ayetler_renkli

izlemiştim dalgaları. Roman kahramanı Fransız kürek mahkumu aklıma geldi. Beyrut`ta
daha çok Kelebek`e benziyordum. Burada bir kaçaktım artık, bende kelebek gibi uzun
süre cezaevlerinde yatmış, birkaç kez firara yeltenerek yakalanmıştım. Bu son kaçışım.
Kelebek, Hindistan cevizlerini bir torbaya doldurarak, bunlar aracılığıyla bir adadan başka
bir adaya geçmeye çalışmıştı. Beyrut`tan Hindistancevizi dolu bir torbaya binip Kıbrıs`a
geçemezdim ki! Üstelik Beyrut`ta Hindistan cevizleri de yoktu.
Düşünüyor, dalgalara bakıyorum. Ard arda asker safları gibi diziliyor, kıyıya doğru
hücuma geçiyorlardı. Önce küçük dalgalar, ardından kocaman bir dalga kıyıya ulaşıyor,
çarpıyor; süt beyazı su, iki metreyi aşkın havaya kalkıyor, kıyıdaki taşların üzeri
bembeyaz kesiliyor ve hızla geri çekilerek masmavi renge bürünüyor; hiç durmadan,
yorulmadan bu gelgit sürüp gidiyordu.
Kim bilir, bu dalgalar, günde kaç kez deniz kıyısındaki taşlara böyle saldırıyorlardı?
Taşlarsa inadına direniyorlardı. Bu asırlardır süren savaşta yumuşak dalgalar, sert kayaları
oymuş, onları kendilerine göre şekillendirmişti. Bu durum hemen göze çarpıyordu. "Bu da
doğanın amansız savaşıdır" diyorum kendime ve dalgalarla kayalıkları başbaşa bırakıp,
kendi başımın çaresine bakıyorum.
Önce yatmam için bir yer arıyorum, "hava sıcak deniz kıyısında yatabilirim" diyorum.
Gerçi denizden karaya doğru, deniz kokulu, nemli ve serin bir rüzgar esiyordu ama, buna
rağmen kara sıcaktı. Đlerideki büyük uçuruma doğru gidiyorum, tepeye çıkıp aşağı doğru
bakıyorum. Çok eskiden buraya bir taksi yuvarlanmış, kaportası çökük ve üstünün yarısı
yok. Kim bilir kaç kişi öldü bu takside? Sürücüsü erkek miydi, bayan mı? Veya yeni evli
bir çift miydi ölen. Veya bir aile toptan mı yok oldu? Ölen büyüklerin yanında çocuklar
var mıydı? Veya kadın küçük çocuklarla birlikte öldü, erkek benim gibi yalnız mı kaldı?
Acaba yaşıyor mu hala? Yaşıyorsa nerede? Kafamdaki bu sorularla uçurumun kenarından
aşağı iniyorum. Arabayı inceliyorum, arka koltuğu işime yarıyor, zaten kopmuş bir halde
duruyordu. Biraz uğraştıktan sonra koltuğu çıkarıyorum. Tam üzerinde yatıp
uzanabileceğim kadar yumuşak ama, kirli ve tozlu. Hemen orada deniz suyu ile
yıkıyorum. Kahverengi, pırıl pırıl deriden güzel bir yatak sahibi oluyorum.
Yatağımı kucaklayıp kıyı aşağı uçurumun dibinden geçiyorum, yatağımı taşların üzerine
bırakıp kendime bir barınak arıyorum. Deniz dalgalarının ulaşamadığı, ama eskiden
dalgaların oyduğu mağara, oyukta denilebilir buraya. Đçeri girip inceliyorum. Yarasa,
yılan, akrep gibi hayvanların olup olmadığını bakıyorum. Tam aradığım yerdir sonucuna
varınca; yatağımı buraya taşıyorum. Eğik olan yerlere taşlar koyuyor, yatağımı
yerleştiriyorum. Yatağımda sırt üstü uzanıp iki elimi başımın altına koyarak, gözlerimin
önündeki uçsuz bucaksız denizi izliyor, kıyıdaki kayalıklara çarpan dalgaların sesini
dinliyorum. Kendime göre deri yataklı bir oda sahibi olmuştum. Geriye yiyecek ve su
sorunum kalmıştı. Đki metre ilerimde deniz vardı, ben kıyısında susuzdum. Suyun
kıyısında susuz olmanın ne demek olduğunu daha iyi anlıyordum.
Cebimdeki 14 bin Lübnan lirasıyla kaç gün geçinebilecektim? 14 bin Lübnan lirası, 14
Alman markı ediyordu. 14 Alman markıyla ne satın alınabilirdi? Bir kaç ekmek, bir iki
kilo domates, bir kaç şişe su. Ondan sonra? Ondan sonrası meçhul! Cüzdanımı çıkarıyor,
binliklerimi sayıyorum, bozuk para bölümüne bakıyorum, on iki mark yirmi dokuz fenik
sayıyorum. Ama demir Alman paralarının Lübnan`da geçersiz olduğunu düşünüyorum.
Paralarımı cüzdanıma koyarak cebime yerleştiriyorum. Hava giderek kararıyordu; onunla
birlikte deniz de. Gözlerimi kapatıyorum, dalgaların müziğini dinliyorum. Robinson
Curzo aklıma geliyor, gülüyorum. Ama "ben Robinson gibi değilim" diyorum. O,
koskocaman bir adadaydı. Bir adanın efendisi, sahibiydi. Adanın bütün meyveleri,
hayvanları onundu. Beyrut`ta benden önce her şey paylaşılmış; sokakların, binaların,
arabaların, hayvanların, kuşların, suyun sahipleri vardı. Benim, " benim" diyebileceğim;
bir donum, bir gömleğim, bir pantolonum, bir ayakabım, bir saatim, araba koltuğundan
elde ettiğim bir yatağım, 14 bin Lübnan lirası, 12 Mark 29 fenik Alman parası param
vardı.