REVISTA VIII.qxp - Eixo Atlantico

dos individuos. Todos prefeririamos, por exemplo, a un nazi corrupto se fosemos
xudeus, pois un nazi incorruptible é peor que un que non o é. O importante
pois antes de determinar a moralidade ou non da corrupción é valorar se
a intervención do estado é moralmente lexítima ou non, e se non o é, a corrupción
é unha lexítima defensa do individuo fronte a expropiación dos nosos
dereitos polo estado. Moitas das corruptelas realizadas no ámbito clientelar
non son máis que defensas lexítimas fronte a intervención estatal, como conseguir
licencias de edificación ou de apertura de establecementos comerciais
negadas en moitos casos arbitrariamente polo poder político, polo que o clientelismo
non deixa de ser unha forma indirecta de restitución de dereitos. A
proba está en que os impostos adoitan ser máis baixos e é máis fácil abrir negocios
ou construir vivendas en concellos gobernados por este tipo de redes (de
facto moitos sectores sociais modernos “votan cos pés” e establecen súas residencias
ou negocios en concellos gobernados deste xeito e abandona as súas
vivendas nas modernas e tecnocráticamente dirixidas urbes, algo que se pode
constatar en todas as urbes galegas, precisamente porque esta maior liberdade
económica lles permite unha vida mellor). O clientelismo revélase así, ainda
que non conscentemente, como un eficaz colaborador da liberdade económica
e por ende da boa gobernanza ao limitar a excesiva intromisión dos poderes
públicos. Tampouco se pode decir que o nível de corrupción sexa moito máis
grave co que acontece no ámbito das clases dirixentes “modernas” e racionais.
A manipulación da banca, o saqueo de empresas públicas nunha escada incomparábelmente
maior que no ámbito caciquil ou o uso de guerras imperiais con
miles de mortos en beneficio de intereses espúreos non se usan pola contra para
deslexitimar a este tipo de gobernantes senon que son lexitimados como lexítimos
intereses do estado ou como operacións para facer un mundo máis seguro
para a democracia. Acontece aquí como no pirata apresado por Alexandre
Magno quen lle dixo que él era condenado por pirata por ter só un pequeño
barco de guerra. Se tivese unha flota e practicase a piratería a grande escada,
matando moita xente e saqueando reinos enteiros sería considerado un grande
estadista e pasaría a historia como tal.
APROXIMACIÓNS Á GOBERNANZA NA EURORREXIÓN GALIZA-NORTE DE PORTUGAL
173