Din Sosyolojisi - Anadolu Üniversitesi

Sıra Sizde 3
Dinin toplumsal değişimin temel etken oluşuna, Miladi dördüncü yüzyılda
Hıristiyanlığın Roma’nın resmi devlet dini olması ve bütün Roma
İmparatorluğunda yayılması da örnek olarak verilebilir. Çünkü Roma’nın
İmparator Konstantin (272-337) döneminde köklü bir dönüşüm geçirmesinde
Hıristiyanlık temel etken olmuştur.
Yararlanılan Kaynaklar
Chalfant, H. Paul – Beckley, Robert E. – Palmer, C. Eddie (1987). Religion
In Contemporary Society, 2. bs., California.
Dobbelaere, Karel (1998), “Secularization”, Encyclopedia of Religion and
Society, (Ed. W. H. Swatos), New Delhi-London, 452-456
Durkheım, Emile (1923). Din Hayatının İbtidâî Şekilleri, (çev. H. Câhid),
c. 1-2, İstanbul.
Geertz, Clifford (1968). Islam Observed, New Haven.
İbn Haldun (1996). Mukaddime, (Tah. Derviş el-Cüveydî), 2. bs., el-
Mektebetu’l-Asriyye.
Kongar, Emre (1995). Toplumsal Değişme Kuramları ve Türkiye Gerçeği, 6.
bs., İstanbul
Lıpset, Seymour Martin (1994). “The Social Requisities of Democracy
Revisited”, American Sociological Review, 59 (1), 1-22.
Mardin, Şerif (1992). Din ve İdeoloji, 5. bs., İstanbul.
Marks, K.-Engels (1987). F., “On Religion”, Religion and Ideology (der. R.
Bocock-K. Thompson), Manchester.
McGuire, M. (1987). Religion: The Social Context, 2. bs., California.
Okumuş, E. (2006). Toplumsal Değişme ve Din, 2. bs., İstanbul.
Okumuş, E. (2007). Kur’an’da Toplumsal Çöküş, 3. bs., İstanbul.
Okumuş, E. (2005). Dinin Meşrulaştırma Gücü, İstanbul.
Roberts, K. A. (1990). Religion in Sociological Perspective, 2. bs.,
California.
Vergin, Nur (1985). “Toplumsal Değişme ve Dinsellikte Artış”, Toplum ve
Bilim, 29/30, 9-28.
Weber, M. (1964). The Sociology of Religion, (İng. çev. E. Fischoff),
Boston.
Wilson, B. (1989). Religion in Sociological Perspective, Oxford-New York.
102