Rapport final de l'étude: Remèdes juridico-institutionnels pour une ...

odembestemming heeft onder andere tot hoofdbedoeling om het transitverkeer in de
betreffende wijken te verhinderen. Als verantwoording hiervoor heeft de Raad van State
verwezen naar de in het GEWOP voorziene compensatiemaatregelen tegen de hinder
veroorzaakt door het gewestnet zoals bv. de geluidsisolatiepremie dat wordt toegekend
“wanneer de hinder een bepaalde drempel overschrijdt en deze niet kan beperkt worden
door een heraanleg van de openbare ruimte of door de regeling van het verkeer”.(Punt
2.5.1.3. uitvoering, GEWOP, p. 26).
Men kan zich evenwel afvragen welke de rechtspraak van de Raad van State was geweest
indien het GEWOP geen compensatiemaatregelen had voorzien. Kan men hieruit afleiden dat de
functionele wegenhièrarchie en de bodembestemming van de verschillende plannen
fundamenteel onafhankelijk zijn?
1.3 Conclusie
De leefbaarheidsaspecten, of meer in het algemeen, de stedenbouwkundige aspecten van het
wegennet werden in grote mate achterwege gelaten in de bodembestemmingsplannen en aan de
vrije appreciatie van hun beheerders gelaten. De functionele hièrarchie van de wegen heeft
slechts een marginale invloed op de werkelijke aanleg of inrichting van de verkeersweg.
Een verdere integratie is echter indekbaar. De vraag stelt zich of een verruiming van de
bodembestemmingsbepalingen tot de verschillende functioneel gehièrarchiseerde wegen niet zou
leiden tot een betere in overwegingname van de leefbaarheidsaspecten ervan.
2. het locatiebeleid
2.1 Het locatiebeleid in de verschillende plannen: de intenties
Het locatiebeleid wordt door de verkeersplanologie als essentieel onderdeel gezien van het
verkeers- en vervoersbeleid. In de Brusselse plannen wordt dit beleid in de planontwikkeling
samengevat in een drietal doelstellingen 232 :
1) Groepering van de gebouwen om de versnippering van de stad tegen te gaan, hetgeen
onverenigbaar is met een renderende organisatie van het openbaar vervoer.
2) Diversificatie van de functies om monofunctionele ruimtes tegen te gaan
3) Aanpassing van de locatie van de activiteiten M.a.w. de integratie van het mobiliteits en
stedenbouwbeleid.
De hoofdoorzaak van woningverdringing is te vinden in de kantoorvestiging. Ongeveer 16% van
de kantoortewerkstelling is ondergebracht in gebouwen die oorspronkelijk een andere
bestemming hadden. Daarnaast is de tewerkstelling in de typische kantoorsectoren in expansie.
Het GEWOP wilt de spontane uitzwerming van kantoren in woonwijken een halt toeroepen en
zelfs terugschroeven met een vierde, dus tot 2.5% brengen 233 .
De theoretische onderbouw van de bundeling van kantoren in bepaalde perimeters vindt zijn
oorsprong in het Nederlandse ABC-locatiemodel. Trefwoorden bij de omschrijving van het
locatiebeleid zijn ‘bereikbaarheidsprofiel’ en ‘mobiliteitsprofiel’. De verhouding tussen beide
232 IRIS plan, o.c., p.4.
233 Punt 4.5.4. van de Krachtlijnen, GEWOP, p. 43.