WEERBARSTIG HUURBELEID - Vastgoedkennis

wel een plausibele verklaring voor een trendbreuk. Andere groepen verhuurders die ook onder
de noemer kleine- en middelgrote verhuurders vallen zijn ad-hoc verhuurders (particulieren of
bedrijven die om toevallige redenen woonruimte te huur hebben), bedrijfsgebonden verhuurders
(voor personeel) en onderwijsinstellingen (bijv. verhuur aan buitenlandse studenten).
Figuur 18. Twee deelsectoren in de particuliere huursector/ Grafische voorstelling. Bron: G4,
2005), Remkes (2001), CBS (2001), Companen (1998), NIWI (1997-xxxx), Feddes (1992)
particuliere huursector
kleine en middelgrote
verhuurders*
institutioneel**
jaar woningen aandeel woningen aandeel
1947*** 1.163.941 93% 87.608 7%
1986*** 428.301 54% 364.849 46%
1998
1999
2000
600.323 75% 200.000 25%
2001
2002
556.626 75% 190.000 25%
2003 535.927 75% 175.000 25%
2004 532.298 77% 163.000 23%
2005 529.692 78% 150.000 22%
700000
600000
500000
400000
300000
200000
100000
*individuele personen of bedrijven, niet-winst georiënteerde instellingen, ad hoc verhuurders, onderwijsinstellingen,
CV's en maatschappen
**vanaf 1995: IVBN-leden
***Bronnen: Percentages: Feddes (1992). Aantallen: Feddes (1992) in combinatie met woningvoorraadcijfers (NIWI,
1997-xxxx; CBS, 2001) en Nederland: Bronnen: NIWI (1997-xxxx), CBS (2001)
0
2005
2004
2003
2002
2001
2000
1999
1998
institutioneel**
part.pers/ verhuurbedrijf*
Liberalisatie
Kleine- en middelgrote verhuurders verhuurden anno 2005 ongeveer 9% van de voorraad met
een geliberaliseerd contract. Dit is aanzienlijk minder dan de institutionele verhuurders doen.
Het is echter de vraag of de verhuurders van de andere 91% voorraad zich altijd zullen houden
aan de regels die de huurwetgeving stelt. In de praktijk blijkt dat sommige groepen verhuurders
door strategisch handelen de scherpste kantjes van de huurwetgeving weten te ontlopen, of de
huurwetgeving gewoon negeren. In paragraaf 4.1.4 wordt hier kort bij stilgestaan.
4.1.2 Institutionele verhuurders
Anno 2005 bedroeg het gezamenlijk belegd vermogen door institutionele beleggers op de
Nederlandse woningmarkt ca. € 17 miljard. De institutionele huursector is net als de sociale
huursector pas werkelijk tot bloei gekomen in de tweede helft van de twintigste eeuw. Van de
beoogde volkshuisvestingsfunctie (door minister Bogaers) is het echter nooit gekomen. Midden
jaren tachtig bereikte de sector haar maximale omvang tot nog toe. Daarna ging het
bergafwaarts (figuur 22). Vanaf 2001 heeft deze ontwikkeling zich versneld voortgezet. Het
marktaandeel ten opzichte van de kleine- en middelgrote verhuurders is tussen 2001 en 2005
afgenomen van 25% naar 22%. In absolute aantallen is in dit tijdsbestek van vier jaar de
voorraad in de gezamenlijke portefeuilles van de institutionele beleggers afgenomen van
59