CLAIRLIEU - Canons Regular Blog
CLAIRLIEU - Canons Regular Blog
CLAIRLIEU - Canons Regular Blog
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
204 HENRICUS HOLLMANN<br />
aandeel daaraan is. Het valt soms moeilijk vast te stellen wat<br />
daarbij dient toegeschreven aan zijn persoonlijk initiatief, wat<br />
aan dat van zijn medewerkers. Toch doet dit in feite niet zo<br />
heel veel ter zake. Er bestaat immers niemand, die alles alleen<br />
weet en kan. De grote kunst van het besturen ligt eigenlijk<br />
hierin, dat zo iemand de talenten en bekwaamheden van zijn<br />
medewerkers kent, op de juiste wijze waardeert en er een<br />
verstandig gebruik van weet te maken. Hij moet naar anderen<br />
kunnen luisteren, hun vertrouwen schenken en kans om zich te<br />
ontplooien en nuttig te maken in zaken, die ten slotte niet zijn<br />
privebelangen, maar die van het algemeen vertegenwoordigen.<br />
Hij kan goed iets uit handen geven en aan anderen overlaten,<br />
zonder zelf de leiding over het geheel te verliezen.<br />
Tracht men zich een oordeel te vormen over de persoonlijke<br />
hoedanigheden van Hollmann als leider van de orde, dan dient<br />
men daarbij onderscheid te maken tussen de tien laatste jaren<br />
van zijn generalaat en de daaraan voorafgaande. Vooreerst zal<br />
men zeer wel kunnen aanvaarden, dat de tien laatste jaren van<br />
zijn bestuur niet meer gekenmerkt werden door de vooruit-<br />
strevendheid en ondernemingsgeest, die hem tevoren zozeer<br />
eigen waren. Gezien zijn hoge leeftijd en zijn verslechterende<br />
gezondheidstoestand, vooral in de laatste maanden voor zijn<br />
dood, zal niemand zich daarover verwonderen. Maar het ontbrak<br />
hem niet aan wijsheid en nederigheid om de initiatieven van<br />
anderen over te nemen en aan kracht om ze ten uitvoer te<br />
brengen. En niemand zal ontkennen dat, juist dank daaraan,<br />
er toen veel, zeer veel werd bereikt. Wat nu de daaraan voor<br />
afgaande periode van bijna twintig jaar betreft, Hollmann toon-<br />
de en gaf zich toen onvermoeibaar in de voile kracht van zijn<br />
leiderschap. Hij was er de man niet naar om zich met het geven<br />
van richtlijnen aan anderen tevreden te stellen. Zelf ging hij<br />
voorop, en woekerde onverpoosd met de vele talenten, die God<br />
hem had geschonken. Hij kon gerust met St.-Paulus zeggen :<br />
,,Ik heb meer dan anderen gearbeid". Toch behoeft men daarbij<br />
niet blind te zijn voor het feit, dat die anderen soms te veel in<br />
de schaduw bleven van zijn veelzijdige persoonlijkheid en ver-<br />
bazingwekkende werklust. Hij was er aan gewoon geraakt veel<br />
op zich te nemen en zelf te doen. Van een bekwaam en ijverig
Change language