ayetler_renkli

tutuklandıktan tam onbir yıl sonra Bartın cezaevinden olmuştu. Üçüncü tahliyem, Bekaa
Vadisi'nde iki ay tutuklu kaldıktan sonra sorgucumun bana yazdırdığı özeleştiri -alçaltma
belgesi- sonrası idi. Özeleştiri sonrası "tamam Selim, özeleştirin yeterli olmasa da, sen de
olumlu bir gelişme var. Otele gideceğiz, bundan sonra orada kalacaksın." dendiğinde
gerçekleşti.
Sorgucumla bir arabaya binerek otele gittik. Bar Elias'taki bu otelde, bir hafta önce
ateşkesin bozulması üzerine basın toplantısı yapılmıştı. Otelin bir bölümü redaksiyon için
kullanılmaktadır. Ulu önderimizin teyp kasetlerine yaptığı konuşmalar burada çözülerek
kitap haline getiriliyordu. Otele gittiğim gün Cemil Bayık'la konuştum. Bana "özeleştirin
yeterli olmasa da, gerçekleri az da olsa görmüşsün. Bundan sonra burada kalacaksın.
Başkanın talimatı var. Diyarbakır cezaeviyle ilgili bir kitap yazman gerek. Senin
soruşturman sadece seninle ilgili değil. Senin kişiliğinde Diyarbakır cezaevi yargılanıyor.
Cezaevi kişiliği çizgiye gelmiyor, sorun çıkarıyor. Zeki Yılmaz ve Orhan Aydın gibiler de
sorundur. Eskiden Diyarbakır cezaeviyle ilgili kitaplar yazmışsın. Onlar yüzeyseldir.
Yaptığınız cezaevi konferansının sonuçları yeterli değildir. Diyarbakır cezaevi "önderlik
çizgisi" için büyük bir sorundur. Çizgiye yapacağınız en büyük yardım, orada oluşmuş
kişiliği yerle bir etmendir." dedi. Sadece "evet " demekle yetindim. Çok cefa çekmiş, çok
düşüp kalkmış, ulu önderimiz tarafından yargılanıp af edilerek boyun eğdirilmiş Cemil'e
ne diyebilirdim? Ona göre soruşturmaya alınmak, idam cezasına çarptırılmak, daha sonra
ulu önderimiz tarafından af edilmek çok doğal şeylerdir. Ulu önderimiz herkesi bunu
alıştırmıştı. Cemil, ajan suçlamasını da çok normal buluyordu. Bana diyor ki "bir gün
Mahsum Korkmaz Akademisi yönetiminin raporlarını Şam'da kalan başkana gönderdim.
Fakat iki arkadaşın raporu eksik çıktı. Ben bunu fark etmemiştim. Başkan raporları
okuyunca iki raporun eksik olduğunu fark ediyor. Ve hemen akademi yönetimine talimat
veriyor "O Cemil'e söyleyin provakatörlük yapmasın" diyor. Bu talimat üzerine
akademideki bütün öğrencileri toplayarak sözlü bir özeleştiri verdim. Özeleştirimde
"arkadaşlar ben provakatörüm!" dedim. Yine Avrupa'da bana gelen bazı raporları
okumadan Avrupa merkezine gönderdiğim anlaşılınca, verdiğim yazılı özeleştiride
"benim yaptığım ajanlıktır!" dedim.
Cemil'i kişi olarak severdim. Ama bugünkü mantığına bakıyorum, Stalin'in perişan olmuş
generallerini veya Kazım Karabekir'i hatırlatıyor. Gerçekten ulu önderimizin
saçmalıklarına inanıyor mu, başka çare bulamadığı için mi boyun eğiyor; bunu henüz
anlamış değilim.Yapı ve yaşam tarzında tam bir "kul" olarak görünüyor. Ama bazı
durumlarda kalıpları yıkıyor. Şam'da kaldığımız bir evde Cemil belinden ameliyatlı,
yatıyordu. Bir ara ulu önderimiz kaldığımız eve gelerek ayakta bizimle sohbet etti. Sohbet
esnasında odada yatan Cemil'i kast ederek "Aha! Cuma gitmiş, belini kırmış; ben otuz
yıldır uğraşıyorum demir gibiyim" dedi.
Ulu önderimiz gittikten sonra Cemil yattığı odadan bulunduğumuz salona geldi. Birlikte
volta attığımızda hepimizin duyacağı bir ses tonuyla "bir kaç gün önce başkan Rıza'yı
eleştirmiş, 'benim gibi olsun' demiş. Tabi başkan'a bir şey söyleyemeyen Rıza buraya
gelerek kendisine yapılan eleştiriyi bana anlattıktan sonra 'başkanım ben senin gibi
olursam, sana gerek kalmazdı diyecektim ama, diyemedim.' dedi. Şimdi benim için 'Cuma
belini kırdı, ben demir gibiyim.' diyor. Ben de diyecektim ki 'hele sen gel, benim
dolaştığım dağlarda bir dolaş, benim yuvarlandığım uçurumlardan bir yuvarlan, o zaman
göreyim seni' diyecektim. Ama diyemiyorum ki." dedi. Kalacağım otelde benden başka
beş, altı arkadaş daha vardı. Sorgucum bana "hemen Diyarbakır'la ilgili kitap yazacaksın.
Hem önderliğin kasetlerini çözeceksin hem redekte yapacaksın hem de diğer arkadaşlarla
birlikte buranın işleriyle uğraşacaksın."diyor. Hayatımda en nefret ettiğim şey kaset
çözmekti. Çaresiz buna da "evet" demeliydim. Yurdum için yapabileceğim o kadar iş
varken, ulu önderimizin kasetlerini çözmek için görevlendiriliyorum. Hala hapis
hayatımın devam ettiğini görüyorum. Sorgucum benimle birlikte bütün arkadaşların
çarşıya çıkmasını yasaklıyor."Ancak izin alınarak çıkılabilir, o da ikişer kişi olarak
çıkılmalı. Bir de çıkacak kişileri gezdirecek bir görevli vereceğim."diyor.
Kaldığımiz otelde on kişi yemek yiyorduk. Ama bulaşıkları dört kişi yıkıyorduk. Orada