CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

DE PRIORKEUZE VAN 1901 123
een keuze. De opzet was dus mislukt en had een tegengesteld
effect. De spanning werd er door vergroot en de tegenstand
vastberadener. Er hadden verscheidene stemmingen plaats, en
Hoogeveen bleek duidelijk de tegencandidaat. Volgens de geldende
constituties van 1868 3 had ieder die priester was, stemrecht.
De stemmen der jonge priesters oefenden dus ook hun invloed
op de keuze uit. Ten slotte werd Hollmann geproclameerd
als de gekozene. De tegenpartij protesteerde evenwel hiertegen.
Zij verklaarde, dat de stemmen van de jonge priesters niet met
voldoende vrijheid waren uitgebracht. Voorzover viel na te gaan
zijn dit hoogstwaarschijnlijk C. Friedemann, J. Kolkman en
G. van der Schoot geweest. Er was natuurlijk reden om te veronderstellen,
dat zij binnen afzienbare tijd St.-Agatha zouden
verlaten. Maar van de andere kant was de keuze strikt volgens
de constituties. Zoals tegen elk voorschrift, zijn er ook hiertegen
bepaalde praktische bezwaren aan te voeren. In casu bijvoorbeeld,
of het wel redelijk is om aan jonge priesters, die nog
weinig ervaring hebben en die bovendien bijna altijd binnen
korte tijd zulk studiehuis zullen verlaten, bij een priorkeuze even
veel invloed toe te kennen als aan anderen, die uit de aard der
zaak tot de stabielere bemanntng behoren. Maar waar moet men
de grens trekken, en zou in dat geval de remedie dikwijls niet
erger zijn dan de kwaal ? In feite bleven de drie genoemde jonge
priesters, waarvan Kolkman op 30 mei 1896 en de beide anderen
op 4 juni 1898 waren gewijd, nog enkele maanden te St.-Agatha.
Hoe dan ook, de oppositie weigert zich neer te leggen bij de
keuze der meerderheid. Zij gaat er zelfs toe over om ongeldigverklaring
van de keuze te Rome aan te vragen. Na verloop van
tijd wordt deze echter door Rome geldig verklaard. Er viel
trouwens moeilijk anders te verwachten.
De onenigheid in het convent werd ten slotte door verplaatsingen
opgelost. Wanneer de veronderstelling juist zou zijn, dat
Hoogeveen reeds een aannemelijke kans zou hebben gemaakt
bij de generaalsverkiezing, dan zou hij zich nu voor de tweede
maal door Hollmann zien voorbijgestreefd. En ditmaal was dit
geschied op een manier, die hij blijkbaar in geen geval wenste
te accepteren. Zijn verbittering was zelfs zo groot, dat hij ge-
* Constituties O.S.Cr., Dist. II, caput II, nr. 1.