ayetler_renkli

evde kaldığını duydum. Hemen yanıma Murat Dağdelen'i alarak kaldığı eve gitmiştim.
Oturduğu odanın kapısını açıp içeri girdiğimde beni fark etmemiş, başını önüne eğmişti.
Sarılıp öpmüştüm Orhan'ı. Ama leş gibi kokuyordu. Orhan beni görmüyor, tanımıyor,
geldiğimden, kendisini öptüğümden habersizdi. Evdekiler "kimseyle konuşmuyor, yemek
yemiyor, açlık grevinde, kendisini cezaevinde sanıyor."demişlerdi. Đkimizin bildigi bazı
Zazaca espiriler yaptığımda gülmüştü. Konuştuklarımı anladığını öğrenince sevinmiştim.
Uzun süre uğraşmama rağmen, konuşturup yemek yedirememiştim, başına gelenleri
konuşamadığı için öğrenememiştim. Orhan'da benim gibi 1974-75 öğrenim yılında
Tunceli öğretmen okulunda okurken mücadeleye katılmış; zeki, becerikli, biraz da olağan
üstü bir insandı. Öğretmen okulundan mezun olduktan sonra profesyonel olarak
mücadeleye katıldı. 1978'lerde Diyarbakır'da tutuklandı. PKK davalarında idam cezasına
çarptırılan ilk militandı.Onun ardından Zeki Yılmaz'da Diyarbakır askeri mahkemesi
tarafından idam cezasına çarptırılmış, ikisi birlikte cezaevinin tecrit bölümünde özel
muhafaza altına alınmışlardı. Şimdi Zeki Yılmaz ulu önderimizin talimati ile idam
cezasından yargılanıyordu. Orhan Aydın ise soruşturmaya alınmasını protesto etmek
amacıyla girdiği ölüm orucundan dolayı aklını oynatmıştı.
Orhan'ı konuşturamayacağımı anlayınca, hamama götürüp yıkatmaya karar veriyorum.
Hamamın büyük salonunda, üzerindeki kirli, kokulu elbiseleri yırtarak çıkarıyorum.
Milletvekili Murat Dağdelen ile birlikte taşıyarak yıkanabileceği yere götürüyoruz. Sıcak
su ile temizce yıkayıp keseliyoruz, sonra salona geri getirmek istiyorum. Yere yatmış
kalkmıyor. Kaldırmaya çalışıyorum, kaldıramıyorum. Zazaca "Ero warz tu şey gey zexel
xwe est ard (Kalk kendini tembel öküz gibi yere atma.)" diyorum, gülüyor. Sonra üç kişi
çağırıyorum, taşıyarak salona getiriyoruz. Onu kuruladıktan sonra kendisi için satın
aldığımız elbiseleri giydirmeye çalışıyorum, giymiyor. Ben giydiriyorum, o çıkarıyor.
Adeta boğuşuyoruz "Orhan, burası Diyarbakır cezaevi değil, ben de gardiyan değilim.
Sana giydirdiğim elbiseler de tek tip mahkum elbiseleri değil." diyorum. Ama
giymemekte diretiyor. Neticede onu üç arkadaşla zorla giydirerek, arabaya taşıyoruz.
Evde serbest kalır kalmaz, sadece doncak kalıyor. Bu hareketi bana çok şey anlatıyor.
Evdekilere "giydirmeyin, kendini cezaevinde zanediyor." dedim. Orhan'ı gözlerinden
öptükten sonra evden ayrıldım.
Filozof, saçmalıklarını fazla dinlemediğimi, başka şeyler düşündüğümü anlayınca bana
nasihat etmekten vazgeçti. Havalandırmadan hücreme döndüğümde telsiz konuşmaları
adlı kitapları okumaya başladım. Ulu önderimiz Cudi'deki komutana" O Orhan'a söyleyin
kendisini yere atmasın! Bir soruşturmaya bile dayanamıyor, ayıptır deyin"diyor. Gerilla
komutanı da "başkanım yemek yemiyor, su içmiyor, konuşmuyor. Oraya göndermeyi
düşünüyoruz" diyerek, durumunu izah ediyor. 1981 yılında TC askeri mahkemesince
Diyarbakır'da idam cezasına çarptırılan Orhan Aydın, kamuoyuna yazdığı ve birçok yayın
organında yayınlanan mektubundan dolayı Kürdistan'ın "Van Troi'si " olarak tanınmıştı.
Kişiliği, örnek alınması gereken kişilik olarak kitaplara geçmişti. Daha sonra
cezaevlerindeki ölüm oruçlarına katılması ve sonuna kadar götürerek kararlı davranması
"Orhan" ismini ölümsüzleştirmişti.
Ulu Önderimizin yüce çizgisi tarafından, bu isim "kendini yere atan..." soruşturmaya
alınan, aklını oynatan biri haline getirilmişti. Zeki Yılmaz'ın suçunu ulu önderimizin
"çözümleme"lerinden okuyorum: "Arkadaşları savaşırken,o oturmuş köfte yiyiyor."diyor.
"Behey ulu önderimiz! Senin arkadaşların dağda savaşırken sen Şam'da kaç kazan köfte
bitirdin?" diye sorasım geliyor. Bir kuşak, Diyarbakır cezaevinde düşmana, onun
işkencesine karşı direnmiş, bu direnişle ünlenmiş, şimdi ise bu ünün cezasını çekiyordu.
Diyarbakır cezaevinde ve Kürdistan'da direnen ve tanınan herkes, diktatörün korkulu
rüyasıdır. Bundan dolayı başkalarının tanınmasını suç, kendisinin tanınmasını kanun
olarak dayatma gereksinimini duymuştur.
Bu konu üzerinde iyi düşünün. Ben iki yıl düşündüm, araştırdım ve izledim. Vardığım
sonuç; diktatörün dışında tanınan kişilerin başına gelenlerin vahim olduğudur. Bu sessiz
kahramanlar, denetim altına alınıp köle gibi kullanılmış, tasfiye edilmiş, kaçırtılmış veya
öldürülmüşlerdir. Örgüt dışında olan Kürdistanlıları, özellikle halk tarafından tanınan ve