DZIEŁA - Cyfrowa Biblioteka Narodowa Polona

•^ Dokumenta. — I.
Dnia wczorajszego Książe Jmć prymas, czynił relacya
JPanu de Caché, o widzeniu się WK. Mości z cesarzem, o okolicznościach
poprzedzających, o poufałem i serdecznem przywitaniu
; o anekdocie wziętego lewego miejsca na kanapie i
odpowiedzi WK. Mości; o upewnieniu cesarza, że zagona
ziemi Polska nie utraci ; także o serdecznem pożegnaniu i zapewnieniu
zobopolnéj przyjaźni. Okazał z tego wszystkiego
de Caché ukontentowanie swoje i przydał, że bynajmniej ni-dy
me wątpił, iż ten skutek za zabraniem znajomości osobistej
miał nastąpić. Niemcewicz o kilka kroków oddalony, mocno
téj relacyi nadsłuchiwał.
KRÓL DO KICIŃSKIEGO.
(Stackelberg po dawnemu figle znów piata. — Biskup schyzmatycki Sadkowski
składa przysięgę. — Przyjęcie w Tulczynie nader miłe).
Z Tulcssyna, iç mnja 1787.
Co się tyczy promocyi naszego kasztelana czerskiego
(Ostrowskiego) od ministerium, będzie mogła być, spodziewam
się, dość grzecznie wyklarowana z ambasadorem, osobliwie
w pierwszych czasach bytności jego w Warszawie, póki impressye
kijowskie jeszcze cokolwiek będą w nim trwały, i póki
nałogi i figle nie powrócą in pleno, których próbkę jednak
już tu widziałem taką: w Kaniowie dał mi ambasador list do
wojewodziny ruskiej, mówiąc, że w tym liście daje jéj wiedzieć
potrzebę, żeby wojewoda ruski jechał do Chersonu, aby
tam słyszał z ust Potemkina życzenie jego rozprzężenia ligi politycznej
wojewody ruskiego z hetmanem Branickim. Otóż czytałem
oczyma memi ten list. Nie masz w nim nic innego,,
prócz exkuzy, źe dla naglących rozkazów dworu swego musi
spieszyć do Warszawy a w Tulczynie być nie może r ).
*) Kiciński w jednym ze swoich listów przypominał królowi, jakby korzystnie
było, aby Ostrowski, człowiek pracowity, roztropny i królowi oddany.
Korespondencya króla z Kicińskim. 53
Episcop Sadkowski wykonał przysięgę tu w Tulczynie
Przedemną w słowach tu przyłączonych i o czem urzędowne
zawiadomienie marszałka Mniszcha proszę oddać do kancelaryi.
u tem i ambasadorowi niechże prymas powie, przy ukłonie
^oim. Po przysiędze, Sadkowski miał do mnie mowę łacińską,
v której chciał dać do zrozumienia, jakoby jego obrządek pokosił
uciski tutaj. Ja mu po polsku odpowiadając, dotknąłem,
e Według traktatów ściśle się zachowujemy, źe się spodziewamy,
że i on i według traktatów i według przysięgi zachowywać
się będzie i że zatem ten akt pomyślnym będzie dla
Utrzymywania spokojności krajowej.
Z przyjęcia tutejszego mam racyą być kontent. Z poważaniem
wielkiem a bez wytworności, zdają się pan i pani domu
Sz czerze mi być radzi, osobliwie on, któremu wzajemnie ja
słodko się stawiam, tem chętniej, że prawdziwie zawsze we
^nie pozostanie opinia, że w gruncie wojewoda ruski jest
cnotliwy i dobrze ojczyźnie życzący i że my go sobie znowu
Potrafimy przyhołubić.
Ja pojutrze ztąd wyjeżdżam prosto do Wiśniowca, mijając
•Kamieniec. Czynię to dla uspokojenia waszego, lubo prawdziwe
jestem przekonany, że i apparencyi niebezpieczeństwa dla
mnie w Kamieńcu nie byłoby.
W Wiśniowcu trzydniówkę odbywszy, pojadę w Krakowskie,
mijając Lublin od Piasków zaraz w lewą, jeżeli nie
dalej, aby wizyt i żądań lubelskich uniknąć.
2 °stał podskarbim. Tego zdania był i prymas. Król, który Ostrowskiego wysoko
cenił, radę przyjął i jak widzieliśmy, ze Stackelbergiem o tem mówił
''•st z dnia 29 marca). W późniejszym liście, z dnia 15 kwietnia 1787, król
Pisze do Kicińskiego : «Kasztelanowi czerskiemu kochanemu, którego list odęciem,
powiedz WPan, że wszelako mojem zdaniem nie zawadzi, gdy napisze
a ° Stackelberga dziękując za obietnicę mnie daną. To przygwożdżą rzecz !<
ostrowski tak zrobił; niemniej przeto Stackelberg Ożarowskiego do pierwszego
^kansu zalecał. Dlatego król pisze, że rzecz się wyklaruje za powrotem do
Warszawy. /