ayetler_renkli

Akbulut´tu. Türkiye`de Yıldırım Akbulut`un ANAP Hükümetleri döneminde uzun süre
içişleri bakanlığı ve başbakanlık yapmasıda tesadüfi bir olay değildi. Özal cumhurbaşkanı
seçildikten sonra, ANAP, milletvekilleri içerisinde, en beyinsizi, en öküzü, en aptal kişiyi
başbakan olarak seçti. Çünkü resmi ideoloji ve özel savaş böyle birisine ihtiyaç
duyuyordu. Bizdeki resmi ideoloji ile bizdeki Akbulut tencere ile kapak gibi tam
birbirlerine uyuyorlardı.
Đşin ilginç yanı, bizim Akbulut, bizim Sezgin birbirlerini çok sever, birbirlerini destekler,
her konuda aynı düşünürlerdi. Daha doğrusu, düşündüklerinden değil, ortak yanları
düşüncesiz olduklarıdır.
Benim tanınmamdan ya da popüler olmamdan rahatsızlık duyuyor, bunu zaman zaman
bana söylüyorlardı. Bir defasında onların bu yöndeki eleştirilerini dinlediktn sonra:
"Popüler olmak için yetenek gereklidir. Siz beş veya on yıldan beri Avrupa`dasınız, her
yerde siz varsınız, bütün toplantılarda siz konuşursunuz, ama siz yine yoksunuz.
Đnsanların kafalarında iz bırakamıyorsunuz, yetenekleriniz yok, düz insanlarsınız,
tanınsanız bile Akbulut ile Sezgin´in tanındığı gibi tanınırsınız " dediğimde suratları
kıpkırmızı kesilmişti.
Avrupa`da yapılan Kürdistan Ulsal Meclisi seçimlerini bunlarla birlikte organize etmiştik.
Ulu Önderimiz, şubat 1992 yılında Ulusal Meclis ile ilgili Mahsum Korkmaz
akademisinde bir konuşma yapmış, bu konuşma Avrupa`ya ulaşmıştı. Biz de mayıs 1992
de Ulusal Meclisin kurulması, millevekillerinin seçilmesi için gerekli çalışmalara
başladık. Dalkavuklar, düşünce üretme yeteneğine sahip olmadıklarından, ulu önderimizin
meclisle ilgili yaptığı konuşmayı tekrarlayıp duruyorlardı. Oysa çalışmalar ilerledikçe
onlarca sorun ortaya çıktı, bu sorunlar karşısında tıkanıp kalıyorlardı. Örneğin seçim nasıl
yapılacak, kimler seçime katılabilecek, kimler oy kullanabilecek, diğer Kürt grupları
seçime katılabilecek mi, Kürdistan`da seçim nasıl yapılacaktı, HEP milletvekillerinin
durumu ne olacak, oluşacak meclisin Güney Kürdistan’da oluşmuş meclisle ne gibi
ilişkileri olacak, Suriye Kürtlerinin durumu ne olacak, eski Sovyetlerde yaşayan Kürtler
meclise aday gösterilebilecekler mi, gibi pek çok soru ortaya atılmıştı.
Dalkavuklar düşünce üretme yeteneğinden yoksun bırakıldıklarından, bu sorulara yanıt
veremiyor, ulu önderin yüce düşüncelerini bekliyorlardı ki, tekrarlayabilsinler. Ulu
önderimiz de meclis konusunu bir propoganda konusu olarak gördüğünden bu konularla
ilgili düşünceleri yoktu. Ulu önderimizin bu tür ağır konulara aklı ermez. Durumun böyle
olduğunu görünce bütün konulara açıklık getirdim. Gazetelere yazılar yazdım, benimle
yapılan röpörtajlarda sorulan sorulara net yanıtlar verdim, kitle toplantılarında görüşlerimi
söyledim. Seçim kurulunda seçimin yapılış biçimiyle ilgili düşüncelerimi kabul ettirdim.
Böylece seçimin yapılış biçimi ve meclis ile ilgili görüşlerim resmileşti. Böyle bir durum
ortaya çıkınca; Akbulut ve Sezgin resmi görüş haline gelen görüşlerimin savunucuları
oldular. Ulu önderimizin bu konuda zaten görüşleri yoktu. Dalkavuklar da düşüncesizdi.
Kitlelerin sorularına yanıtlar verince, aydınlatılmamış konuları aydınlatınca onlarda benim
söylediklerimi tekraralamaya başladılar. Ulu önderimiz oluşan atmosferi tam olarak
bilmiyor, meclis çalışmalarını iyi buluyordu. Meclisle ilgili ürettiğim düşünceler, konuyla
ilgili verdiğim demeçler, röpörtaj sorularına verdiğim yanıtlar, kitle toplantılarında
yaptığım konuşmalar, hem bizim kitleler, hem de Avrupalı bazı çevreler üzerinde olumlu
bir izlenim yaratmaya başlamıştı. Meclis ve seçim çalışmalarinin Avrupadaki Kürt
kitleleri içinde yeni bir Atmosfer yaratması, konuyla iligili bir çok yayın organında
yazılarımın yayınlanması, bir gazetenin benden" geleceğin başbakanı " olarak söz edilince
Akbulut ve Sezgin’e "öne çıkmasın" talimati verildi. Diktatörlüğün mantığı buydu. Öne
çıksam kendisinin geride kalacağına inanıyor. Oysa sorun bu değil ve benim de böyle bir
amacım yoktu. Akbulut ile Sezgin bu "öne çıkmasın" talimatını öylesine acemice
uyguluyorlardı ki, ister istemez tepki duyuyordum. Giesen’de yapılan meclis
konferansında beş kişi divana seçiliyoruz. Seçildiğimiz yerden kalkarak divan masasına
geçtik, henüz kendi aramızda divan başkanı seçmeden, Akbulut alelacele Sezgin`i
parmağı ile dürterek "divan başkanlığına geç, delegelere teşekkür et" diyor. Bu yöntemin
anti demokratik bir yöntem olduğunu söylüyorum, beni suçlu durume düşürmeye
çalışıyorlar. Milletvekillerini tanıtmak amacıyla basın toplantısı düzenleyip; meclisin