Cybercrime en witwassen

118 Cybercrime en witwassen
kennis en ervaring bij opsporingsdiensten in sommige landen en jurisdictieproblemen
enkele aspecten die het gebruik van virtueel geld aantrekkelijk
maken voor criminelen.
Cybercriminaliteit wordt steeds complexer. Als gevolg daarvan lijken criminelen
in toenemende mate te werken in georganiseerd verband, waarbij verschillende
personen elk hun eigen expertise inbrengen. Zulke samenwerkingsverbanden
kunnen bestaan uit experts vanuit de hele wereld en de
samenwerking vindt vaak plaats via het dark web. Onderlinge transacties
worden regelmatig verrekend via bitcoins of andere virtuele valuta. Bitcoins
die eerder verdiend zijn met cybercrime worden soms zonder verdere omzettingen
gebruikt om te investeren in nieuwe cybercrimeprojecten.
Echter, dit alles wil niet zeggen dat in de toekomst de rol van contant geld bij
witwassen zal afnemen. Juist om de herkomst van crimineel verkregen geld
verder te verhullen, geld snel naar het buitenland te kunnen wegsluizen en
opbrengsten ongehinderd te kunnen besteden, zullen naar verwachting
steeds meer complexe combinaties van omzettingshandelingen worden
gebruikt. Dit zullen combinaties zijn van zowel ‘klassieke’ witwasmethoden
als de nieuwe digitale witwasmethoden die in dit onderzoek zijn blootgelegd.
6.2 Aanbevelingen voor een verbeterde aanpak
Uit bovenstaande antwoorden op de onderzoeksvragen wordt helder dat
cybercriminelen hun gelden die zijn verkregen uit banking malware en ransomware
op zeer veel verschillende manieren kunnen witwassen. Het vormt
op zichzelf al een uitdaging de ontwikkelingen rond digitale betalingsmiddelen
bij te houden en vervolgens na te gaan op welke manier cybercriminelen
van digitale betalingsmiddelen gebruikmaken ten behoeve van witwassen.
Tijdens dit onderzoek werden de eerste opsporingsonderzoeken opgestart
naar witwassen waarbij bitcoins in het spel waren. Daarbij is onmisbare kennis
opgedaan over het gebruik van virtuele betalingsmiddelen door cybercriminelen.
De resultaten van dit onderzoek roepen de vraag op wat opsporingsinstanties
en toezichthouders kunnen doen om hun aanpak van witwassen verder te
verbeteren. Duidelijk is dat er geen eenvoudige, eenduidige oplossing
bestaat, maar er zijn wel verschillende aanpakken die kunnen bijdragen aan
een oplossing. In dat opzicht is een zogenoemd barrièremodel bruikbaar:
door het opwerpen van verschillende barrières (of deeloplossingen) kan het
witwassen worden tegengegaan. Deeloplossingen kunnen zich richten op het
tegengaan of moeilijk maken van het gronddelict (in dit geval banking mal-