyi
konuştuğunu fakat Türkçe konuşamadığını anlattıktan sonra: " sen serok Apo`yu duymuş
musun?" diye soruyor, duymuşum diye yanıtlayınca: " o zaman kalk bir çay içmeye
gidelim" diyor, kalkıyoruz.
Berber dükkanının biraz aşağısındaki sokağa sapıyor, yüksek bir apartmanın alt katına
giriyoruz. Kahveye gideceğimizi sanıyorum ama adam beni eve götürüyor. Asansör
kapısını açıyor içeriye girip, düğmeye basıyor altıncı kata çıkıyoruz. Ev bomboş ve
kocaman. Đlk oda kullanılmaz bir halde. Eski tahta ve hurda eşyalarla dolu. Đkinci odanın
kapısı da açık, oraya da göz atıyorum. Somyanın üzerinde bir yatak ve battaniyeler var;
her şey darmadağınık. Koridordan bir oturma salonuna geçiyoruz, üstü örtüsüz antika bir
masa, masayı tamamlayan iki sandalye. Salonun bir köşesine üzerinde dağınık çarşaf ve
battaniyelerin bulunduğu iki kişilik bir karyola daha atılmış. Salonun diğer köşesinde
kapağı açık kocaman bir valiz. Đçinde çok sayıda tişört, gömlek ve iç çamaşırları
görülüyor.
Adam Kürtçe olarak: " Buyrun oturalım" deyince, karşılıklı konulmuş antika sandalyelere
oturduk. Masanın üzerinde oldukça büyük antika bir çakmak ve yedi-sekiz adet değişik
marka sigara paketi duruyordu. Kaçtığımdan bu yana sigara alma imkanına sahip
olmadığımdan, bir marlboro sigarası yakıyorum. Adam çay demlemek için izin isteyip
mutfağa geçiyor, bir süre sonra geri dönünce kısaca öykümü anlatıyorum. Adam: " benim
derdimde seninkinin aynısı, hatta benim derdim seninkinden daha büyük" diyor. Yapma
etme dayı, senin kalabileceğin evin, yatabileceğin yatağın, içebileceğin çayın sigaran var.
Benim ise hiç birşeyim yok diyorum. Adam kendi öyküsünü anlatmaya başlıyor; bir
zamanlar çok zenginmiş. Hanları, hamamları, dükkanları, apartmanları varmış. Sonra iflas
etmiş, hanları, hamamları, dükkanları, apartmanları elden gitmiş. Eroin satma
suçlamasından cezaevine düşmüş, tüm mal varlığını ortaya koyarak tahliye olabilmiş.
Kızları Beyrut`ta evliymiş, iki oğluyla karısı Amerika`da yaşıyormuş, elinde sadece bu ev
kalmış, karısının yanına gitmek istiyor ama pasaport ve vize alamıyormuş. Öyküsünü
anlatırken kapı çalındı. Adam hızlı adımlarla dış salona gitti. Bir kadın sesi geliyordu, ne
konuştuklarını anlamıyordum, geri dönünce: "Kucağında bebeği ile 20 yaşlarında bir
kadın, para istedi. Bitişik odadaki yatağı gösterdim`gel yatalım vereyim dedim, kabul
etmeyince gönderdim" dedi, gülerek: " Ne yapayım? Bekar yaşıyorum, karısız olmuyor,
para bulunca bazen güzel kızları getiriyorum, bir iki gece keyfime bakıp gönderiyorum"
diye sürdürdü konuşmasını. Ardından yerdeki büyük valizi göstererek: " o eşyalar