WEERBARSTIG HUURBELEID - Vastgoedkennis

3.4 Beleggingsmarktspecifieke factoren
3.4.1 De beleggingsmarkt
Doelstellingen van beleggen
Op de beleggingsmarkt zijn particuliere- en institutionele beleggers te onderscheiden. Hun
doelstellingen kunnen divers zijn (Van Gool en Jager, 2001):
- Zeker stellen van toekomstig inkomen
- Koopkrachthandhaving van een vermogen
- Maximeren van de opbrengsten van een belegging
- een combinatie hiervan
Voor Nederlandse particuliere beleggers is de doelstelling tot het 'zeker stellen van een
toekomstig inkomen' in ongebruik geraakt. Pensioenverzekeraars hebben deze taak op zich
genomen. Deze pensioenverzekeraars hanteren als doelstelling: 'het beheren van vermogen
voor de deelnemers, om in de toekomst uitkeringen te kunnen verrichten' (Van Gool en Jager,
2001). Het streven naar maximale opbrengsten gaat hier niet mee samen. Winstmaximering
impliceert namelijk een te groot beleggingsrisico. Wanneer pensioenfondsen wel risicovolle
beleggingen aangaan zal hier doorgaans een stabiele belegging tegenover staan. Particulieren
streven vaak wel naar winstmaximalisatie. Zij zoeken meer risicovolle beleggingen op. Anders
dan institutionele beleggers kunnen zij daarbij gebruik maken van vreemd vermogen. Door het
hefboomeffect van het vreemd vermogen kunnen zijn grote winsten behalen, maar eveneens
veel verliezen (het omgekeerde hefboomeffect).
Beleggingsvormen. Voor- en nadelen
De drie voornaamste beleggingsvormen waaruit beleggers kunnen kiezen zijn effecten,
vastrentende waarden (obligaties) en onroerend goed. In de praktijk houden beleggers, die een
grote verantwoordelijkheid dragen (institutionele beleggers), een beleggingsmix aan van deze
drie verschillende categorieën, naar de stelregels van de Moderne Portefeuille Theorie 1 uit de
jaren vijftig.
Figuur 11. Jaarrendement naar beleggingscategorie. Nederland 2000-2005, %. Bron: ROZvastgoedindex,
2006
30%
20%
10%
0%
-10%
-20%
-30%
2001 2002 2003 2004 2005
aandelen obligaties vastgoed
1 Een beleggingstheorie uit de jaren vijftig die veel navolging heeft bij vooral institutionele beleggers is de zogenaamde 'Moderne
portefeuille theorie' van de Amerikaan Harry Markowitz (Achmea, 2005). De theorie dat beleggers er verstandig aan doen hun
beleggingen te spreiden over verschillende beleggingscategorieën, landen en bedrijfstakken. De drie criteria die volgens Markowitz
bij de samenstelling van een portefeuille moeten worden overwogen zijn 'rendement', 'risico' en 'correlatie'.
49