ayetler_renkli

için planlar yapılıyor olmalıydı. Nitekim ben Avrupa'ya gönderilirken ulu önderimiz
yakınımı kastederek bana: "Senin adamındır, git yargıla, ne yaparsan yap" dedi. Avrupa'ya
gittiğimde konuyu sadece yakınıma ve açık yürekli, dürüst, doğruları dobra dobra savunan
Akif Hasan'a anlattım. Başta ulu önderimiz olmak üzere avrupadaki diğer kullar onunla
boğazlanmasını istiyorlardı.
Yakınımı bu işin asıl "suçlusu" olarak görmediğim için, ilişkilerimi düzeyli kalmasına
çaba harcadığımdan, bana akademide ateş püskürülüyordu. Avrupa’ya gelince kendisiyle
telefon sohbetleri yaptım, içerikli eleştiriler aldım. Bütün çabalarıma rağmen Avrupa'da
bizi karşı karşıya getiremediler. Bekaa'daki son tutuklanmamda yakınım bana karşı
kulanıldı. Verdiği raporda: "1978'de bir arkadaşın ölümüne neden olmuş, cezaevinden
tahliye olup köye gittiğınde bir Türk subayı ile görüşmüş. Şeyfetin Alus'u Meriç nehrinde
bırakmış, eşi 1980'de Diyarbakır cezaevinde tutukluyken, arandığı halde gidip kendisiyle
görüşmüs, akademide eşiyle ilişkileri çok kötü iken, nasıl olduysa Avrupa'da düzelmişti"
diye yazmıştı.
Yakınım henüz tasfiye edilmemesi gereken bir tipsiz olduğundan, güzel Hacer'le işlediği
"günah" kasaya konuldu, ilerde önderlik çizgisi için bir tip haline gelirse, günah kasası
açılacaktı. Ben tasfiye edilmesi gereken bir mertebeye ulaştığımdan; "neden eşinle karı
koca gibi yaşadın?" gerekçesiyle beni yargılayan zihniyet, henüz şekilsiz olan ve
kulanılmaya elverişli olan yakınımın "akademinin kutsal toprak"ları üzerinde Hacer'le
sevişmesini yargı konusu yapmıyor. Yakınım ulu önderimizin ahlak anlayışının
taktiklerini tam uyguladığı için yargılanmıyor.
Ulu önderimiz, pek çok genç kız ve erkeğin idam cezalarını ‘cinsel ilişkide
bulunmuş’gerekçesiyle onaylarken, kendisi harem kurmuştu. Yakınım kamp savcısıyken,
Haluk ve Emine kod isimli iki genç eğitim için akademiye gelmişti. Haluk Diyarbakır
cezaevinde tutuklu olan Mehmet Doluk'un kardeşiydi. Kendisi de uzun süre aynı
cezaevinde yatmıştı. Asıl adı Abdullah Doluk'tu. Ağırbaşlı, zeki ve efendi bir gençti.
Adana'da örgüt faliyetlerini sürdürürken, edebiyat fakültesinde okuyan Adıyaman’lı
Emine ile tanışmış, birbirlerini sevmişlerdi. Ben Ceyhan cezaevinde tutukluyken, Emine
sık sık ziyaretimize geldiğinden kendisiyle konuşurdum. Emine'nin Haluk'tan önce başka
bir arkadaşı varmış, gerillaya katılıp Cudi'de şehit düşünce, Haluk'la tanışmış, bir süre
birlikte yaşadıktan sonra akademiye gelmişlerdi.
Akademi yönetimi yukardaki anlatımlarımı duyunca, ikisinide tutuklattı. Đkibuçuk aydan
fazla uygulamada kaldılar. Haluk, bütün hakaret, alçaltma ve baskılara rağmen ifade
vermeyi red ettiğinde, mahkemeye çıkarılmadı. Emine için hazırlanan iddianame, Koçer
için hazırlanan iddianamenin aynıdı idi: "Namusuz, orosupu, özel savaşın ajanı,
yozlaşmış, adi." kelimeleriyle doluydu. Emine'nin duruşmasındaki iddianameyi yine
yakınım okumuştu. Emine ile Haluk'un üç ay önce yaptıklarının aynısını Hacer'e yaptılar.
Emine'de Koçer gibi idam cezasına carptırıldı. Biz cezaevinden çıkanlar akademide
olduğumuz için demokrasi havarisi kesilen ulu önderimiz, Emine'nin idam cezasını
bozarak, altı ay çalışma kampına gönderdi. Edebiyat fakültesi üçüncü sınıf öğrencisi
Emine, Bar Elas bahçelerinde narin parmaklarıyla altı ay ağaçlardan meyve topladı.
Kaldığı evlerde horlandı, aşağılandı, azarlandı.Ceza süresi bittikten
sonra"uslanarak"akademiye geri getirildi. Sonra, kendisi başka, Haluk başka bir bölgeye
savaşa gönderildi. Tüm bunlar, insanları kazanmanın, devrimcileştirmenin yöntemleri
değil, Harpagos'laştırmanın yöntemleridir. Bekleyin sonuçlari hep birlikte görecegiz.
Yine yakınımın görevli olduğu dönemde; eğitim görmek amacıyla Irak Kürdistan'ından
akademiye 130 kişi eğitim adayı olarak gelmişti. Bunlar, eğitimlerini tamamladıktan sonra
geri gönderilecek, orada PAK (Partiya Azadiya Kürdistan)da görevlendireceklerdi. Bir
kısmı Soran, bir kısmı Badınan bölgesindendiler. Aralarında çok sayıda üniversite
öğrencileri vardı ve değişik asiretlere mensuptular.
Bu insanlar insani yöntemlerle insanca eğitilselerdi; Irak Kürdistan' ında büyük bir
gelişme olacağı muhakkaktı. Çoğunluğu daha önce Talabani ve Barzani saflarında
savaşmışlardı, Marksizme eğilimli olduklari için buraya gelmişlerdi. Ulu önderimize göre
bunların kişiliği, Talabani ve Barzani tarafından dejenere edildiğinden, iyi bir rapt u zapt