Identyfikacja i delimitacja obszarów problemowych/strategicznej ...

przyszkolnych, wybudowanych w ramach programu Orlik, choć zostały one zbudowane dopiero w
2008 roku. Niejednokrotnie okazywało się, że tego typu inwestycje stanowią dominującą część
nakładów na infrastrukturę społeczną w badanych JST.
Inwestycje w infrastrukturę kulturalną, wymieniane przez respondentów, a także pokazane
w badaniu CAWI, dotyczą różnych jej działów, trudno więc zaobserwować w tym obszarze istniejące
prawidłowości. Z badań jakościowych wynika, że inwestycje w ten komponent infrastruktury nie są
najwyższe. Niewielka część badanych w ramach CAWI i IDI jednostek może pochwalić się
inwestycjami o wartości wyższej niż 1 mln zł, a przeważająca ich część jest stricte modernizacyjna
i nie powiększa zasobu infrastruktury.
Inwestycje w infrastrukturę pomocy społecznej koncentrowały się na bieżących remontach
i modernizacjach istniejących obiektów i nie odgrywały znaczącej roli. Wydatkowanie środków na ten
cel skupiało się raczej na działaniach, nie na inwestycjach materialnych.
W badanym okresie inwestowano w infrastrukturę mieszkaniową poprzez 3 kanały – Towarzystwa
Budownictwa Społecznego, budowę mieszkań komunalnych oraz remonty istniejącej substancji
mieszkaniowej. Największe nakłady na rozwój tego komponentu infrastruktury społecznej ponoszone
są w miastach, w gminach nie ma bowiem takiego zapotrzebowania. Inwestycje w infrastrukturę
mieszkaniową w nikłym stopniu były finansowane ze środków unijnych.
Przez ekspertów, biorących udział w panelu FGI, został też dostrzeżony rosnący udział inwestycji
finansowanych ze środków Unii Europejskiej, choć jak pokazała analiza statystyczna, w 2007 roku
pozostawał on w wielu przypadkach bardzo niewielki. Eksperci podkreślili jednak, że w tych
regionach, gdzie inwestycje były dokonywane, w sposób znaczący przyczyniły się do poprawy stanu
infrastruktury społecznej.
2.4.3 Inwestycje niepubliczne
Inwestycje sektora prywatnego w infrastrukturę społeczną przybliżone zostaną dostępnymi w Banku
Danych Regionalnych wydatkami ujętymi w sekcji M i N Polskiej Klasyfikacji Działalności, a więc
odpowiednio wydatkami prywatnymi na edukację oraz na ochronę zdrowia i pomoc społeczną. Jak
zostało wspomniane we wcześniejszych częściach - ograniczenie opisu wydatków sektora
prywatnego do ww. kategorii wynika z braku dostępnych danych. Główny Urząd Statystyczny nie
prowadzi statystyk odnośnie wydatków inwestycyjnych przedsiębiorstw w tych sekcjach PKD, które
można byłoby zakwalifikować do obszaru infrastruktury społecznej.
Wykres 73 ilustruje całkowite wydatki na edukację i ochronę zdrowia w Polsce w latach 1999-2007.
Zauważyć można przede wszystkim bardzo duże fluktuacje wydatków. Wydatki na ochronę zdrowia i
pomoc społeczną wykazują tendencję wzrostową, szczególnie w 2007 roku wzrosły niemal
dwukrotnie, z niecałych 600 mln do niemal 1 mld złotych. Wydatki na edukację fluktuowały od 250
do 380 mln zł, bez zauważalnego trendu. W województwie śląskim, przedstawionym na kolejnym
wykresie, również zauważyć można znaczną zmienność wielkości wydatków prywatnych. Jednakże,
trend w wydatkach na ochronę zdrowia i pomoc społeczną wydaje się jednoznacznie rosnący,
szczególnie w latach 2003-2007, gdzie zaobserwowano ponad trzykrotny wzrost z 26 do 82 mln
złotych.
Analiza wpływu inwestycji w infrastrukturę społeczną na wzrost gospodarczy województwa śląskiego – Raport końcowy
105