ayetler_renkli

için yumuşadılar. Benim de, bir gözüm onlarda bir gözüm asansördeydi. Neticede
asansörün kapısı açılır açılmaz içeri daldım ve yukarı çıktım.
Đşin ciddiyetini Pascal'a anlattım. Bir saat kadar bekledikten sonra, komitede çalışan
Faysal durumu izlemek için aşağı indi. Döndüğünde en az altı kişinin aşağıda tertibat
aldığını, birisinin Suriye muhabaratında görevli olduğunu söyledi. Kuskularım
gerçekleşmişti. Ulu önderimiz sömürgeci bir devletin muhabarat elemanlarını devreye
sokarak beni tutuklatmaya ve idam etmeye çalışıyordu. Đzliyorum, gözlüyorum, kafama
not düşüyorum. Suçluyu suç üstü yakalıyorum.
Pascal polis çağırmak istiyor. Engelliyorum "akşama kadar bekliyelim, karanlıkta çıkar
gideriz." diyorum. Pascal polis çağırmaktan vazgeçiyor. Telefonla durumu Kızılhaç
merkezine iletiyorum. Bekliyoruz, çevrede kuşkulu kişilerin sayısı artıyor. Komitedekiler
benimle birlikte dışarı çıkmayı göze alamıyorlar. Pascal polis çağırmanın dışında çare
bulamıyor. Engelliyorum, konuşuyoruz. Göz altına alınırsam ortaya çıkabilecek tehlikeleri
izah ediyorum."Türk konsolosluğu ve Suriye muhabaratı beni Lübnan polisinden alabilir."
diyorum. Pascal tekrar Cenevre'yle görüşüyor. Kızılhaç beni resmen koruma altına almayı
kabul ediyor. Bu durum bana iletilince "o zaman polis gelip beni buradan alsın, çevrede
operasyon yapmasın." diyorum. Pascal kabul ediyor.
Ulu Önderimiz beni zorla Harpagoslaştırmaya çalışıyor. Ama ben
Harpagoslaşmayacağıma, tarihi tekerür ettirmeyeceğime dair and içmiştim. Lübnan polisi
geliyor, beni gözaltına alıyor. Bir gün Hamra semtindeki karakolun nezaretinde
kalıyorum. Nezaretin hücresi pislik kokuyor. Veronik'in bana aldığı esofmanı giyip
betonun üstünde yatıyorum. Sabah saat dokuzda Lübnan Emniyet Müdürlüğü'ne
götürülüyorum.
Konulduğum koğus 20-25 metre karelik bir alan. Yirmibeş kişi kalıyoruz. Hava sıcak ve
sadece onbeş yatak var. Kavga gürültü bir yana, dil de bilmiyorum. Yüzyirmi kişi tek bir
tuvaleti kullanıyoruz. Su sıkıntısı var, devletin verdiği yemek yenmeyecek durumda.
Dışarıdan yemek almak ateş pahası. Mısırlı çavus Rida koğusta tam bir sömürü düzeni
kurmuş. Koğuşa giren herkesin parasının beşe dördü çavus Rida'nındı. Çünkü dışarda bin
lira olan Marlboro koğuşta altıbin liraydı. Ve bütün bu fiyatlar yiyecek ve su için de
geçerliydi. Koğuşun kapısı gümrük kapısı gibiydi. Çavus Rida bu kapıdan giren her şeyin
fiyatının beş katı vergi alıyordu. Ayrıca koğuştaki yatakları geceliğine beşbin liraya
kiralıyordu. Dışarda on dolar, onyedibin Lübnan lirasıyken çavus Rida'nın "devlet" inde
on dolar, onbeşbin Lübnan lirası değerindeydi. Bu düzene ilk tanık olduğumda tepem
atmıştı.Toptan red etmiş, karşı çıkmıştım.
Onbir yıllık cezaevi hayatımda böyle düzenlere karşı mücadele etmiş, boyun eğmemiştim.
Burada bu düzeni kabul etmem imkansızdı. Đlişki kurdugum iki Kürde bu durumu kabul
etmeyeceğimi, hiç bir şey satın almayacağımı, para verip yatakta yatmayacağımı
söyledim. Bir süre sonra bu işin yalnız çavus Rida tarafından değil, bizzat polis ve binbaşı
tarafından düzenlendiğini öğrendim. Ama yine de kabul etmedim. Tam bir soygun
düzeniydi. Burada adaletsizlik adalet, kanunsuzluk kanundu. Çavus Rida kelimenin
gerçek anlamıyla bir ortaçağ sultanıydı. Dalkavukları ve oğlanları vardı. Dalkavuk Sait
bunların en meşhuruydu. Uluslararası yankesici Sait geceleri çavus Rida'yi öven
konuşmalar yapar, biz de kahkahayla gülerdik.
Ben koğuştayken Fransız bir genç çavuş Rida'nın haremine düşmüştü. Henüz on sekiz
yaşlarında, tüysüz, uzun boylu, yakışıklı bir gençti. Koğuşa gelişinde Hizbullahcı
olduğunu söylemiş, çok sürmeden çavuşla tanışmış ve çavuş onu ilk gecede yatağına
almıştı. Ranzanın etrafındaki perdeleri çekmiş, gözlerimizin görmediği perdelerin
arkasında kulaklarımızın işitebileceği şeyler yapmıştı.
Çavus Rida gündüzleri çok namuslu görünürdü. Ama geceleri ranzasının etrafındaki
perdeleri çeker genç oğlanlarla yatardı. Onun bu saltanatına kimse ses çıkarmazdı.
Pasaportsuz, vizesiz veya Lübnan'da oturma izni olmayanların koğuşunda kaldığım kırk