An gaidheal - National Library of Scotland

—I'234 AN GAIDHEAL. xreas Mio8 au Fhogliaraldh, 1S7S.am measg luchd-seilge air agh achunncas fad thri linntean ann amfrith Locli-treig. Bha i co geal risneachd nam beann, agus co furachair,seolta, 's nacli robh e idir com\isachdo na sealguiribh a bha bliadhn'an deigh bliadhna 'ii a deigh aonurchair 'f haotuinn oirre. Is iomadhrann agus oraii a ta 'ciir an ceill aoisnam fiadh, agus is minic a chual thufein an sean-fhocal, no an rann sina rinneadh, agns a chreideadh le 'rBÌnnsearaibh fein :" Tri aois coin, aois eich,Tri aois eich, aois duine,Tri aois duine, aois feidh,Tri aois feidh, aois fir-ein,Tri aois fir-ein, aois craoibh-dharaich."Cha 'n 'eil fios againne, a Mhurachaidh,ach gu cinnteach cha 'n f hurasdan sean-fhocal a bhreugnachadh, aguscha 'n fhurasd mar an ceudna antlachd agus an ciocras sin a thuigsinna ta aig an luchd-seilg gu bhi 'dol amach air toir nam liadh. Cha 'naithne dhomh briathra ui 's taitnicheannta fein, agus ni's freagarraichechum so a dhearbhadh na briathranAilean Ruaidh, forsair a bha aigseann Ghleann-Garaidh, an uair abha e air cromadh le h-aois. ThubhairtAilean, " Tha mi nis aosmhor,OS ceann cheithir fichead bliadhna;ach tha mo thur a's mo thoinisg agam,mo chiall is mo mheodhair mar a bhariamh. Tha da-rireadh a' choluinnair fas breoite, ach tha an inntinnbeothail, togarrach, agus ait. 'Chadirich mi bruthach, 's cha siubhal mimointeach' ni 's mo. Tha mo cheumgoii'id, agus is beag a bheir an anaildo 'n uchd; ach tha mo chridhe fathast's a' bheinn, agus aisling na h-oidhcheam measg nan stucau arda! Duisgidhan smior am chnamhaibhaosmhar, an uair a chluinneas mi'tailmrich dhos, a's chon, a'sshreang.' Is minic, an uair a shuidheasmi ri grein fo dhubhar a' bharraich,no am shineadh air na neonainaillidh, a thig cuimhne nan laitheana dh' fhalbh mar aisling na h-oigeair m' anam.''N sin chi mi air learn an gadharA leanadh mi anmoch a 's moch;'S na sleibh bu mhiann learn bhi taoghall,'S na creagan a f hreagradh do 'n dos.' "MuR.—Ubh! Ubh! aChoinnich,is tu a fhuair an t-eolas air na feidhagus air an sealgairibh ! An uairtha na nithe sin uile ro thaitneach,is anabarrach do mheomhair agus dochuimhne, an uair a tha e comusachdhuit an aithris mar a rinn thu ; achchum ar n-inntinn a shuidheachadhcar tacaiu beag air rud eigin eile,innis domh ciod na naidheachdanbhriagha a chunnaic agus a leughthu 's a' Ghaidheal, no 's an Ard-Albannach^ no an aite sam bith eileo 'n chunnaic sinn a cheile roimhe.CoiNN.—Ma ta, a charaid ionmhuinn,agus b'e sin thusa, tha, gunteagamh, moran, moran aig a'Ghaidheal agus aig an Ard-AIbannachvi radh, agus is iad a dh' aithriseasan sgeulachdan fein le tlachd, agusle beothalas gun choimeas. B' iadfein na gillean a b' urrainn. Islaoghach le cheile iad; agus airdoil^h a bhi 'n an dithis bhraithre,rachadh iad a mach cuideachd, agusthugadh iad misiieach do aon a cheilegu bhi dian, tairis, foighidinneach,agus cliu-thoilltinneach.MuR.—Is mor a ta aca r 'adheanamh,agus is iad a dh' fheumadh anluchd-cuideachaidh. Cha 'n 'eil e ancomas do aon neach leis fein, dh' aindeoina thapachd, greim a dheanamhair na h-uile nithibh, no aite a thoirtdoibh 'u a eanchainn fein, ged abliiodh a cheann co mor ri guitfhasgnaidh! Cha 'n 'eil, oir feumaidhe cuideachadh ; tha e 'faotuinnsin, agus gu mo fada, fada 'gheibh. Iscumhachdach Benton Mor fein, agusis dian, dichiollach, deas e chumgach bun agus barr, gach meacanagus freumh a bhuineas do'n chanain,