DZIEŁA - Cyfrowa Biblioteka Narodowa Polona

384 Dokumenta. — V.
Większość uznała, że oświadczenie takie nosiłoby na sobie
zbyt francuzką cechę ' ) ; udecydowano więc odpowiedzieć na
każdy z osobna punkt deklaracyi.
Król niezawodnie uda się do armii i ma zabrać ze sobą
Straż. Obóz ma stanąć w Dubnie lub jego okolicach.
Lucchesini okazuje wielkie zdziwienie z powodu deklaracyi.
Król jednak chciał się od niego dowiedzieć: czy Rosya
uprzedziła Dwór berliński o tym swoim postępku? On odpowiedział:
«Que cette nouvelle lui (au roi de Prusse) ferait la
plus grande peine, que ses sentiments pour le roi et la nation
polonaise étaient trop manifestes pour qu'on pût les révoquer
en doute «.
Zapewniają tu ciągle, iż Polacy wkroczą do Rosyi i będą
tam szerzyli bunt tak, że czego nie dokonają siłą, to uskutecznią
za pomocą intryg.
Jl\22 IliajO.
Książe Adam Czartoryski jedzie dziś do Wiednia z poleceniem
proszenia króla węgierskiego o pomoc dla Polski w jej
trudnem położeniu.
Wczoraj otrzymano od księcia Józefa Poniatowskiego wiadomość
z daty 6go maja, iż wojska rosyjskie stoją spokojnie;
iż wedle doniesień dostarczanych przez szpiegów, mają one
oczekiwać wkroczenia Polaków w rosyjskie granice, a nawet
jakoby miały odstąpić w głąb kraju dla tern lepszego przyjęcia
Polaków; iż rozbrojeni kozacy jenerała artyleryi otrzymali rozkaz
przejścia Bohu i połączenia się z armią rosyjską.
W Warszawie mieszczaństwo okazuje gotowość do wszelkich
gwałtów, daleko bardziej aniżeli szlachta, ta ostatnia bowiem
boi się o ziemskie majątki.
W ogrodach Saskim i Krasińskich, które tu stanowią
spacer publiczny, gromadzą się tłumy i robią nadużycia: w Saskim
ogrodzie chciano powiesić kasztelanka Mira za rozpusz-
') Bolszinstwo naszło siej otwiet sliszkom francuzkim.
Dziennik Bułhakowa. 385
czoną przez niego wiadomość o zwycięztwie Rosyan nad Polakami;
posła zaś poznańskiego Mielżyńskiego ledwie nie zabito
za wypowiedziane zdanie, iż Polacy z Rosya wojny prowadzić
nie mogą, bo nie są na nią przygotowani; obaj zaledwo umknąć
zdołali. Pana Boskampa chcą koniecznie obwiesić; to go spowodowało
do opuszczenia Warszawy; lud więc zamierza zrobić
napad na jego dom, w celu wynalezienia w papierach jakie się
tam znajdują, dowodów na stosunki jego z Rosyanami.
Lucchesiniego tu głaszczą, on zaś udaje, że go dobro
Polski wiele obchodzi; należy się obawiać, by podając obłudną
nadzieję pomocy, nie wyprosił teraz dla Prus Gdańska i Torunia.
Temi dniami dopiero posłano do Liège 20,000 cz. zł. na
zakupienie broni. Dziś chciano wyprawić artyleryą do księcia
Józefa Poniatowskiego, lecz na predce zakupione konie, nie
będąc przyzwyczajone do pociągów, porwały uprząż i t. p.;
całe więc rano ostrzeliwano je dla przyzwyczajenia do służby
przy armatach. Żartownisie powiadają, że te konie mądrzejsze
od ludzi, bo nie chcą iść na wojnę przeciw Rosyi.
Na posiedzeniu Straży debatowano nad tern, czy mnie
z Warszawy wyprawić, czyli dać mi straż honorową? Zdecydowano
się na ostatni środek. Postanowiono, by podkanclerzy
napisał do mnie: «Que, les rumeurs du peuple faisant craindre
pour la sûreté de ma personne, on croyait devoir m'en prévenir,
afin que si je jugeais à propos qu'on me donnât une
garde d'honneur, elle me serait envoyée à ma première réquisition
».
Wraz z tą wartą chciano mi przysłać wyglądającego na
kata, adjutanta królewskiego Gutkowskiego, który nie zważając
na stopień jaki piastuje, włóczy się ustawicznie po ulicach dla
szpiegowania. Miano mu polecić, by codzień zdawał raport
o tern, kto u mnie bywa.
IIJ23 maja.
Król udając się na wojnę, chce zabrać z sobą całą Straż,
ale już nie do Dubna, tylko do Połonnego. Gwardyi wydano
Ks. Waleryan Kalinka T. II. 25