DZIEŁA - Cyfrowa Biblioteka Narodowa Polona

410
Dokumenta. — V.
niec, będzie zmuszony dać jéj pomoc. W ogóle mówią tu, iż
Prusacy niezadługo przyjdą do Warszawy.
Król nalegał znowu na wielkiego sekretarza Granowskiego,
by podpisał konstytucyę 3go maja, lecz ten odpowiedział: ja
wciąż oczekuję, by Wasza Królewska Mość stworzył sobie inne
otoczenie, to jest, przywołał na nowo do swego boku przyjaciół,
których wierność nie od dziś się rachować poczęła.
j>/ maja (ir czerwca).
Książe wirtembergski był już w Wilnie i z Wilna nawet
wybrał się był do Mińska, ale w drodze, zaledwo sześć mil
ujechał, gdy dowiedział się o odebraniu mu dowództwa.
Tymczasem księżna Adamowa Czartoryska, matka jego
żony, zamknęła się wraz z córką w klasztorze. Dodają nawet,
iż napisała do Wiednia do męża, iż jeżeli on córki nie rozwiedzie
z księciem wirtembergskim, to ona sama z nim, to jest
z księciem Adamem, weźmie rozwód.
Oprócz pieniędzy, które dali Piatolemu, ofiarowali jeszcze
żydzi temi dniami królowi przez krakowskiego posła Linowskiego
5.000 czerw. zł. Król wziąwszy pieniądze, przyrzekł im, iż pomimo
nalegań miasta, nie zostaną wygnani z Warszawy. Prezydent
miasta jednak nie odstępuje od tego zamiaru i ntyśli
go wykonać, skoro król wyjedzie do obozu.
Król dał Jeleńskiemu, starościc mozyrskiemu, kilka własną
ręką podpisanych blankietów z poleceniem, by wedle własnej
myśli, wybrał dwóch regimentarzy, dla formowania dwóch korpusów
ochotników w powiatach mozyrskim i wiłkomierskim.
i\i2 czenoca.
Dawny jenerał austryacki, nazwiskiem Sauer, który dla
starości swej został uwolniony od obowiązków w armii i osiadł
na Węgrzech, zwrócił tu na siebie uwagę ; posyłano doń naprzód
brata podkanclerzego Kołłątaja, a obecnie wyprawiono
niejakiego Rozwadowskiego, by mu proponował wstąpienie do
H^^H
Dziennik Bułhakowa. 411
polskiej służby, za co mu ofiarują 50.000 złotych pensyi gotówką
i używanie starostwa, mającego 200.000 złotych wartości.
zjij czerwca.
Król pruski dowiedział się jeszcze przed przybyciem marszałka
Potockiego do Berlina, o tern, że kuryer wyprawiony
tamże przez księcia wirtembergskiego, został zatrzymany; że
listy adresowane do Jego Królewskiej Mości i do rodziców
księcia w Warszawie, zostały odpieczętowane i odczytane (pomimo,
iż podkanclerzy Chreptowicz radził królowi, by ich nie
rozgłaszać); z tego powodu wielce jest na Polaków rozdrażniony.
Potocki pisze, jak powiadają, że nie dostrzega w ministeryum
pruskiem najmniejszej życzliwości dla Polski; że przeciwnie,
zdaje się ono być wielce dalekicm od myśli mieszania
się w spór między Rosyą i Rzecząpospolitą, radzi on jednakże
królowi by nic nie przedsiębrał względem ruchów armii przed
otrzymaniem dokładniejszej wiadomości o osobistem usposobieniu
króla (pruskiego).
Książę Adam Czartoryski także pisze z Wiednia, że nie
ma co liczyć na króla węgierskiego; źe sądząc z tego co mówią
w ministeryum, zdaje się iż Rosya w obecnych okolicznościach
postępuje zgodnie z Austryą, a zatem i z Prusami,
i źe wszystko między temi mocarstwami było naprzód ułożone.
Ksiądz Piatoli pojechał prosto do Drezna z rozkazami od
Króla, ale do tej pory nie można się dowiedzieć o właściwym
przedmiocie danych mu poleceń. Przed wyjazdem już sprzedał
on otrzymane od króla weksle na 18,000 czerw. zł. i pieniądze
zabrał ze sobą; w ogóle myślą tu i nie bez racyi, że on
już wcale do Polski nie wróci, bo się będzie bał.
Rozgłoszono tu źe Rosya dopóty nie da spokoju Polsce,
dopóki marszałek Potocki, marszałek Małachowski, podkanclerzy
Kołłątaj i ksiądz Piatoli, jako główni przywódzcy wszystkiego
nie tylko nie zostaną oddaleni, ale i pozbawieni zaszczytów;
ponieważ zaś całej Polsce wiadomo, że oni są winni temu co
się stało, więc niedziw źe się boją.