ayetler_renkli

kurbanlarıydılar. Beyrut herşeyin açık pazarı durumunda olduğundan; Beyrut`un zengin
erkeklerinin Amerikan doları harcadığı, Rus kızlarıyla yattığı, Alman mercedeslerini
kullandığı, Afrika’dan gelen cevizlerle, Hongkong`dan gelen havyarlarla beslendiği
bilinir.
Rus kızlarına bakıyorum fahişelere veya köylü kızlarına benzemiyorlar. Estetikleri
düzgün, elleri zarif, parmakları ince, herbiri bir balerin güzelliğinde. Belki bunların
babaları, dedeleri o muazzam devrime katılmış, savaşta Hitler`e karşı savaşmış, zaferler
kazanmış, belki göğüslerine madalyalar takılmıştı. Kendilerine ve çocuklarına güzel bir
gelecek sağlamak için savaşmışlardı. Bir gün gelecek, güzel ve ince kızlarını Beyrut`a
fahişe olarak ihraç edip karşılığında Amerikan doları kazanacaklarını akıllarından
geçirmezlerdi. Đşte bu durum gerçekleştiği zaman, Stalin`in kurduğu rejimi anladılar.
Stalin diktatörlüğünün, Stalin demagojisinin etkisinden kurtuldular. Stalin’in resimlerini
yırtıp heykellerinin yıktılar. Ama iş işten geçmişti. Güzel, etkileyici üzerinde sosyalizm
yazılı, Sovyetleri saran ambalaj kağıdı yırtılınca, içinden, pislik ve bok kokan bir rejim
çıktı. Hitler`e karşı zafer kazanan Ruslar`ın madalyaları, şimdi Almanya`da bir mark
karşılığında süs eşyası olarak satılıyor ve o madalyalardan kat kat güzel kızları, Beyrut`un
seks kulüplerinde Amerikann dolarıyla pazarlanıyorlar. Otel salonunda daha fazla
oturmak istemiyorum. Dışarı çıkıyor, deniz kıyısından parelel uzanan caddeye giriyorum.
Açıkmışım, bir lokanta buluyorum. Paralarımı harcamak istemiyorum, ama aç olarakta
dolaşmak istemiyorum. Bir çorba içmeye karar vererek lokantaya
giriyor´´çorba´´diyorum, garson anlıyor. Çorbamı bol ekmekle içiyorum. 2500 Lübnan
lirasını veriyorum ama içime oturuyor. Çünkü param azaldıkça umudumda azalıyordu.
Lübnan´da parasız dolaşmak, Kürdistan’da çırılçıplak dolaşmak kadar kötü. Lokantadan
dışarı çıkınca çorba içtiğime pişman oluyorum; 2500 lira ile bir torba ekmek, bir paket
peynir alır dört-beş gün onunla beslenebilirdim diyorum. Peki ondan sonra? Ha bu gün, ha
beş gün sonra aç kalmışım, bunun fazla bir önemi yoktur diye düşünüyorum. Bir çare
bulmalıyım, ama nasıl bir çare? Türkçe bilen Ermeniler´in yanına gidersem bana yardımcı
olmazlar mı? Tarihte onların başına gelen, bu gün benim başımda. Bu benzer
kaderimizden dolayı belki yardımcı olabilirler diye umutlanıyorum.´´Ermeniler hangi
semtte oturuyorlar?´´Bunu bindiğim bir taksi şöförüne soruyorum.´´Tamam.´´diyor, bin
liramı alarak beni Ermeni semtine bırakıyor. Ermeni çarşında gezerek konfeksiyon eşyası
satılan bir dükanın önündeki tahta sandalyede oturmuş, elindeki gazeteyi okuyan kır saçlı
adamın yanına yaklaşarak ‘marhaba’diyor, Türkçe bilip bilmediğini
soruyorum.´´biliyorum buyrun ‘diyor, konfeksiyon dükkanına geçip oturuyoruz. Kürt
olduğumu, Türkye´de arandığımı, pasaportumu ve paramı kaybettiğimi, Yunanistan veya
Avrupa´nın başka bir ülkesine gitmek istediğimi söylüyor, bana yardımcı olup
olmayacağını soruyorum. Adam ´´Beyrut´a çok sayıda Kürt var onların yanına git, sana
yardımcı olurlar´´diyor. Baktım adamda iş yok, dolar insanlığı öldürmüş; bir eliyle dolar
alan diğer eliyle eşya satan, bunun dışında hiçbir şeyi duymayan birer robotlar. Babasının
nereden, niçin, ne zaman buraya geldiğini soruyorum.1920´lerde Saman dağından
geldiklerini, geç mişin artık geçmiş olduğunu, dünyanın değiştiğini, bir zamanlar çok acı
çektiklerini ama şimdi durumlarının iyi olduğunu anlatıyor.
Sonra: " Yunanistan`a gideceksen komşum berber Yunan`dır, güzel Türkçe konuşur, belki
o sana yardımcı olabilir," diyor. Beni Yunan`lı berberin yanına gönderiyor.
Konfeksiyon dükkanının bitişiğindeki berber dükkanına giriyorum. Koltukta zebellah gibi
biri oturuyor. 40 yaşlarındaki Yunan berber, koltukta oturan insan azmanın saçlarını
kesiyor, makas vuruşlarının çıkardığı ritmik sesler, berberin işinde usta biri olduğunu
gösteriyor, selam verip oturuyorum. Beni müşteri sanan berber nezaketle " Merhaba "
diyor ve işine devam ediyor. Đnsan azmanını karşımdaki aynadan izliyorum; yaklaşık
olarak 250 kilo ağırlığında, bir doksan veya iki metre boyunda, 30 yaşlarında biri.
Berberle Türkçe konuşuyordu. Konuştuğu Türkçe’den Ermeni olduğu anlaşılıyordu.
Kabadayı, içkici birisi olduğunu anlatımlarından çıkardım. Konuşmaları hoşuma
gitmediğinden, kendi kendime bu nasıl bir yaratıktır diye düşünmeye başladım. Neyle,
nasıl doyar? Arabaya binince araba çöker mi? Tahta merdivenden çıkabilir mi? Ranzada