ayetler_renkli

" Kahramanlar kahramanı, aslanlar aslanı, gözünü budaktan sakınmayan, cesur, fedekar,
alçakgönüllü, büyük insan, kararlı, azimli, yoldaşlarına ve önderliğe ölümüne bağlı,
örgütçü, ajitatör, propagandadist, büyük halk adamı, büyük komutan, disipline uyan ve
uygulayan, imkansızlıklardan imkan yaratan... " Ve Türkçe’de olumluluk ifade eden övgü
ile ilgili ne kadar kelime bulunabilirse şehitlerle ilgili yazılarda sıralanır. Şehitlerden biri,
mezarından kalkıp ardından yazılanları okusa şunları söylemeye hakkı yok mu?
"Yahu yoldaşlarım, ardımdan yazdıklarınızı ben sağken söyleseydiniz ülkeyi fethederdim.
Sağken hakkımda söylediklerinize, ulu önderimizin eleştirilerine bakıyorum dünyanın en
adi insanıyım! Nitekim sağken vermek zorunda kaldığım özeleştirimde kemdim kendimi
öyle değerlendirmek zorunda kalmıştım. Ama ölünce kahraman, hem de kahramanlar
kahramanı yapıldım. Bu iki zıt görünüm kafamı kurcalıyor. Ya ben sağken hakkımda
söylenenler yalandı, ya da ben öldükten sonra hakkımda yazdıklarınız doğru değil.
Đkisinin birlikte doğru olduğuna inanmıyorum. Ben sağken disiplinsiz, örgüt
düşüncesinden uzak, beceriksiz, iki keçiyi bile güdemeyen, kıçını yerden kaldırmayan,
özel savaş ve kontr gerilla pratiği sahibiydim de, ölünce disiplinli mi oldum? Ölü adam
nasıl disiplinli olur? Gerçi mezarımda hazır ol vaziyette yatıyorum, ama bu disiplin
sayılmaz. Öldükten sonra örgütçü yeteneklerim de gelişmedi, aksine köreldi. Çünkü biz
ölüleri ayrı ayrı yerlere koymuşsunuz, yerimiz mezar kadar dar, diğer ölülere
ulaşamıyorum ki! Ulaşsam bile ölü adamı nasıl örgütlerim? Öldükten sonra ´kahramanlar
kahramanı´diyorsunuz da, sağken ´reformisttir, savaşa gitmek istemiyor´diye
eleştiriyordunuz. Bu işte bir iş var, ben sırrını çözemedim. Ama sağ kalan arkadaşlardan
birileri mutlaka çözer. Sağken adi olan bizlerin, ölünce kalitesi artıyor ve ilk olarak
fotografımız önderliğin fotografının yanında, estagfurullah altında asılıyor"
Bu konular üzerinde çok düşündüm. Bir diktatörlüğün temel taşlarını gördüm. Ulu
önderimiz ve şehitler övülür, göklere çıkarılır, geri kalanlar yerilir ve alçaltılır. Övülerek
yüceltilenler önderlik kurumunu oluşturur, aşağılananlar bunlara boyun eğer. Ulu
önderimiz burada şehitleri paravan olarak kullanıyor, diktatörlüğün maskesi haline
getiriyor. Tek kişilik diktatörlüklerin bulunduğu ülkelerde veya örgütlerde sadece diktatör
övülür, onun sözleri tekrarlanır, onun fotoğrafları asılır. Ölülerin övülmesinde, kitleler
tarafından tanınmasında, fotoğraflarının duvarlara asılmasında, hatta heykellerinin
yapılmasında diktatör için bir sakınca yoktur. Çünkü diktatör, ölülerin kendisine
muhalefet edemiyeceğini bilecek kadar akıllıdır. Ama sağlar için diktatörün yasaları
farklıdır. Köle, kul övülmez, aşağılanır. Tek tanrılı dinlerde de bu böyledir. Kulun birinci
görevi tanrıyı övmektir:
"Allahım sen ulusun, sen yücesin, sen kadirsin, sen güneşe ışık, suya hayat verensin. Beni
ve ademi bir damla sudan yaratansın" Kulun ikinci görevi kendisini tanrı karşısında
yermektir:
"Allahım, biz aciz, sefil, melul kullarınız, bize güç ver." gibi.
Görüldügü gibi sınıflı toplumlarda hakim sınıfların mantık sistemi, ulu önderimiz
tarafından veya resmi ideoloji tarafından devrimci veya insanı bir mantıkmış gibi, herkese
dayatılmıştır. Buna uyan devrimci, uymayan ajandır, ajanlar öldürülür deniliyor.
Ulu önderimizin bu konuda açıkça söylemediği görüşleri şöyledir. Kendi anlatsın: Sağlar
yerilir, aşağılanır, beş paralık hale getirilir. (Ben hariç) Benim diktatörlüğümün garantiliği
için bunlar yapılacaktır. Şehitler ise tam tersine övülerek göklere, ta benim yanıma
çıkarılır. Hiçbir zararları yok. Nasıl olsa ölünün muhalefet edecek hali yok. Hatta onları
önderlik kurumuna alarak, benim diktatörlüğüme karşı muhaleif olanlara kullanırım.
Herbiri iyi birer silah olurlar.
Buradan şu sonuça varıyorum; ulu önderimiz için en iyi PKK `li ölü PKK`lıdır. O,
yalnızca ölülere güvenir. Ölülerin dışında herkesin muhalif olacağına inanır. Sağ olan hiç
kimseye güvenmez. Nitekim bir gazetecenin "siz kime güveniyorsunuz?" sorusuna "ben
hiç kimseye güvenmem" cevabını vermişti. Bununla söylemek istediği şuydu: