An gaidheal - National Library of Scotland

!Ciìia ilhios an Fhogharaidh, 1873. AN GAIDHEAL. 177a dh' fheuchadh ri dol a stigh do 'nt-seomar aig amaibli uii-iomchuidh.An iiair a chuir Donncha cul acliinn ri dachaidh a leanabuidheaclidcha robh mulad no smuairein aii- aigdealachadh ri'athair, no ris na seh-bhisich.Cha robh e coltach gu 'n robha' bheag de smuaiu aige mil 'u t-searrachdhubh; ach 'n uair a chunnaic eOscar a' sealltuinn gu muladach 'n aaodann, shil a dheoir gu frasach oPhaisg e a lamhan mu a'shuilean.mhuineal, chniadaich agus phog se e— "Oscah-, Slan leat," ars' esan, aguse a'caoineadh; "gu 'm beannaicheadhDia thu, Oscaii" mo ghaoil." ComaCO dhiu, b' fheudar deahichadh riOscar. Bha an gille agus an t-eachaig an dorus, chaidh Donncha a churair pillean air cul na diollaide, agusmharcaich iad air falbh. Lean Oscariad gus an d' rainig iad muUach a'mhaim, far an do shuidli e sios, a'tuireadh agus a' donnalaich. GhuilDonnclia gus an robh a chridhe animpis sgaineadh. " Ciod e 'tha curorf?" ars' an gille. "Cha'n fhaic migu brath m' Oscar dileas, bochd," arsaDonncha, "agus cha'n iirrainn mochridhe a ghiulan."Dh' fhuirich Donncha car bliadhnaann an Duneidean, ach cha d' rinn emor adhartachd ann am foghlum.Cha robh e idir toigheach air an sgoil,agus bha piuthar a mhathar chobeadarach uime a's nach foirneadh ido 'n sgoil e an aghaidh a thoil. Airlatha araidh, bhuail tin eas obann i—bha aon de na searbhantan a'frithealadh oirre gu bunailteach, agusbha Donnclia aii" 'fhagail 'n a aonar.Bha e an comhnuidh air a mheas 'na dhragh leis na searbhantan; charobh dad de thlachd aca dheth, agusmar si:i bha iad am bitlieantas coimlieacliagus reasgach ris. Bha e nisair a chur thuige gu mor; is ganngu 'm faigheadh e de bhiadh no dedheoch na chumadh an deo ann.Beagan laithean an deigh do phiuthara mhathar fas tinn, chaochail i. Bhagach ni troimh a cheile, agus bhaDonncha bochd ann an impis basachadhle acras. Cha robh creutaii- ri'f haicinn air feadh an tiglie, ach airdha tartar a chluinntinn ann an seoraarpeathar a mhathar chaidh estigh, agns ciod e a bha na searbhantatia' deanamh, ach a' righeadhcuirp a chaomh bhan-charaid ! Buleoir e. Bha e air a lionadh letomhas de uamhas nach b' urrainnbroilleach basmiior a ghiulan, leume sios an staidhir, agus sud a mach'n a dheann e cho luath 's a bheireadha chasan e ^ ruith e sios an t-Sraid-Ard, agus thairis ann an Drochaidmu-Dheas,a' sior chaoineadh agus a'bas-bhualadh. Cha chuii-eadh e achas tuille air stairsneach an tigheud ged a bheirte an saoghal dha mardhuais. Rinn neach eigin greim air;chruinnich comhlan mu 'n cuairt air ;dh' fheoraich cuid ciod e 'bha cur aii-?ach cha b' urrainn iad freagradhfhaotainn uaithe ach, "0, mise'ndiugh !Mise 'n diugh" An uair af huaii' e fa sgaoil, ruith e air 'adhart,gun smuain gun umhail c' aite anrobh e dol, ach dol cho fad as 's a buchomasach dha bho an t-sealladhuamhasach a chunnaic e, gun suil gunfhiughair ris, ann an seomar peathara mhathar. An uair a fhuair se eair taobh a mach a' bhaile, bhafeine a' saoilsinn gun robh e air an rathaddo'n Ghaidhealtaclid ;ghabh e direachair 'adhart, gus an d' rainig e faran robh da rathad a' coinneachadh acheile air taobh deas Geata-cise naGrainneich. Shuidh e ri taobh anrathaid. Cha b'fhada gus an doshiolaidh a bhuaireas-inntinn guseimh-chianalas; sguir e d'a chaoineadh,ach bha fhathasd a chliabh aira luasgadh le osnaidhean trom, ospagach,agus le 'shuil ris an lar, thoisiche ri sgi'ioban a tharruing le 'mheuranns an smuraich.Cha robh e ro fhada anns an12