An gaidheal - National Library of Scotland

;298 AN GAIDHEAL. Dara Mios a' Grlieamliraldh, 1873.amis iia spenraibh; agus cha'ii e sininn, aigbearach 's ged a bhiodh iadair banais. Stad thusa gns amfaic mise Lachann nan Ceistean ; thami air mo bhodhradh leia; chachbiiiinearaige ach am fasan Gallda, biodhdaoine beo no marbh; ach ma tha. e 'ndan dhomhs' 'fhaicinn, cuiridh mi'ghlas-ghuib air an deigh na chunnaicmi 'n diugh.FioKN.—Tha Lachann gle fhada's a' bhcachd sin, agus cha 'n fheiidar'aicheadhnach robh morau eireachdais's an doigh thorraidh a dh' ainmich thu.Par.—Eireachdas, an d' thubhairtthul Gnothach co mi-chiatach 's achuaiiaic mi riamh ; an saoil thu na 'mbitheamaid a' dol leat feiu do 'nChill, am b' eireaclidas e a chuireadhonoir ort, brat-mairbh a chur air aneach bhan agad, agus bad fraoich,no dos do itean dubha a chur 'n amhuinge? Tog dheth.FlONN.—Tha na cleachdan sintlachdmhor, no mi-chiatach a reirgnaht na duthcha 's an cleachdar iad.Chunnaic mise la anns uach bitheadhtorradh eireachdall 'u ar duthaichfhein gim cheol na pioba; nima dh' fhaoidte, 'chuireadh uireadsgieimh air Gall no air Sasunnach,'s a chuir na chunnaic thus' andiugh, ort fein.Par.— Is e sin iadsan a bhi guntuigse ; agnis a bhi gun chridhe.Tha 'phiob a nis a' dol a cleachdadhair na co-dhailibh sin, agustheagamh gu bheil sin co maith ; achcha chuala mi riamh Baik iJhuneideannagad fein, le nuallan tiomhaidh,'s tu falbh air ceann na cuideachdado 'u Chill, nach d' thainig tiomadhair mo chridhe, agus deoir ail' uioshuilibh.FlONN.—Tha cheart phort sin feintiondiaidh ni 's leoir, agus chunnaicthusa latha a chluichinu e co maith risuile, ach luchd uau curraiclideaumaola, a ghraisd! bii inhis' am bnrraidhbochd, a bha 'gal)hail truais gach dara fear ; ach an cluinn thu midiubh; co a bh' aunta acliluchdtnarasdail.Co ach iadsaii! 'ii an agus am ministeir feiu a' ciallachadha Ghoistidh. 's e an ni a tha Lachanndeann rnitli a sios an t-sraid,co aoibh-'n Tiair tha iad 'g ar n-earalachadhgus na fasain Ghallda a leantuinn,gu 'n guathaicheamaid an riaghailtagus an stuamachd, agus maraon ant-samhchair leis a' bheil iad a' dolmu 'thimchioll.Par.—Tuigidh mi sin. Gu dearbhbha 'chuid sin de 'n ghnothach marbu choir dha a bhi. Bha 'n uaighami au sud gu h-ullamh, reidh. Chachluinneadh tu focal ard aig fearseach fear ; cha robh couu&aohadhm' an cheart leaba, mar is trie athachras 's an duthaich againue. ChaI'obh iad a' seanachas thall 's a bhosmu ghnothaichibh faoinej cha 'ufhacas fiaiuh ghair air gnuis; aguscha do charaich duine o 'n uaighgus an robh gach ni seachad.FiONN.—Nach robh eireachdas ansin, seach mar tha sinne air uairibha' faicinn ÌPar.—Gu dehnhin thaititm sinrium gu h-anabarrach, ged bu shuarachlearn gach spailpeanachd eile abh' aim. B' fhearr leam bhi air moghiulan do 'n Chill air a' charbadbheithe, air guaillnibh mo luchdduthcha,na sa charbad is riomhaiclva dh' fhalbli riamh air cuibhlichibliagus bu taitniche leam ac^n deur ashileadh mo choimhearsnaich aii- m'fhoid na ged bhiodh na miltean de 'nchomunn chealgach ud air thuarasdal'g am chaoidh,FioNN.—Thachair e dhomh. Isdona 'fhi-eagras cealg agus niorchuisaig an uaigh. Ach innis so dhomha Pharuig, cionnas a chord anEaglais nihor riut? Co dhiubh isbriagha i no each?Par.—Chuir thu ceist air Paruig.Bha e co furasda dhomhsa inuseadhdhuit CO 'n reul is aillidh 's au iar-