An gaidheal - National Library of Scotland

Treas Mios an Fhogharaidh, 1873. AN GAIDHEAL. 235a tholladh a mach, agus a thoirt amfollais air uachdar na talmhainn.Coix,—Tha na ficheadan eile 's a'cliamp-chuideachaidh, agus 'n ammeasg-san an seann Srjiathanach, aigamblieil a reii- mo bheachd-sa, seillean'n a cheann, oil- mar biodh, c' arson achuireadh e faoineis agiis boilich anceill mu na rionnagaibh arms naspeuraibh, ag radh gu 'm bheil iadCO mor, agus co fad as; agus a thuilleadhair sin, ag innseadh dhuinngu 'm bheil an talamh a' dol muncuairt, agus a' ghrian 'n a seasamhgun charuchadli! Co a cliual riamhbaotliaii-eaclid agus gleormas cosmhuilri so ! An talamh a' dol mu 'ncuairt ! Nach 'eil mi 'faicinn Rudhana-caillich,agus Sroin-nam-aighean,agus Beinn-a-chuarain far am facasriamh iad? An talamh a' dol mu 'ncuairt ! Ochan!'s e nach 'eil ;—achtha eagal orm gu 'm bheil an creutair,Sgiathanach sin au* a thruailleadh lesaobh-chrabhadh a dhuthcha feinmu'n abradh e nithe co mi-chosmhuil,agus CO direach an aghaidh theisteanaisnan sul.MuR.—O, a Choinnich, a Choinnich,tha eagal oran a dh-aindeoin nannithe a tha tliu a' leughadh nach 'eilthu 'g an tuigsinn gu ceart. Na 'mbiodh, cha'n abradh tu gur faoineasan reultaireachd a chuLreadh sios fad' chomhair, ach nithe fior aguscinnteach. Ni mi dichioll aii* so adheanamh soilleir duit uair eigin andeigh so, ach cha 'n inndrinn mi airan duigh. Bu ro mhaith leam a nis,a Choinnich choir, gu 'n cuii-eadh tuan ceill began tuilleadh fathast muchleachdannaibh nan ainmhidh marchomharraibh air an aimsir, mar arinn thusa agus mise an uaii" achomhlaich sinn mu dheireadh r'acheile goirid o 'n aite aonaranach so.Coin.—Ma ta, a Mhurachaidh,feumaidh mi aideachadh nach 'eil aigan am so a' bheag agam air momheomhair, a thaobh nan nithe iongantachsin ; ach cha 'n 'eil teagamhagam nach tig nithe chum mochuimhne uair eigin an deigh so;agus ma thig, bheir mi seachad iad.Ach am bheil cuimhn' agad fein, aMhurachaidh, air neoni air choreiginmu na cleachdannaibh iongantachsin, do bhrigh gur tusa a'sfiosraich' agus a 's foghluimte namise.MuR.—Feumaidh mi 'aideachadh,a Choinnich, an uair nach robh duilagam gu 'n tachradh sinn an diughr 'a cheile mar a rinn sinn ann anLeitear-nan-cno, nach do shuidhichmi m' inntinn fein air na cuisibhtaitneach sin. Feudaidh mi 'ainmeachadh,gidheadh, gu 'm bhqil nacomharan ceudna mu 'n aimsir airan tarruing o nithibh eile mu 'ncuaii't duinn anns an t-saoghal ceartCO maith 's a ta iad o chleachdannaibhnan ainmhidh.Coin.—Cha 'n 'eil mi 'g ad thuigsinn,a Mhurachaidh, agus uime sinminich dhomh na nithe a tha thuciallachadh le eiseimpleii- no dha athoirt seachad mu 'n timchioll,MuR.—Ni mise sin, a Choinnich,agus an uair a mhinicheas mise nanithe a ta agam 's an amharc, cha 'n'eil teagamh agam nach cuimhnichthu fein air nithibh eile de 'n ghnecheudna. A nis, ma ta, a Choinnich,an do ghabh thu riamh beachd air soa thaobh lasair na coinnle? Machi thu an lasaii- sin a' sradadhagus a' leaghadh 'n a sliseagaibhbeaga, cruinn, geal, gu 'm feud thu abhi cinnteach nach 'eil an t-uisgefad as ?Coin.—Feudaidh sin a bhi rocheart, a Mhurachaidh, ach a dhiunseadhna firinn, cha trie thacoinnlean sam bith am fhardaich-sa,ach na coinnlean sin nach ith nacoin, 's iad sin na coinnlean, maith,tiorom giubhais. Air amaunaibh,gun teagamh, bheirear coinneal nadha a' buth Chaluim Thaileir an uair