CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

HOOFDSTUK II
VORMING TOT PRIESTERKLOOSTERLING
Er zijn nog vrij veel mensen, die zich maar moeilijk een voorstelling
kunnen maken van wat het kloosterleven eigenlijk inhoudt
en die er dan ook niet in slagen het op zijn juiste waarde
te schatten. Zelfs katholieken, die nu eenmaal kwalijk kunnen
ontkennen dat het een door God gewilde en door de Kerk
goedgekeurde en aanbevolen levenswijze is en trouwens als iets
vanzelfsprekends gebruik maken van de tastbare voordelen die
het bestaan van dergelijke instellingen hen biedt, veroorloven
zich soms de vreemdsoortigste opvattingen daaromtrent. Voor
sommigen is en blijft het feitelijk een raadsel, hoe een meisje of
jongen er toe komen zich voor hun leven lang te begraven in
zulk een naar hun smaak wat excentrieke samenleving. Zij
zouden volgens hen een heel wat normaler en gelukkiger bestaan
kunnen leiden en zich bovendien zoveel verdienstelijker voor de
gemeenschap behoren te maken ; er zijn wel andere manieren
om zalig te worden. Anderen zien het als een soort vlucht uit
de menselijke verantwoordelijkheid, het leiden van een onbezorgd
bestaan zonder geldzorgen en maatschappelijke of huiselijke
verplichtingen. Weer anderen zijn geneigd het als een
zuiver romantische aangelegenheid op te vatten, met niets dan
rozegeur en maneschijn. Wie alleen op de uiterlijke schijn afgaat,
zal hier gemakkelijk aan het fantaseren en overdrijven
slaan. De nuchtere werkelijkheid is echter anders : alleen de
geest van offervaardigheid en een groot aanpassingsvermogen
zullen een geslaagd en gelukkig kloosterleven verzekeren. En
dit bereikt men slechts door een volhardend streven om God
in alles te zoeken en om onbaatzuchtig met en voor anderen te
leven. Het is een blijvende en niet altijd zo moeiteloos te vervullen
opgave. Dat leert de ervaring gauw genoeg.
Wanneer een jongen in het klooster gaat, dan betekent deze
stap een ingrijpende verandering in zijn leven. Er zitten in de
praktijk bepaalde konsekwenties aan vast die hij tevoren nooit