Introduzione, testo critico, traduzione e note del De orthographia di ...

580
585
590
595
600
[XIII.2] At in ‘contimaci’ melius puto ‘i’ seruari: uenit enim a ‘contemnendo’, tamet-
si Nisus et ‘contumacem’ per ‘u’ putat posse dici a ‘tumore’.
[XIII.3] ‘Comprimo’ quoque per ‘i’ malo scribi, quamuis ‘compressus’ dicatur. Et e
contrario ‘decem’ audacius dixerim, quamuis inde ‘decies’ trahatur, quoniam, ut supra dixi,
sono usitatiore gaudet auditus.
[XIII.4] Niso etiam placet ut ‘benificus’ per ‘i’ scribatur, quomodo ‘malificus’, quod
uide consuetudinem repudiasse. Non enim, si hae duae litterae, ‘e’ et ‘i’, per ius adfini-
tatis recipiunt immutationem, ideo necesse est illas ubique semper immutari. Item
‘antiquos’ ait per ‘e’ et ‘i’ scribendum, quoniam significet ‘ante qui’. Quod mihi frigi-
dum et ineptum uidetur, et multo frigidius illud, quod ‘illi’ quoque apud illum in utraque syl-
laba per ‘e’ et ‘i’ scribantur, quod † sit uisum †. In superiore enim nomine est saltem aliqua
mentio ‘e’ litterae ejtumologiva/, hic nulla.
[XIII.5] Sane ‘basim’ et ‘peluim’ per ‘i’ scribamus, quoniam et ‘basicula’ et ‘pelui-
cula’ scribitur, et ablatiuo casu ‘i’ finiuntur, ab hac ‘basi’, ab hac ‘pelui’.
[XIII.6] ‘Alimenta’ quoque per ‘i’ elegantius scribemus quam ‘alumenta’ per ‘u’.
[XIII.7] Quasdam uero scriptiones antiquis relinquamus, ut in eo quod est ‘cur’. Illi
enim per ‘quor’ scribebant, ut supra dixi: nam et ipsum ‘cui’ per ‘quoi’, quo pinguius
sonaret. contenti sumus per ‘cur’ scribere, ut plenitudine quo sufficiat: nam
† quae †. ‘Mium’ et ‘commircium’ quoque per ‘i’ antiquis relinquamus apud quos aeque et
‘Mircurius’ per ‘i’ diceba[n]tur, quod mirandarum rerum esset inuentor, ut Varro dicit.
Nostris iam auribus sed per ‘e’, ut et ‘Mercurius’ et ‘commercia’ dicantur. Item ‘miis’
per ‘i’, non ‘meis’ per ‘e’, ut Terentius:
‘at enim istoc nihil est magis, Syre, miis nuptiis aduersum’.
579 ‘contimaci’ Keil : contumacie M 580 ‘contumacem’ Keil : contumaci T M (a M1 littera T lineola s. l.
insignita) 581 Et e contrario Rom. 1587 : et a contrario M 584 ‘malificus’ corr. Keil : maleficus M
585 uide corr. P2 Keil 587 suppleui || significet Keil : significat M || ‘ante qui’ corr. De
Nonno : antiqui M 589 † sit uisum † M, uitiosum est scripsit Keil 590 suppl. Keil || τυµλγια
Keil : ετµλγια M (a M1 tribus punctis uox insignita) 591 ‘basim’ Parrh. Rom. 1587 : uausim M (a M2 littera -u- expuncta) || ‘basicula’ Parr. Rom. 1587 : uasicula M 592 scribitur Keil : scribatur M ||
casu ‘i’ finiuntur Keil : casui finiantur M || ‘basi’ Parrh. Rom. 1587 : uasi M 596 suppl. Keil ||
‘cur’ Keil : qur M || quo corr. Keil || nam † quae †, fortasse nam est ‘qua re’, nam est ‘cui rei’
Keil 597 ‘Mium’ et ‘commircium’ Keil : nimium et commercium M 598 ‘Mircurius’ Keil : Mercirius M ||
diceba[n]tur corr. Rom. 1587 599 sed De Nonno (cf. Quint. inst. 11, 3, 40), placet corr. Keil || ut
et Keil : et ut M 601 Ter. Haut. 699 601 magis om. M, in marg. add. M2 27