CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

180 HENRICUS HOLLMANN
grond en sfeer oproepen en met een paar rake typeringen of
pakkende bijzonderheden de personen waarover hij sprak als het
ware tot leven brengen. De wijze waarop hij mensen en toestanden
ook in eigen omgeving wist te kwalificeren, was meesterlijk
raak, gevat, ironisch en dikwijls onweerstaanbaar grappig.
Hij was verlegen en onhandig in zijn optreden, maar er ontging
niets aan die half toegeknepen kritische blik. Eigenaardig was
de manier om zijn gesloten lippen te stulpen en dan weer snel
terug te trekken, zoals een goudvis in een aquarium. Als een
zwaargeladen galjoen koerste hij door de gang, met half afge-
wend gezicht en een vracht boeken op de arm. Wanneer men
hem op zijn praatstoel kon krijgen was hij een groot causeur,
vol rake opmerkingen en snelle gedachtenflitsen. Zijn geschrif-
ten over St.-Agatha en over de orde zijn goed van stijl en nog
steeds lezenswaard. Hij was een levend arsenaal wat kerk- of
ordesgeschiedenis betrof. Met H. van Hasselt, de energieke en
talentvolle directeur van het college te Maaseik als voorganger,
is hij een baanbreker geweest in de geschiedschrijving der
Kruisherenorde door zijn monografieen over belangrijke figu-
ren en kloosters uit haar historic Er was voordien nog weinig
werk van wetenschappelijke waarde op dit gebied verricht.
Emond bezat de gave om tegelijk verantwoord en bevattelijk
over dergelijke onderwerpen te schrijven. Ook eenvoudige en
weinig ontwikkelde mensen lazen zijn beschouwingen graag.
Hij ging zeer stelselmatig te werk. Behalve een onvermoeibare
speurzin en een fabelachtig geheugen bezat hij ook een rijke
verzameling van aantekeningen en fiches. Zij waren dikwijls
klein, maar uitermate duidelijk geschreven. Zijn handschrift was
fraai en regelmatig, en zo verzorgd, dat het als gedrukt scheen.
In 1920 had H. van Lieshout zijn studies aan de universiteit
van Freiburg met groot succes voltooid. Gedurende het najaar
ving hij zijn vruchtbaar professoraat in de filosofie te St.-Agatha
aan, dat van 1926 tot 1931 te Zoeterwoude zou worden voort-
gezet. Van Lieshout was een geweldige studax, een echt ge-
leerde en een uitstekend docent. Hij zat niet vast aan een hand-
boek, maar bouwde een eigen cursus op, die hij met vuur en
overtuiging voordroeg. Hij bezat een sterke greep op zijn toe-
hoorders en eiste volledige en onverflauwde oplettendheid. Zijn