ayetler_renkli

Gençler beni genişce bir salona alıyorlar, çoğunluğunun Đngilizce bildiğini öğrenince;
gazeteci ve yazar olduğumu, paramı ve pasaportumu kaybettiğimi söylüyor, bana
yardımcı olup olmayacaklarını soruyorum. Anlattıklarımı anlıyorlar. Bir genç; burasının
Lübnan Kızılhaç`ı olduğunu, bir de uluslararası Kızılhaç komitesinin Hamra semtinde
bulunduğunu, bu gece beni burada barındırabileceklerini, onların bana yardımcı
olabileceklerini söylüyor. Đtiraz edecek değildim ya; "okey" diyorum. Başka bir genç
hangi dili daha iyi konuştuğumu sorunca Türkçe diyorum. "Kalk gidelim" diyor.
Nereye gideceğiz demeden Kızılhaç işaretli bir arabaya binerek, on dakikalık mesafede
bulunan bir otelin ikinci katındaki mutfağına girdik. Burada iki bayanla karşılaştık; birisi
bulaşık yıkıyor, diğeri oturmuş sigara içiyordu. Genç Arapça konuşmaya başlayınca,
bulaşık yıkayan kadın gülümseyerek bana baktı ardından Türkçe "hoşgeldiniz" dedi.
Sevindim, bu kadının bana tercümanlık yapacağını anlayınca önce nereli olduğunu
sordum, Mardinli olduğunu ve Arap kökenli olduğunu söyleyince; Kürt olduğumu,
Türkiye`de onbir yıl cezaevinde yattığımı, Türk polisi tarafından arandığımı, bir örgütün
üyesi olduğumu, örgütle olan çelişkilerimden dolayı tutuklandığımı, Almanya`da ilticacı
olduğumu ve Almanya`ya gitmek istediğimi söyledim.
Kadın anlattıklarımı tercüme ettikten sonra, ikinci kadın bana ikisinin kardeş olduklarını,
uzun süreden beri Mardin`den ayrıldıklarını söyledi. Ayrılmadan önce kadınlara: Bu
gence söyleyin bana yardımcı olsunlar, param, pasaportum, tanıdığım yoktur, çok zor
durumdayım, dedim. Söylediklerimi gence anlattıktan sonra "Bunlar çok iyi insanlardır
sana yardımcı olurlar" dedi. Kadınlarla vedalaşarak otelden ayrıldık.
Kızılhaç komitesine dönünce genç, hakkımda edindiği bilgileri telsiz başında oturan genç
kıza verdi. Bana dönerek "seni bu bayana teslim edeceğim" diyerek dışarı çıktı. Genç kız
oturmam için yanındaki sandalyeyi gösterince oturdum. Bana bazı sorular sormaya
başladı, resmi sorular değildi bunlar. Daha çok merakını gidermek istiyordu, dilim
döndüğünce yanıtlamaya çalıştım. Aç olup olmadığını sorunca "acım" dedim. Ona
mağarada aç olarak yaşadığımı anlatamadım. Karşılıklı sohbetimiz sürerken başka genç
bir kız yemek getirdi. Beyaz bir kağıtla ambalajlanmış, içinde pişmiş tavuk eti bulunan bir
sandaviç. Tam doymamıştım ama idare edebilecektim.
Telsiz başındaki bayan beni geniş salona aldı; salonun orta kısmındada piriketten
yapılmış, sıvanmış, orta yerine Kızılhaç işareti çizili daire şeklinde bir yapı vardı. Salonun
duvarlarında Kızılhaç elemanlarının savaş anında yaralıları tedavi ederken, taşırken,
yardım ederken çektirdikleri çok sayıda fotoğraf asılıydı. Başka bir duvardaki kırmızı
bezli bir panonun üzerine çeşitli uluslararası kuruluşların komiteye gönderdiği mesajlar
iliştirilmişti. Bu panonun hemen yanında beyaz renkli tahta raflarda çok sayıda kitap
diziliydi. Salonun ortasında bulunan yuvarlak yapının arkası mutfaktı. Salonun arka
tarafında biri sağda, biri solda, biri de ortada üç kapı vardı. Ortadaki yatak odasına,
sağdaki ve soldaki kapılar banyo ve tuvalet bölümlerine açılıyorlardı.
Salonda çok sayıda plastik oturak vardı. Ben bu oturaklardan birinde oturuyordum. Bir
grup kız ve erkek kümeler halinde oturmuş sohbet ediyorlardı. Bu kadar kişi burada
maaşlı mı çalışıyor, gönüllü mü, diye merak ettim doğrusu. Merakımı gideremeden salona
yeni gruplar girdi. Arapça’dan ziyade Fransızca konuşuyorlar. Buranın Beyrut`un
Hırıstıyan kesimi olduğunu biliyorum. Ama bu kadar çok genç kız ve erkeğin burada
maaşla çalıştırılamayacağını düşünüyorum, gönüllü olabilirler sonucuna varıyorum.
Kızlar çok rahat, giyimli; davranışları, konuşmalarıyla Fransız kızlarını andırıyorlar.
Kiminin adı Veronika, kiminin Maria, kiminin Kristin. Bir an kendimi Paris`te hissettim.
Fransız`lar, Araplar’ı müthiş değiştirmişler diyorum. Bu bir değişiklik mi, bir sentez mi,
bilemiyorum; iyice inceliyorum; Fransız inceliğinin, kibarlığının, zarafetinin içinde Arap
çizgileri belli oluyordu. Bu durum onları daha da güzelleştiriyordu. Fakat erkekler daha
fazla Arap, kızlar daha fazla Fransız, bunu fark ediyorum. Nedenleri üzerinde fazla kafa
yormaya gerek görmüyorum.
Tuvalete gitmek istediğimde iki tuvaletten hangisinin bayanlara, hangisinin erkeklere ait