An gaidheal - National Library of Scotland

";'' Ciod e aobhar an gaireachdaich '?mar a bha e a' tartraiuli a aios ant-sraid bheireadh e ban* a bhata anuas le fead a bha 'cur teinc as naclacban agus a'fagail caoir de sliradanas a .1 heigh. Cha robh e ach goirida' ruigheachd an ionaid anns anrobh na croinn ri 'n taiTuing. Bliadumhladas mor shiaigh air ci'uinneachadhcheana. Bha lan-aighearagus mire a' toirt mac-talla as nabaUachan. Cha robh smuairean airaghaidh neach, oir cha do chaillduino aca fathasd air a' chi-annchur.330 AN GAIDHEAL. TreasMioga'Ghetmhratdh, 1374.arsa Dà'idh Sùlarr ris fhein; "ambheil suil aca gu 'm buidhinn iaduile?" agus car tiota dh'eirich seorsade amharus 'n a inntinn mu a shoirbheachadhfein. Thainig fallus fuarair a' smaointeachadh ua 'n cailleadhe ; ach thilg e dheth gach teagamhagus sheas e a dh-fheitheamh naci'ich. Cha d' fheum e feitheamhfada. Thainig balachan beag a stighle cuirneachadh air a shuilean agusaon d' a lamhan ceaiigailte air achulaobh ; chuir e a lamh lomann am bocsa, thug e 'mach cairt agusshin e do 'n chleireach i, a leugh amach a h-aireamh ; an sin thogbalachan air taobh eile an tighecairt as a bhocsa fei.i agus shin e i dochleireach eile, a ghlaodh a mach,"Falamh." Rinneadh so ficheaduair, gus mu dheireadh, an d' thainigda chiad gu leth pimnd Sasunnachair fear eigin. Thog iad iolach ard'n uair a cliual iad so ;ghlac a chairdeanair lamh an duine fortanach airan d' thainig an ciad gu leth, achsheap an dream aig an robh an cairtean" Falamh," as an rathad."" Falamh, falamh, falamh, falamh;is i mo bharail gu bheil iad ach beaguile falamh," arsa Dà'idh ris fein ;" cha 'n 'oil so idir mar a shaoil miciod a dheanainn na 'n tuiteadh dom' chaivt fein a bhi falamh ì Tha 'nt-am agam a bhi a gluasad a choir andoruis."Falamh, falamh, falamh, leth-chiaduair eile as deigh a cheile, agiis a'sin, coig ciad punnd Sasuimach dochuid-eigin. " Falbh," arsa Dà'idh," is fhiach sin rud-eigin, ach is suarache lamh ris na tha suil agamsa'fhaighinn. Ciod sud achualami? 'Se sin anit-aireamh aig a' chairt agamsa,a dhaoiu'-uaisle, ma 's e ur toil e"— is mise ' 77.' " Falamh " ars' ancleireach, agus thuit Dà'idh Sùlairbochd air a bheul 's air a slu-oin,mar gu 'n cuirteadh iirchair ann.Shaoil iad uile gu 'n robh e glanmharbh, ach cha robh. Fhuair iada mach c' aite an robh an duinebochd a comhnuidh ; agus, a thaobhgu 'n robh robh e astar air falbh, thairgduin'-uasal a bha 'lathair a charbadfein gu caoimhueil chum Dà'idhbochd a ghiulan dachaidh. Chuiriad anns a' charbad e 's dh' fhalbhiad leis.Bha Peigi fad uair an uaireadaira' freiceadan aig an uianeig. Achum agus gu 'n rachadli aice na b'fhearr air orduighea,n Dhà'idh a churan gniomli, fhuair i cuideachadli aonde na coimhearsnaich, chruinnich igach stob airneis a bha 's an tighann an aon seomar-mullaich, agusbha i 'nis 'n a suidhe gu foighidinneacha' feitheamh a' charbaid. Mudheireadh, an uair nach mor nachrobh i air toirt thairis, faicidh i ancarbad a' tighinn m' an cuairt auoisinn ! A suas chaidh an uinneagann an tiota, agus a sios chaidh anairneis car ar char air an t-sraid guh-iosal.Cathraichean, buird, sgathain,poitean, clobhachan 's gach niair au ruigeadh lamh, a sios chaidhiad, muin air mhuin, 'n am mireanair a' chabhsair. Bha seana bhodacha' dol seachad aig an am, 's dh'amhairc e suas dh' f heuch ciod a buchiall do 'n fhrois eagalaich, achbhuail gob a' bhuilg-sheididh annsan t-suil e, agus am feadh a bha e 'na laid he a' sporathail thainig nltaoh;