CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

DE PRIORKEUZE VAN 1901 121
digheid zou worden verheven ? Hoogwaardig Heer Manders
was toen zevenenneventig jaar en dus lag het voor de hand, dat
zijn opvolging nogal eens het onderwerp van de gesprekken zal
zijn geweest. Gezien het door hem gevoerde beleid is het goed
denkbaar, dat daarbij uiting werd gegeven aan verwachting van
en verlangen naar verandering. Wie zou daartoe de geschikste
opvolger kunnen zijn ? Zoals gebruikelijk, zijn bij dergelijke
gesprekken verschillende namen de revue gepasseerd. Er is niet
zoveel fantasie voor nodig om te vermoeden, dat naast de
namen van Hollmann en Honhon ook die van Hoogeveen zal
zijn genoemd ; van Mil trad toen nog niet zozeer op de voorgrond.
Hoogeveen was in ieder geval een man met grote capaciteiten,
een geziene figuur, die zeker zijn aanhangers en bewonderaars
heeft gehad. Misschien leefde er ook een zekere
afgunst en wantrouwen omtrent de vertrouwenspositie, die
Hollmann als secretaris en raadsman van Mgr. Manders in
diens laatste levensjaren innam. Wat daar ook allemaal van zij,
Hollmann werd op 16 februari 1899 tot magister generaal
gekozen. Thans werd ook de kwestie acuut, of hij tevens prior
van St.-Agatha zou blijven. Op zich genomen leek het niet
onredelijk om dit probleem te stellen. Terwijl volgens de constituties
der orde de conventen zelf hun prior kozen, zou het
moederhuis, althans de eerste jaren, van dit recht geen gebruik
kunnen maken. Toch had St.-Agatha, sinds de dood van van den
Wijmelenberg in 1881, steeds een eigen prior gekozen, aange-
zien zowel generaal Smits als Manders er de voorkeur aan
hadden gegeven om in Uden te resideren. Tevens had echter het
feit, dat beiden gedurende hun generalaat ook prior van Uden
waren gebleven, een soort van precedent geschapen. Omdat
Hollmann prior te St.-Agatha was toen hij tot magister generaal
werd gekozen, bestond er wel aanzienlijke kans, dat deze toestand
bestendigd zou worden. Zij vond echter geen enkele steun
in de constituties. Zelfs afgezien daarvan bestond er nog een
ander bezwaar. Het feit lag er nu eenmaal, dat Hollmann reeds
twintig jaar prior te St.-Agatha was geweest. Nu spreekt het
vanzelf, dat in een dergelijke gesloten gemeenschap de mensen
veel meer op elkaar zijn aangewezen, vooral wanneer hun levenstaak
praktisch geheel binnenshuis ligt. Dat kan gemakkelijk