Rapport final de l'étude: Remèdes juridico-institutionnels pour une ...

De O.P.S. bepaalt in artikel 26, 3 e dat het G.B.P. de maatregelen van aanleg voor de
belangrijkste verkeerswegen vermeldt. Dit artikel impliceert echter niet dat deze
maatregelen betreffende de wegen bodembestemmingsbepalingen zouden zijn, of dat ze als
dusdanig deel uitmaken van een bijzondere bestemming of zonering. De O.P.S. eist enkel dat het
plan voor de hoofdverkeerswegen de maatregelen m.b.t. hun aanleg of hun inrichting aangeeft.
Welke de “belangrijkste” verkeerswegen zijn waarvoor het G.B.P. de maatregelen van aanleg
moet geven verduidelijkt de O.P.S. niet. Ook het G.B.P. preciseert niet welke wegen
beschouwd moeten worden als “belangrijk”.
De maatregelen van aanleg of van inrichting zijn zowel de vormelijke als de inhoudelijke
inrichtingsvoorwaarden waaraan de handelingen en werken aan deze wegen moeten voldoen.
De specialisatie van de wegen krijgt verordenende waarde, met uitzondering van de aanduiding
van de wijkwegen waarvan het tracé slechts richtinggevend is, ook al verandert dit de facto
weinig.
Het feit dat het ontwerp van G.B.P. de verkeerswegen niet opneemt in de lijst van de
voorschriften betreffende de verschillende gebieden versterkt nog het gegeven dat het
verkeersnet geen bodembestemmingsgebied is. De bestemmingskaart (kaart 4) van het tweede
ontwerp van G.B.P. bepaalt niettemin het tracé van de verkeerswegen. De kaart van de wegen
(kaart 5) en de kaart van het openbaar vervoer (kaart 6) bepalen respectievelijk het tracé van
zowel de bestaande als van de aan te leggen wegen en openbaar vervoerlijnen. CORNET meent
dat men de bestaande wegen waarvan het tracé is aangeduid op de bestemmingskaart wel kan
vergelijken met een bestemmingszone maar dat dit niet het geval is voor de nog aan te leggen
wegen. 197
De aanduiding van de verkeerswegen op de kaarten geeft geen bestemmingszone aan (met
uitzondering van de spoorweggebieden). De voorschriften die erop betrekking hebben geven
derhalve geen aanwijzingen voor de bestemming van de gronden waarop deze wegen lopen. De
voorschriften geven enkel de voorwaarden voor hun inrichting. De aanduiding van het tracé van
de aan te leggen wegen verleent de toelating om deze wegen als dusdanig in te richten, maar
houdt zeker geen verplichting in om ze in te richten. De beheerder van de weg blijft soeverein.
Het sterk relatief afdwingbaar karakter van de aan te leggen verkeerswegen is in het G.B.P.
nog versterkt doordat het de mogelijkheid biedt om de aan te leggen trajecten van de hoofd- en
interwijkenwegen (art. 23.8) en van de fietsroutes (art. 23.11, al. 3) “aan te passen” naargelang
de technische of stedenbouwkundige vereisten.
Het tracé van het openbaar vervoernet en de ligging van de stations en haltes heeft ook geen
verordend karakter. Het kan gewijzigd worden naargelang de stedenbouwkundige en technische
vereisten.
b) Bijzonder bestemmingsplan (B.B.P.)
b.1. Inleiding
Elke gemeente van het gewest neemt hetzij uit eigen beweging hetzij binnen de termijn die de
Regering haar oplegt, bijzondere bestemmingsplannen aan (artikel 48). Dit plan geeft een nadere
omschrijving van het gewestelijk bestemmingsplan en het gemeentelijk ontwikkelingsplan en vult
197 A. CORNET, “O.P.U., Art. 26 — 9 ” in X., Commentaire systématique de l’O.P.U.- Droit de l’urbanisme à
Bruxelles, Kluwer, mars 1999, p. 59.