ayetler_renkli

sürdürürken; M.Şener, Halep, Kamışlı, Haseki gibi şehirlerde faaliyet sürdürüyordu.
Ayrıca Amerika, Irak savaşı döneminde ulu önderimizle Irak'ın ulu önderi Saddam
arasındaki yakınlaşmayı yayınladığı bildirilerde izah etmiş, "Apo Saddam'la gizli anlaşma
yaptı " demişti. Suriye muhabaratı da bu bilgilere dayanarak ulu önderimizi sıkıştırıyordu.
Akademinin kapanması an meselesiydi. Ulu önderimiz çok zor bir duruma düşmüştü. Bu
açıdan konfarans kararlarımız ve bireysel özeleştirilerimiz onun için çok önemliydi.
Nitekim Şam'da ulu önderimizin evinde kalan cezaevi arkadaşım Tekin Kızılay'ın
anlatımına göre, cezaevi konfaransının bütün belgeleri ve bireysel özeleştirilerimiz
muhabarata veriliyor, muhabarat bu belgeleri okuyunca bizim yalanlarımıza inanarak,
M.Şener'in Türk ajanı olduğuna inanıyor ve aradan henüz bir hafta geçmeden M.Şener
Kamışlıda bir evde öldürülüyordu.
Karanlık çökmüştü. Ortalık sesizdi. Ne araba gürültüsü, ne sivrisinek vızıltısı vardı.
Rüzgar esmiyor, taşlar suskundu. Ağaçlar ıslık çalmıyor, kuru otların hişirtısı
duyulmuyordu. Sanki az sonra kıyamet kopacak gibi bütün canlılar soluğunu tutmuştu.
Ben de konfaransın yapıldığı çadıra sesizce volta atıp düşünüyordum.
Birden silahlar patladı. Ama ard arda patladı silahlar. Giderek sesler çogalıyordu, silah
sesleri, silah seslerine katılıyordu. Yüzlerce otomotik silah uluyordu. Çadırdan çıktığımda,
tepelerde nöbet tutanlar, silah sesleri ile koroya katılıyorlardı. Yönetim binasına doğru
hızlı adımlarla koştum. Kendi kendime; ya Kenan Evren ya da bölge valisi Hayri
Kozakçıoğlu öldürüldü, onun için silahlarla bu sevinç gösterişi yapılıyor diye düşünüyor
ve seviniyordum. Đçtima alanına vardığımda eli silahlı yüzlerce kişi havaya silah sıkıyor,
hem halay çekiyor, hemde "Biji Serok Apo!" diye bağırıyorlardı. Müthiş bir sevinc
gösterisine tanık oluyorum. Đlk rastladığıma 'ne oldu?" diye soruyorum. "M.Şener alcaiı
öldürüldü!" diyorlar.
Kürdün birbirini öldürme ilkelliğini; halayında, sevincinde, silah seslerinde görüyorum.
Zulu kabilesinin üyelerine benzetiyorum, dansları ve havaya silah sıkmaları Zuların
gösterişini andırıyordu! Midem bulanıyor ama açığa vuramıyorum. Bazılarının beni
izlediğinin farkına vardığımda yanlarına yaklaşıyorum: "Keşke bu işi daha önce
yapsalardı, biz de kurtulurduk" dediğimde sevinçle gülüyorlar. O gece orda yamyamlığın
dansı oynandı. Yamyam, bir çocuğunu daha yemişti. Dalkavuklar bunu kutlamak için
silah sıkıp dans ediyorlardı.
M.Şener'in asıl katili bizdik. Çünkü onun ölüm kararını biz vermiştik. Korktuğumuz;
gerçekleri söylemekten çekindiğimiz için resmi ideoloji ve resmi görüşü onaylamış
oluyorduk. Beni korkutan ölüm korkusundan çok, öldürüldükten sonra bana yapıştırılacak
ajan damgasıydı. Bir ara benle Sakine'nin öldürüldüğü haberleri Türkiye gazetelerine
yansımıştı. Haberleri yalanladık. Resmi ideoloji doğrultusunda gazetelere açıklamalar
yaptım. Bunun dışına çıkamazdım. Ulu önderimizin emirleri ve ayetleri ile sekiz yıl aynı
cezaevinde kaldığımız, aynı acıları çektiğimiz, aynı coplar, kalaslar, zincirler, demir
sopalarla dayak yediğimiz, birlikte aç kaldığımız -Anadolu coğrafyasında 60 milyonu
aşkın insanın korkusundan sindiği, birçok devrimcinin ve korkakların yurt dışına
kaçtıkları dönemde- zulümün ve barbarlığın göbeğinde "yaşasın özgürlük ve bağımsızlık"
sologanını birlikte haykırdığımız arkadaşımıza, arkadaşınıza ajan demek zorunda
kalıyorsunuz, ardından arkadaşımızı/arkadaşınızı yiyiyorsunuz! Tıpkı Harpagos'a oğlunun
etinin yedirildiği gibi.
Uykum gelmiyor, vicdan azabı çekiyorum. Yatağın ortasındaki çökük, otel odasının pis
kokusundan ziyade vicdanım uyumamı engelliyor. Uyuyamıyor, düşlerim geçmiş ile
gelecek arasında mekik dokuyor.
20 Agustos 1993 Beyrut
Bölüm: 6
Kul başka bir kulun söylediği gerçeğe inanmaktansa, Tanrı'nin yalanına inanır.