WEERBARSTIG HUURBELEID - Vastgoedkennis

Figuur 8. Indicatie rendabele prijzen ten opzichte van de maximaal toelaatbare huur volgens
het WWS anno 2006
maximaal
toelaatbare
huurprijs
rendabele huurprijzen
maximaal toelaatbare
huur
kwaliteit
Wanneer het huurbeleid in de drie landen wordt beoordeeld aan de hand van het model van
Lind (2001) dan vallen de volgende verschillen op. Zittende huurders kunnen zowel in
Nederland als in Duitsland rekenen op maximale huurbescherming (type a en b van Lind). In
Engeland bestaat deze bescherming voor het particuliere marktdeel vrijwel niet, en ook
ontbreekt de huurzekerheid grotendeels. De belangrijkste vorm van huurprijsregulering voor
nieuwe huurders is type d 'smoothing changes in market rents'. In Engeland en Duitsland
bestaat deze vorm van huurprijsregulering eigenlijk alleen in de sociale sector, of in
gereguleerde nichemarkten. In Nederland is 'type d' op vrijwel de gehele markt van toepassing,
met uitzondering van het kleine geliberaliseerde marktdeel. In de vraaggesprekken spreken
particuliere verhuurders vaak over 'de sociale huursector', wanneer zij het niet-geliberaliseerde
marktdeel bedoelen. Dit is niet voor niets. Ten slotte stelt Lind zelf de vraag waarom
huishoudens de voorkeur zouden geven aan een systeem waarin zij langer moeten zoeken, in
vergelijking met een systeem waarin zij, voor een bepaalde periode, een hogere huur moeten
betalen. In hoofdstuk 4 zal blijken dat sommige huishoudens (studenten) bereid zijn meer te
betalen dan volgens het WWS geoorloofd is, en dat kleine individuele ondernemers hier handig
op inspelen.
Een ander onderscheid tussen de landen kan worden gemaakt op grond van categorisering van
het beleid. In Nederland is geen categorale indeling in sectoren, afgezien van de
huursombenadering voor sociale verhuurders. In Engeland zijn de verschillende huurregimes
grotendeels uitgesplitst naar de verschillende sectoren. Er kan zodoende gesproken worden
van een categorale indeling. In Duitsland bestaat deze categorale indeling ook wanneer het
regime van de sociale sector als bedrijfssector wordt aangemerkt.
2.5.1 Ten slotte: Waarom geen categorisering van het beleid?
Het huurbeleid van de laatste jaren wordt door veel particuliere verhuurders zwaar bekritiseerd.
Zij zeggen in het gereguleerde segment niet meer rendabel te kunnen investeren. Remkes
stelde in 2001 echter dat een inflatievolgend huurbeleid een bedrijfseconomisch verantwoorde
37