WEERBARSTIG HUURBELEID - Vastgoedkennis

Hoewel Kemeny (1995) in zijn uitleg over het 'unitaire' marktsysteem Duitsland als voorbeeld
noemt, is er in de Duitse huursector feitelijk sprake van gescheiden regimes. Dit zal verder aan
de orde komen in het volgende hoofdstuk over het huurbeleid.
1.4 Conclusie
Volgens Ekkers (2002) is er in Nederland een trend aan de gang naar een toenemende
tweedeling op de woningmarkt. Hij baseert zich daarbij op de theorie van Kemeny. Het
gelijkheidsideaal lijkt het langzaam te gaan verliezen van het marktmodel, waarin slechts plaats
is voor een van de vrije markt afgescheiden sociale sector. Men moet zich echter realiseren dat
ten tijde van Ekkers' uitspraken (2002) de woningmarkt floreerde als nooit te voren. Huren was
niet in de mode. Anno 2006 staat de markt er heel anders voor. Kopen is voor velen moeilijker
bereikbaar, ondanks de historisch lage hypotheekrente. De overheid stuurt desondanks nog
steeds aan op een verdere expansie van de eigenwoningsector. Ook Priemus (2005) stelde dat
er sprake is van een toenemende tweedeling op de Nederlandse woningmarkt. Hij zag dit onder
andere bevestigd door een uitspraak waarin VROM stelde een einde te willen maken aan de
hybride status van woningcorporaties, naar men beweerde op grond van druk vanuit de
Europese Commissie (Priemus, 2005-2). Eind september 2005 had eurocommissaris Kroes van
Mededinging aangekondigd een onderzoek in te stellen naar oneerlijke concurrentie door
woningcorporaties. Priemus ziet niks in het opheffen van de hybride status van de
woningcorporaties. Juist de combinatie van publieke taken en marktactiviteiten voorkomt
volgens hem stigmatisering van de sociale sector die in andere landen wel aan de orde is.
Inmiddels heeft Kroes enigszins bakzijl gehaald.
Dat de Nederlandse markt een trend vertoont richting tweedeling, en meer op het Engelse
systeem gaat lijken kan voor een deel best waar zijn. Interessant in het kader van dit
onderzoek is het dan te achterhalen wat de rol van het huurbeleid in deze tweedeling is. Een
belangrijk kenmerk van het Nederlandse huurbeleid is namelijk niet alleen de uniformiteit – in
het actuele beleid gevat in een uniform woningwaarderingsstelsel – maar tevens een
tweedeling in een gereguleerde- en een geliberaliseerde markt op grondslag van dit uniforme
woningwaarderingsstelsel. In de praktijk betekent dit dat kleine woningen uitgesloten zijn van
geliberaliseerde verhuur. Het is de vraag hoe de marktpartijen met deze tweedeling omgaan,
en wat de consequenties kunnen zijn van het nieuwe huurbeleid op deze tweedeling.
In het volgende hoofdstuk volgt eerst theoretische uiteenzetting over huurprijsregulering,
waarna de geschiedenis van het Nederlandse huurbeleid wordt behandeld. Vervolgens zal in
de paragrafen 2.3 en 2.4 blijken hoe een gedifferentieerd huurbeleid in de referentielanden is
vormgegeven.
25