An gaidheal - National Library of Scotland

Ceud MWos an t-Samhraidh, 1873.AN GAIDHEAL.mi ris le mor chairdeas, " Mo ghillecaonxh, earb ami am maitheas Dlie,agiis na biocUi eagal ort i-oimli iiisam bith. Cha 'u fhag mise ihn giisam bi an da fhichead latba aii- dolseacliad mu tliiomchioU an robh naagusspenradairean a cur eagail ort ;iii mi a' li-uile seirbheis dhuit a tbaann am cliomas ; an deigh sin lecead t-athar agiis thu fein glieoblimi de chomhstath an t-aiseag aghabhail anus an long agaibh a dhionnsaidhtir-mor; agus an uair athilleas mi gu m' rioghaclid feincnimhnicliidli mi mo chomain duibhagns bheir mi oidheirp air mo tliaingealaclida nochdadh air mhodh frea-Chuir na briathran so misneach.aims a' ghille og agus lion iad e leearbsa. Thug mi 'u aire mliathnach d' innis mi dlia gu 'm bu niliisea' cheart Agib roimh an robh geilt air,air eagal 's gu 'n togaiun fiamh noamharus. Fhuair mi e 'n a oganachro thuigseach agus chompairtich mid'a chuid loin de 'u robh gu leoiraige a dh-fhoghuachdainu fada oscionn da fhichead Jatha ged abhiodhtuillidh 's mise de dh-aoidhean aige.A dh-aon fhacal, chuir sinn seachadnaoi latha deug thar fhichead annaan ionad-chomhnuidh uaigneach socho taitaeach s ged bhitheamaid annan luchairt an righ.Thainig an da fhicheadamh latha;agus amis a' mhaduiiin an uair adhuisg an t-oganach, thuirt e rium letoQ-inntinn agus aoibhneas nach b'urrainn da a chasgadh," A Phriounsa,is e an dingh an da fhicheadamhlatha, agns cha 'n eil mi marbh, taingdo Dhia agus do d' dheadh chuideachd-sa.Cha dean m' athair dearmadair a thaingealachd a leigeil ris dhuitair son do chaoimhneis dhomhsa agusbheir e gach goireas agus gach ni abhios feimiail dhuit chum tilleadhgu d' rioghachd fein. Ach," ars esan" am feadh 's a tha sinn a' feitheamha thighinn, a phrionnsa mo ghaoil,dean de dh-fhabhor siucar agnsmeasan a thoirt dhomh chum 's gu 'nith mibeagang' amfhiounarachadh."De na measan a bha air am fagailghabh mi a'chuid a b' fhearr aguschuir mi air trinnsear iad ; agns onach b' urrainn domh anias air sgiang 'an geaiTadh, dh' fheoraich mi d'anghille og am b' aithne dha caite 'mfaighiun te ?" Gheobh," ars esan" anus a' bhosdan gu h-ard os mochionn." Chunnaig mi an sgiau guh-ard, ach ann am chabhaig an uaira bha i agam am lamh, air do m' chasdol an ribeadh anns a' bhrat-ni'lairthuit mi gu mi-fhortanach tarsuingair an oganach bhochd, agus chaidhan sgiau anns an uchd aige gu ruigan cridhe.An uair a chunnaig mi ciod athachair ghlaodh mi gu craiteach.Bhuail mi mo cheann, m' aodannagns m' uchd ; reub mi m' eudach ;thUg mi fein air an talamh le doilgheasagus bron do-laljhairt. Na 'n taisbeanadham has e fein domh aig anam dh' fhaUtichinn gu toileach e—ach an ni a dh' iarramaid ma'smath no ma's olc e, cha tachaire a reir ar miann. Gidheadh, aircuimhneachadh dhomh nach tugadhmo dheoir no mo bhron air ais ant-oganach gi'inn, agus, air do 'n dafhichead latha bhi nis air tighinngu crioch, gu 'm faodadh athair teaclidorm gun fhios, dh' fhag mi an t-ionaduaigneach, chuir mi an leac air beulan tuill agus chomhdaich mi thau"isle uir i. Chaidh mi a suas air m' aisdo'n chraoibh a chuir fasgadh ormroimhe. Is gann a bha mi shuas anuair a chunnaig mi an soitheach a'dluthchadh ris a' chladach.Thainig an seann duine agus natraillean aii- tii- gu togarach agusthainig iad, le gnuis Ian dochais, adh-ionnsaidh an aite anns an d' fhagiad an t-oganach ; acli 'n uair 'chunnaigiad gu'n robh an talamh air ur