Cybercrime en witwassen

Conclusie 123
banken uitgebreide maatregelen treffen om frauduleuze transacties te detecteren,
en dankzij bestaande connecties met het ECTF was het dan ook mogelijk
om deze dataset samen te stellen. Hierdoor is in dit onderzoek de focus
op deze dataset, en dus de money mules, komen te liggen. Echter, tijdens het
onderzoek is ook duidelijk geworden dat andere actoren die betrokken zijn
bij het witwasproces in meer of mindere mate monitoren op frauduleuze
transacties. Een onderzoek van deze gegevensets (bijvoorbeeld de Bitcoin
exchanges) zou inzichten in andere criminele actoren kunnen geven. Daarnaast
was het voor dit doel niet zinvol de money mules zelf te interviewen.
Echter, het interviewen van money mules kan wel zinvol blijken wanneer de
focus ligt op ronselaars. Via money mules zou kunnen worden achterhaald
hoe ze geronseld zijn en door wie. Vervolgens zouden ronselaars gevonden
en bevraagd kunnen worden. Via hen is wellicht ook te achterhalen welke
opdrachtgevers zij op hun beurt hebben. Een gericht onderzoek naar de ronselaars
van money mules voor de cash-out bij banking malware en andere
vormen van cybercrime zou om die reden van toegevoegde waarde kunnen
zijn.
Omdat de ontwikkelingen volop in beweging zijn, zijn de resultaten van dit
onderzoek, zeker met betrekking tot banking malware, beperkt houdbaar:
banking malware lijkt alweer op zijn retour. Ransomware, in het bijzonder
cryptoware, lijkt daarentegen enorm toe te nemen. Ook de schade uit phishing
overstijgt de schade uit banking malware. Phishing vormt vaak ook de
eerste stap om ander cyberdelicten te plegen. Het ligt daarom voor de hand
meer onderzoek te doen naar phishing en de mogelijke aanpak daarvan verder
te onderzoeken.