ayetler_renkli

altına alınarak düzeltileceklerdi.
Bir arkadaşımın anlatımına göre, yakınım ve akademi yönetiminde görevli iki komutan,
kamptan firar eden daha sonra tutuklanarak uygulamaya konulan dört Iraklı Kürde,
işkence zoruyla çöp tenekesindeki bütün pislikleri yedirmişlerdi. Bu D.Bakır celadı Esat
Oktay'ın taktiğidir. O da Kürtlere pislik yedirerek islah edeceğine inanıyordu.
Iraklı Kürtler uygulamadan sonra mahkemeye çıkarıldılar; akademiden firar etmenin Kürt
halkına ihanet etmek olduğunu anladıklarını, ölene kadar önderliğe bağlı kalacakları
sözünü vererek tekrar eğitime alındılar. Serbest bırakılanlar, mağruz kaldıkları
muameleleri arkadaşlarına anlatıyorlar. Bu eğitim adayları Güney Kürdistan'a
gönderilmeden önce, ulu önderimiz bölgeleri ile ilgili uzun bir konuşma yaptı. Sonra; bir
isteklerinin olup olmadığını sordu. Kanserli bir delikanlı söz alarak ayağa kalktı: "Seroke
me boğazımda kanser var, spor yapamıyorum, mümkünse beni tedaviye göndersinler"
dedi güzel Kürtçesiyle. Bu sözler karşısında hiddetlenen ulu önderimiz: "Ben burada bir
ulusun tedavisinden söz ediyorum, sen kalkıp pis kişiliğini ortaya atıyorsun eşekoğlu
eşek! Atın bunu dışarı!" deyince, iki gerilla, delikanlının kollarından ayaklarından tutarak,
karga tulumba dışarı sürüklediler. 500 kişi bu manzarayı izledik.
Iraklı Kürtlerin gözleri faltaşı gibi açılmıştı, kullar ise ulu önderlerinin otoriterliğini
hayran hayran izliyorlardı. Ulu önderimiz, ölümcül hastaları: "Kendilerini yere atıyorlar"
gerekçesiyle uygulamaya alınmamasını buyurdu. Eğitime gelenlere sanki: "Namusuzlar,
şerefsizler, burada işiniz ne" deniliyordu. Birleşen, birleşmeye can atan güçlerin
yıldırılması söz konusuydu. Bu durum, uyanmakta olan Kürdistan'ı sömürgeleştirenler
açısından tehlike arz etmeye başlamıştı. Sanki, sömürgeci güçlerin mutabakatı
sağlanmıştı. Suriye sömürgeciliği tarafından yeniden köleleştirilme çabalarının dolaylı
yansımasıyla karşı karşıyaydık. Oysa ulu önderimiz kanser hastası delikanlıya: "Kanser
olduğunu geldiğinde yönetime söylemeliydin. Biz insan hayatına çok önem veririz.
Durumunu doktora anlat, seni hastahaneye sevk etsinler, başka bir isteğin var mı?"
deseydi insanların gönlünü kazanırdı. O, insanların gönlünü kazanma değil, insanları
korkutarak köleleştirmenin peşindeydi. Bu çağda köleliğın olmayacağını; olsa da çok
iğrenç ve ömrünün kısa olacağını, iktidarın verdiği körlük nedeniyle görmüyordu.
Üç aylık eğitimden sonra Güneyli Kürtler guruplar halinde bölgelerine gönderildiler.
Oraya varır varmaz; elerindeki silahları, kendileriyle birlikte olan bir gurup Kuzeyli Kürde
çevirerek, onları önce esir aldılar, daha sonra serbest bırakarak, ailelerine ve aşiretlerine
sığındılar. Bu Astyages yöntemlerinin yarattığı Harpagos'laşmanın aynı topraklar üzerinde
yeniden tekerürüydü.
Sorusturma komisyonunda görevli olduğum dört aylık süre içinde kimseyi tutuklamadım.
Başka yerlerde tutuklanıp bana gönderilenlere işkence ve kötü muamele yapılmasına izin
vermedim. Cezaevlerinde yıllarca işkence gören ben, savcı olunca; işkenceci mi
olacaktım? Asla! Đlk olarak Beyrut'a, gözaltına alınarak bize gönderilen bir bayanla bir
erkeğin soruşturmasını yaptım. Erkeğin adı Abdurrahman, kod adı Sevgat, bayanın adı:
Emine idi. Abdurahman Suruçluydu. Bir yıl önce akademide eğitim görmüş, Beyrut'a
sorumlu olarak atanmış, iri yarı bir gençti. Emine ise Beyrut Kürtlerindendi. Đnce, cılız,
zayıf, hastalıklı birisiydi. Küçük bacısı daha önce gerilaya katılmış, Bitlis'te şehit
düşmüştü. Annesi ve babasi Beyrut'ta oturuyorlardı ve yurtsever bir aileydi. Emine sürekli
evlerine gelen Abdurrahman'a aşık olmuş, "evlenelim" diyormuş. Neticede ikisi arasında
önderlik çizgisinin engelleyemeyeceği bir aşk başlamıştı. Lübnan sorumlusu Faysal
Dumlayıcı olayı duyunca, ikisini tutuklatıp bize göndermişti. Abdurrahmanı ayrı,
Emine'yi ayrı bir odaya kapatıyorum: "Rapor yazın" diyorum sadece ve çekip gidiyorum.
Birgün sonra raporları geliyor. Abdurrahman Türkçe, Emine Arapça olarak yazmış.
Tercüme ettirerek okuyorum ikisinide. "Biz birbirimizle evlenmek istiyoruz… " diye
yazmışlar.
Bir gün öyle üzeri dersten sonra ulu önderimizle akademi yönetimine doğru giderken,
bize: "O namusuzların durumu nedir?" diye sordu. "Evlenmek istiyoruz diyorlar