29.07.2013 Views

Introduzione, testo critico, traduzione e note del De orthographia di ...

Introduzione, testo critico, traduzione e note del De orthographia di ...

Introduzione, testo critico, traduzione e note del De orthographia di ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

effettuata da un suo collaboratore fra M e l’e<strong>di</strong>zione a stampa <strong>del</strong> van Putschen (1605).<br />

Quest’ultimo nei suoi Grammaticae Latinae auctores antiqui si limitò a ristampare il <strong>De</strong><br />

<strong>orthographia</strong> veliano così come pubblicato dall’Orsini nell’e<strong>di</strong>tio princeps <strong>del</strong> 1587.<br />

L’Orsini, è utile ricordarlo, si era servito per la sua e<strong>di</strong>zione <strong>del</strong> solo Vat. lat. 3402. E<br />

infatti la frase alios.. au<strong>di</strong>mus risulta omessa tanto nell’e<strong>di</strong>zione <strong>del</strong> Putschen tanto in<br />

quella <strong>del</strong>l’Orsini perché già omessa dal Liburnio al momento <strong>del</strong>la trascrizione <strong>del</strong> Vat.<br />

lat. 3402.<br />

165 ss. Nam quibusdam litteris ~ inuenies: cfr. § XIII.1.2: Unde fit ut saepe aliud<br />

scribamus, aliud enuntiemus, sicut supra locutus sum de ‘uiro’ et ‘uirtute’, ubi ‘i’ scribitur<br />

et paene ‘u’ enuntiatur.<br />

168 s. Cicero uidetur ~ existimauit: la stessa informazione è in Quintiliano che però<br />

attribuisce a Cicerone la grafia aiio e non Aiiax (inst. 1, 4, 11): sciat etiam Ciceroni<br />

placuisse ‘aiio’ et ‘Maiiamque’ geminata ‘i’ scribere.<br />

193 Nam nec Accium ~ syllaba: sull’uso <strong>di</strong> Accio <strong>di</strong> geminare le vocali cfr. Scaur. p. 25,<br />

17 Biddau: Primum igitur per a<strong>di</strong>ectionem illa uidentur esse uitiosa, quod Accius<br />

geminatis uocalibus scribi natura longas syllabas uoluit, cum alioqui a<strong>di</strong>ecto uel sublato<br />

apice longitu<strong>di</strong>nis et breuitatis nota posset obsten<strong>di</strong>; Quintil. inst. 1, 4, 10: ueteres…<br />

geminatione earum [scil. uocalium] uelut apice utebantur; e poco dopo ibid. 1, 7, 14:<br />

usque ad Accium et ultra porrectas syllabas geminis… uocalibus scripserunt.<br />

219 ss. Quaeritur item ‘Iulii’ ~ ‘Clau<strong>di</strong>i’: Scaur. p. 35, 5-16 Biddau: <strong>De</strong>inde per<br />

detractionem hoc modo scriben<strong>di</strong> ratio corrupta est quibusdam uno ‘i’ scribentibus<br />

genitiuum eorum nominum quae ‘ius’ nominatiuo singulari finiuntur, ut ‘Antonius,<br />

Antoni’, ‘Tremelius, Tremeli’, exigente regula ut in horum genitiuis ‘i’ littera geminetur,<br />

quoniam genitiuus singularis non debeat minorem numerum habere syllabarum quam<br />

nominatiuus – quin immo interdum etiam maior sit. Propter quam causam ego etiam<br />

uocatiuos horum per duo ‘i’, non ut consuetudo usurpauit per unum putem esse<br />

scribendos, quia non debeat aeque uocatiuus minorem numerum syllabarum habere quam<br />

nominatiuus: ita ‘o Antonii’ et ‘o Aemilii’ in singulari uocatiuo et <strong>di</strong>cendum et scribendum<br />

esse contenderim; Charis. p. 98, 17-23 Barwick: ‘Lucius’ ‘Aemilius’ et cetera nomina quae<br />

ante ‘u’ habent ‘i’ duplici ‘i’ genetiuo singulari finiri debent, ut necesse sit aduersus<br />

obseruationem nominum nominatiuo non minorem fieri genetiuum; idque Varro tradens<br />

a<strong>di</strong>ecit uocatiuum quoque singularem talium nominum per duplex ‘i’ scribi debere, sed<br />

propter <strong>di</strong>fferentiam casuum corrumpi.<br />

71

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!