ayetler_renkli

işledigi suçlar ortaya çıktı. Kendi kazdığı kuyuya kendi düştü. Gerilla koşullarında, evlilik
ilişkilerini sürdürmenin güçlüklerini biliyorum. Bu durumu göz önünde bulundurarak ileri
bir kadın erkek ilişkisi yaratmamız gerekiyor" diye açıkladım.
Anlattıklarımı herkes pür dikkat dinlemişti. Bütün tabuları yerle bir ettiğimden haberim
yoktu. Tam kul olanlar, ayetlere inananlar, başlarına taş yağacak, felaket kopacakmış gibi
sağa sola bakıyorlardı. Dersi anlatan arkadaş, şaşkınlıktan sıyrılınca: "Heval, benim
anlatıklarım önderliğin çözümlemeleridir" dedi. Bu arada eşim söz hakkı istedi; kızmış,
tabusuna saldırılmış, totem dönemindeki bir kadına benziyordu hareketleri. Sözüne,
"bende bir zamanlar evliydim" diye başladı. "Ama şimdi evlilikten nefret ediyorum.,
evlendiğime bin pişmanım! Biz Diyarbakır cezaevinde tutsak iken askerler eşimi soyarak,
beni karşısına götürdüler, eşimin kuralara uymasını istediler. Ve eşim kuralara uydu. Đşte
orda evliliğin düşman işi olduğunu anladım," diye bitirdi. Sakine evliliğimizi savunmak
için ayağa kalktı, susturdular. Ortalık darmadağın, kafalar alak bulak oldu. Meğer ben
ayetlere karşı çıkmışım, evliliği yasaklıyana "sapıktır" demişim. Bu akademide ulu
önderimize yapılan en büyük saldırıymış. Derse ara verildi, dışarı çıktık. Kullar kızgın,
kullar şaşkındı. Yönetimde görevli olanlar, ulu öndere rapor yazmak için yönetim binasına
doğru koşuyorlardı. Diğer öğrencilerin çoğu korkulu gözlerle bana bakıyor, ben ise
görüşlerimi dile getirmiştim. Ve dışarda etrafimda toplananlara konuşmaya devam
ediyordum.
Bir ara yalnız başıma gezerken, zeki olduğu gözlerinden belli olan siyah saçlı, orta boylu,
estetiği düzgün genç bir kız yanıma geldi. Benimle konuşmak istediğini söyleyince,
"buyur" dedim. Birlikte yürümeye başladık, adını sordum "Roza" dedi. Ardından:
"Arkadaş, senin bugün anlatıklarını başkası anlatsaydı, önce tutuklanır, ardından
öldürülürdü" dedi. Hayretle kıza baktım "Olur mu öyle şey, ben düşüncelerimi söyledim.
Niye tutuklanayım veya öldürüleyim ki?" dediğide güldü: "Sen daha burayı
kavramamışsın, önderliğin çözümlemelerine karşı ben düşüncelerimi söyledim demek,
nedir biliyor musun, diye sordu. "Nedir?" dedim. Kız ilerdeki bir binayı parmağıyla işaret
etti. " Nedir o ?" dediğimde, "hapishane" yanıtını verdi. Ve konuşmasını sürdürdü:
"Aslında senin söylediklerin çok doğruydu, ama doğrular, her yerde söylenmez. Kendine
dikkat edersen iyi olur, ben başıma gelenleri şu anda anlatamam," diyerek benden ayrıldı.
Roza'dan ayrıldıktan yaklaşık bir saat sonra, akademide savcı olarak görevli olan biri (Bu
şahsin bir ay kadar önce idam cezasına çarptırdığını, tutukluyken "önderlik kimdir ve
doğru temsili nasıl yapılır?" adlı kitabı yazdıktan sonra, ulu önderimiz tarafından af
edilerek akademi yönetiminde savcı olarak görevlendirildiğini sonradan öğreniyorum.)
yanıma gelerek, Roza'nın benimle ne konuştuğunu sordu. Takip altında olduğumu
anladığımdan:
"Roza kimdir?" dedim.
"Biraz önce seninle dolaşan kızın adı Roza idi" dediğinde
"Yani benimle konuşamaz mı?"
"Konuşabilir de… " dediğinde, sözünü keserek:
"Onunla ne konuştuğumu sana anlatmak zorunda değilim. Bir daha böyle birşey yapma!"
"Sakın yanlış anlama, tehlikeli bir tiptır, onun için söyleyeyim dedim."
"Beni yoldan mı çıkarır?" dediğimde, gülerek:
"Hayır, 12 Eylül kişiliğidir de…"
Ulu önderimize hergün raporlar gitmeye başladı. Raporlarda "Akademi elden gitti, dersler
amacından saptırışdı, çözümlemelere karşı çıkılıyor, kendilerini ortamımıza dayatıyorlar.
Önderliği tanımıyorlar " deniliyordu. Yönetim ispiyoncu ağını harekete geçiriyor,
Diyarbakır cezaevinde teslimiyetçi ve ispiyoncu olan, Antep, Adıyaman ve Mersin
cezaevlerinde Türk devletine kul olanlarla birlikte akademide bizi ispiyonluyorlardı.
Kiminle ne konuşuyorsak; on dakika sonra yönetime, akşam Şam'daki ulu önderimize
ulaşıyor konuştuklarımız.
Hiçbirimizin partiye muhalefet etme düşüncesi yoktu. Ama gün geçtikçe, dersleri
dinledikçe, parti diye bir kurumun olmadığını anlıyorum. Parti organizasyonu yok,