CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

92 HENRICUS HOLLMANN
bracht en dat de laatste, overtuigd dat dit voor de orde een niet
te vervullen opdracht 2ou zijn, het aanbod niet eens in discussie
heeft gebracht. .
In geen van de bovenstaande gevallen is een gunstige beslissing
genomen. Voor drie ervan is het duidelijk, of kunnen wij
althans met recht veronderstellen, dat de noodzakelijke voorwaarden
daartoe ook niet aanwezig waren. Een van deze drie,
namelijk de voorgenomen stichting van een kerk en klooster op
een terrein, dat dank zij een persoonlijke relatie van prior Hollmann
met jonkheer van Melissant door deze tot dat doel geschonken
was, stuitte af op een afwijzende beschikking van het
bisdom Haarlem. Voor de twee andere werd reeds een rechtvaardiging
gegeven of aannemelijk gemaakt. Te betreuren lijkt ons
in ieder geval, dat Manders het aanbod te York niet heeft aangedurfd;
men mag wel zeggen dat hier toch zeker het uiterste
niet is beproefd om deze gunstige kans niet voorbij te laten
gaan. Het doet trouwens ook triestig aan, dat er jaren lang
niemand beschikbaar werd geacht om het werk van van den
Heuvel en van den Dries in Engeland voort te zetten en uit te
breiden. En dat, terwijl een figuur als Alphons van den Heuvel
in het bisdom Newport zulk een aanzien genoot en zo grote
invloed had; men kan zich moeilijk een betere introductie
denken.
Toch was de balans niet louter negatief. Al kwam er tijdens
het bestuur van Manders geen enkele nieuwe stichting tot stand,
in 1896 begon toch te Maaseik de bouw van een college met
internaat. Aanvankelijk weigerde Manders zijn toestemming tot
zulke grootse plannen en wilde ze voor een belangrijk deel tot
later zien uitgesteld. Maar prior Antoon van den Heuvel en de
energieke en talentvolle fr. H. van Hasselt, aan wie deze in
dat jaar het bestuur van het college had opgedragen, wisten ten
slotte het pleit te winnen ".
Het aantal kleine professies vertoont tijdens het bestuur van
Hoogwaardig Heer Manders, dus in de jaren 1891-1899, weer
een dalende lijn. In de jaren 1891-1894, 1896-1897 en in 1899
bedroeg het telkens drie fraters ; in 1898 twee broeders. Het
noviciaat moet in de laatste levensmaanden van Manders echter
A. Wieers - Th. Bik, in De Kruisheren te Maaseik, Diest, 1955, p. 256.