ayetler_renkli

der. Önderlik konuşur dalkavuk dinler, önderlik karşısında dalkavuğun yapacağı şunlardır:
Put gibi durmak, söylediği her söze "evet başkanım, doğrudur başkanım, öyledir
başkanım, ayetlerinden güç alıyorum başkanım..." işte önderlik uslubu budur. Avrupa'dan
akademiye gelen biri, cezaevinden tahliye olup akademiye gelenleri eleştiriyor: "Uslup
bozuk" diyor, "arkadaşlar Avrupa'da önderlikle konuşurken bile, hazırol vaziyete
geçiyorlar, diyor. Sakine arkadaş yirmi yıllık PKK olmasına rağmen, bir arkadaşıyla
konuşur gibi, el kol hareketleri yaparak önderlikle tartışıyor" diyor.
Diyarbakır askeri mahkemelerinde, sanık kürsüsünde siyasi savunmayı yapan Sakine'yi
gözlerimin önünde canlandırıyorum; oradada işkenceciler el kol hareketlerini
yasaklamışlardı. Sakine dinlememişti yasakları, söyleyeceklerini parmağıyla yumruğuyla
güçlendirmişti. Bir gün sonra Faysal Dünlayıcı ile akademi yönetim binasının yanında
görüştüm. Diyarbakır cezaevinde birlikte yatmıştık. 1980 yılında henüz cezaevinde
işkenceler başlamadan önce aynı koğuştaydık. Bize işkence yapılmaya başlanınca,
protesto etmek amacıyla topluca açlık grevine girdik. Đki gün sonra işkenceciler
koğuşumuzu basmaya geldiler. Bizi havalandırmaya çıkarıp dövecek ve zorla helva
yedireceklerdi. Faysal Dumlayıcı, dayak yememek için "ben açlık grevinde değilim" dedi.
Dışarı çıkarmadılar, koğuşta herkes dövüldü, yalnız ona karışmadılar, sonra gönüllü
teslim oldu. Kısmi itiraf yaptı, siyasi savunma yapmadı, partiye sahip çıkmadı. Hiçbir
(Toplu olanlar hariç.) direnişe katılmadı. Faysal Dumlayıcı, kod adıyla Kani Yılmaz,
şimdi ulu önderimizin danışmanı, Lübnan temsilcisi ve akademi yönetiminden sorumlu.
Kani beni çok iyi tanıyor. Cezaevinde teslim olmasına, itiraf yapmasına, savunma
yapmamasına, direnmemesine rağmen ilişkilerimiz iyiydi. Đşte bu Kani Yılmaz veya
Faysal Dumlayıcı, bana "Selim arkadaş en kısa zamanda uslubunu düzelt" diyordu.
"Abdullah arkadaş deme, bu bize yabancı bir usluptur. Ya parti önderliği ya da başkan
demek gerekiyor, parti önderliğini yakından tanımamışsın. Kürdistan'da gerçekten çok
büyük, çok yüce bir önderlik doğmuştur! O yalnız PKK önderliği değildir, bu terim
yetersizdir, ulusal önderdir. Aslında bununda ötesinde dünyadaki bütün insanlığı temsil
ediyor! Önderliği böyle değerlendirip, buna göre davranmamız gerekir. Seni iyi tanıyorum
gerçekten saygı duyuyorum, cezaevinde girdiğim tutumlardan dolayı kendimi
lanetliyorum, diyordu. D.Bakır cezaevinde Mustafa Kemal'i överek göklere çıkarmaya
alışan Faysal arkadaşımdan ilk önderlik dersimi almış oldum.
Nesim Kılıç'la karşılaşıyorum. 12 Eylül darbesi döneminde PKK merkez komite
üyesiyken tutuklanmış, 11 yıl Diyarbakır ve başka cezaevlerinde kaldıkten sonra tahliye
olmuş, akademiye gelmişti. Cezaevinde Nesim'le samimiydik. Oda benim gibi mizahi
seven, açık yürekli ve açık sözlü bir arkadaştı. Benden önce akademiye geldiği için
karşılaştığımızda ona: "Burada ne var ne yok? " diye soruyorum, "tek kelimeyle vahim!
Bizi düşman olarak görüyorlar arkadaşım, açık açık söylüyorlar, siz Şener'cisiniz"
diyorlar.
Başka arkadaşlarla konuşmalardan sonra, bizi "Şener'ci " olarak değerlendirdikleri
sonucuna vardım. Demek ki, biz buraya gelmeden çok önce, ulu önderimiz gerekli
çalışmayı yapmış, resmi ideolojinin deyimiyle; yapıyı bize karşı hazırlamıştı. Eşimin
neden benimle konuşmadığını, öğrencilerin neden bana karşı soğuk davrandıklarını
anlıyorum artık. Demekki ben, Şener'ciyim de, haberim yokmuş diyorum. Ama Şener'ci
olmayı, Apo'cu olmak kadar tehlikeli olarak değerlendiriyordum. Üstelik Şener'le uyuşan
bir yapım da yoktu. Ama kısa zamanda sorunun nerede yattığını görüyürum. Şener'in
kişilik sorunu olmadığını, tutumu bir yaşam tarzı, olaylara bakış açısı sorunu olduğunu
görebiliyorum. Cezaevi ile ilgili değerlendirmelerden, ulu önderimizin kullarının bize
verdiği nasihatlardan herşey açık seçik ortadaydı. Ve ben kesinlikle Şener’in ajan
olmadığını emindim.
Cezaevinde düşmana boyun eğmeyen, yıllarca direnen, içerde örgütü oluşturup geliştiren,
mahkemelerde siyasi savunma yapan, en zor koşullarda; Türk sömürgeciliğine karşı, Kürt
halkının gür sesi olmayı başaranlar, bir kimlik kişilik sahibi olmuşlardı. Bu kişilik, doğru
bildiği yoldan asla sapmayan, hak-hukuk, bağımsızlık-özgürlük için kellesi koltukta, zoradespotizme,
sömürgeciliğe (Şam sömürgeciliği buna dahildir.) asla boyun eğmeyen,