An gaidheal - National Library of Scotland

Ti-eas WioB an Fhogharaiilh, 1873. AN GAIDHEAL. 233nam beann, mar a thubliaii't tliii, ach an damh alainn 'n a luidhe, le 'chosaibhsinte mach, agus a cheann morciod ris an robh tliu'?Coin.—Ma ta, a Mhurachaidh le chabairibh crochdach, biorach guchoir, cbaidli mu 'macb mi 'n d' eirich domhain an sas 's an talamh. " Thig*an so, a Sheumais, agus iimis domhciod an comhar-cluaise so tha mia' gbrian, maille ri Uilleam forsaiiagusa chuid con, chum a 'bhi 'g ancleachdadh ri ruagadh nan fiadh, gubhi'deanamh deas air son na faoghaidaig deireadh an fhogharaidh. Feumaidhna coin a bhi air an cleachdadhgu trath ris an obair, agus thaUilleam forsair dichiollach chum sina dheauamh, agus uine sin, chaidhmi air 'iarrfcas maille ris an de chumna beinne, agus's ann aig mo chosaibhtha fios.MuR.— E,o cheart, a Choinnich, rocheart, ach god a leudaich thusa agusmise 'n ar suidhe ann an Coire-nangobharo cheann shea seachdain airais air cleachdannaibh nan ainmhidh,tha mi fein gle aiueolach fathast airan ruig na feidh ma leigear leo.Coin.-—Cha 'n 'eil teagarah air sin.Tha e cinnteach gu 'm bheil feidhanns na beanutaibh eadar SiorramachdPheii't agus Earraghaid heal arainig ceithir, cuig, agus sea ficheadbliadhn' a dh-aois, agus is mor sin.Mu leth-cheud bliadhna roimhe sodh' fhalbh Mac Mhic-Alasdaii- agusduin'-uasaleile a mach chum na seilge,agus cha b' fhad gus an do leumdamh mor a mach as a' choille dliuibha bha ri 'n taobh. Ghrad loisg MacMhic-Alasdair, agus thuit an damhmor, aluinn, crocach 'u a ghlag marbhail' an raon. Rinn e caoidh agus gulre seal marleanabh mu 'n deachaidhan anail as, agus bu chianail, tiamhaidha ran. Ghrad leum Gleaim-Garaidh, an t-uasal a bha maille ris,agus Seumas-mor am forsair aige suasdh' ionnsuidh an tolmahi, far an robh'faicinn air an damh." " Sin agaibh,"arsa Seumas, " comhar-cluaise EoghainMhic Iain Oig a bha 'n a fhorsairaig bhui' sinn-seanair, agus a dh' fhagan saoghalsoo cheann sheachd ficheadbliadhna; air chor a's gu 'm bheil andamh gun teagamh ceud gu lethbliadhna a dh-aois, no feudaidh ebhi moran tuilleadh." Bha ioghnadhgun teagamh air na daoin'-uaisle, aguschuii" iad mu dheibhinn an damh,anns an robh deich clachan ficheadcudthroim, a thoirt dh' ionnsindhcaisteal Ghlinne-Garaidh far an doghleidheadh na cabair aige gu curamachaii- balla an tallaidh-mhoir."gach ni mu shealg nam tiadh ; ach tha MuR.—Tha eagal orm, a Choinnich,nach 'eil anns na nithibh sinthusa eolach air cleachdannaibh namfiadh, agus air riaghailtibh na faoghaidagus nam miol-chon sheanga a Cha'n urrainn mise a chreidsinn guach faoin-sgeulan, agus fior bhoilich!theid a mach air an toir. Chual mi 'n ruig fiadh aii- aois co mor, aguscuid ag i-adh gur mor an aois chum ged a ruigeadh na 'n leigteadh leis,ciamar re na h-uine fhada sin, tha ecomusach do 'n ainmhidh bhochd efein a theasairginn o laimh a naimhdeanguineach agus gamhlasach ÌCoin.—Dh' fheudadh tu a radhceart co math, ciamar tha e comasachnach rachadh saighdear a dhithanns na blaraibh fuilteach, an uair abha na peleirean a' feadaii-eachdseachad aii' a chluasaibh, agus gachinneal marbhtach eile 'g am brasiomairtair gach taobh mu 'n cuairtda; agus trid an Fhreasdail araidhsin a ta'g a dhionadh, is iomadhsaighdear a tha air a theasairginn,gun an leonadh as lugha fhaotuinn,as na cathannaibh a 's teotha, agusa 's deine a chuireadh riamh. Ambheil duil agadsa nach gabh amFreasdal araidh ceudna curam dhethna feidh, agus dheth uile bheathaicheaneile na machrach 1 Tha iomradh