ayetler_renkli

karşıya oturunca bana: "Medya'yı Avrupa'ya göndermek istiyoruz, ne dersin?" dedi.
Yanıtımı beklemeden "hastadır, gitsin tedavi olsun, orada bir görev veririz" diyerek
kararını bildirdi. Daha önce "evlenmek alçaklıktır, ajanlıktır" diyen ulu önderimiz, şimdi
benimle hiçbir ilişkisi kalmayan Medya için," Avrupa'ya göndermek istiyoruz, ne dersin"
diyor? Biraz düşünerek: "Ben karışmam, nereye giderse gitsin" diyorum. Bunun üzerine:
"Görüştünüz mü?" diye soruyor "Hayır" yanıtını veriyorum. Gülüyor: "Görüşün görüşün"
diyor, görüşmemizi bitiriyoruz.
Ulu önderimizle görüştüğüm akademinin missafirhanesinden dışarı çıktığımda, bütün
takımların içtima alanında içtimaya geçtiklerini görünce, hızlı adımlarla takımın içinde
belirli olan yerime geçerek düşünüyorum; Medya için benimle görüşmesine, konuyla ilgili
düşüncelerimi öğrenmek istemesine bir anlam veremiyorum. Aylarca bana karşı bir araç
gibi kullanıldı eşim. Onurumuzu, haysiyetimizi, insanlığımızı ayaklar altına alan,
ilişkilerimizi tümden koparan, bizi birbirimize karşı düşman hale getiren ulu önderimiz,
şimdi beni yanına çağırarak: Eşini Avrupa'ya göndermek istiyoruz, ne diyorsun, diyor!
Dalkavuk olmayı kabul etmediğimde, eşimi bana karşı sopa olarak kullandı.
Dalkavukluluk merdivenlerine tırmanmaya başlayınca bu kez onu bana karşı yem olarak
kullanmaya çalışıyor. Yine sömürgecilik, D. Bakır cezaevi celladı Esat Oktay aklıma
geliyor, renkleri ne olursa olsun bütün diktatörlerden nefret ediyorum!
Đçtimadan sonra tören için hazırlandık. Ulu önderimiz tören alanına geldi, hepimizle
sırayla tokalaştı. Medya'nın da gideceğini biliyordum, benimle aynı sırada ilerde
bekliyordu. Törenden sonra kaldığım takıma giderken yanından geçeceğim, kendi
kendime: "kesinlikle yüzüne bakmayacağım, kendisiyle konuşmayacağım, güle güle
demiyeceğim" diyorum. Đçim dolu, dişlerim kenetli, bir ağaç, bir kalas, bir kuru odun gibi
ruhsuzum. Kendimi zor tutuyorum, önünden böyle geçtim. Bir kaç adım ilerledim,
ardımdan bir ses: "Selim" dedi. Duymamazlıktan geldim, daha hızlı yürümeye başladım.
Tekrar "Selim" diyerek, ardımdan koşan ayak seslerini duydum. Yüzlerce kişi bu sahneyi
izledığinden, durmazsam iyi olmaz diye düşünüyor ve dönüp bekliyorum. Vedalaşmak
için elini uzatıyor, ama eli havada kalıyor. Kupkuru bir ağaç gibiyim, yüzüme bakıyor,
bakışlarımı yere cakıyorum. "Ben gidiyorum birşey diyor musun?" diyor, ama bu soru
cümlesine öylesine bir anlam yüklüyor ki, ben gidiyorum beni affet diyor sanki. Tek söz
söylemeden, yüzüne bakmadan yanından uzaklaştım.
Akşam üzeri takım komutanımız, bayanlar takımında kalan bir bayanın benimle görüşmek
istediğini söylüyor, takımımdan ayrılarak bayan takımınin olduğu çadırlarin yanına
varıyorum, çadırın kapısında beni bekliyen bayan elindeki sırt çantasını bana uzatarak:
"Bunları sana vermem için Medya bıraktı" diyor. Çantayı elime alarak, takımımın
konuklandığı yere doğru yürüyorum, Yolda çantayı açıp içine bakıyorum; bir askeri parka,
bir askeri kazak, bir diş fırçası, bir diş macunu, iki vesıkalık fotografı var çantada.
Eşyaları incelerken ister istemez duygulanıyorum. Duygulanmak önderlik çizgisine göre
büyük bir suç ve düşkünlüktür, ben suçumu işliyor ve düşkünleşiyordum. Elbiseleri
katlayıp tekrar çantaya yerleştirirken, eşim, okul arkadaşım, hapis arkadaşım, yoldaşım,
sevgilim, sevdiğim Aysel gözlerimin önünde canlanıyor, Medya’dan nefret ediyorum.
Takımıma doğru yürürken "lanet olsun böyle ilişkiye, lanet olsun böyle sosyalizime, lanet
olsun böyle insanlığa, lanet olsun lanet olsun.....!" diyorum.
Burada ulu öndere bağlı oldun mu, dalkavuk oldun mu "akan sular durur", beceri, yetenek,
bilinç, deney, tecrübe, kararlık, uzak görüşlük önemli değildir burada. Hatta bunların tümü
çok ama çok zararlıdır. Önderlik çizgisine gelmek için başta terk edilmesi gereken
özeliklerdir. Önderliğe bağlı ol, namusuz ve şerefsiz ol, adi ol, ispiyoncu ol, en namuslu
insana kurşun sık ve itirafçı ol, bunlar hiç önemli değil, yeterki önderliğe bağlı ol; akar
sular durur! Ulu önderimize göre devrimci olmanın tek bir tanımı vardır o da şudur:
"Önderlik çizgisini doğru gören, uygulayan, öndere ölümüne bağlanan, bunun dışındaki
tüm duygusal. insansal, toplumsal bağlılıklarını yok eden kişi devrimcidir." Bu tanıma
uymayan, ulu önderimizi tanrı gibi değilde, insan gibi gören herkes özel savaşın ve
T.C'nin ajanıdır. Bu sadece bir belirleme değil, bir ayet ve bir yasadır. Bu ayet ve yasa
öylesine korkunç uygulanıyordu ki; yalnız 1992 yılında, önderlik çizgisine uymadığı