CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

120 HENRICUS HOLLMANN
docent te zijn. Vooral op gebied van wiskunde en Latijn muntte
hij uit en er werd van hem verteld, dat hij Virgilius van buiten
kende.
In verband met de keuze van de St.-Agathase supprior en
theologieprofessor L. Honhon tot prior te Diest, werd Hooge-
veen in 1893 naar St.-Agatha verplaatst, waar hij als supprior
en als lector in de theologie Honhon opvolgde. Dit op zichzelf
bewijst reeds, dat hij als een bekwame en geziene figuur werd
beschouwd van wie nog veel te verwachten viel. Het zou niet
te verwonderen zijn, wanneer bij de generaalskeuze of misschien
reeds daarvoor ook zijn naam werd genoemd. Te bewijzen valt
dit echter niet. De samenstelling der afgevaardigden voor het
generaal kapittel van 1899 maakt het ook minder waarschijnlijk,
dat zijn kans tegenover die van Hollmann een ernstige zou zijn
geweest. Het lijkt echter wel aannemelijk, dat hij er zich even
bekwaam toe heeft gevoeld als Hollmann en dat anderen die
mening deelden. Zou het zo vreemd zijn om te veronderstellen,
dat Hollmann en Hoogeveen in zekere zin elkander enigszins
in het licht stonden en dat zij in aanleg, karakter en talenten
elkaars natuurlijke rivalen waren ? Dat zou in ieder geval de
felle en tragische wijze, waarop Hoogeveen in 1901 op de
uitslag der priorskeuze reageerde, des te verklaarbaarder maken.
Enig licht op wat er tijdens de eerste jaren reeds van zijn verblijf
te St.-Agatha in Hoogeveen omging, werpt wellicht het vol-
gende. In de bibliotheek te Hannut, waar Hoogeveen van 1910
tot 1932 conventualis was, bevindt zich een boek, Jesus Christy
geschreven door pater Didon o.p. en uitgegeven te Brussel in
1891. Op het titelblad staat met rode inkt geschreven : A Mon
sieur le Chanoine J. Hoogeveen, sousprieur de St. Agathe, Cuyk,
Hollande. Deze opdracht is geschreven door de knappe classicist
Emile Gouffau, pastoor te Hoeylaart, op 11 September 1896.
Daaronder staat: In quocumque statu te det Fortune, memento
Pectore constanti semper, amice, tnei ! Waarop zinspeelt dit In
quocumque statu ? Heeft Hoogeveen zijn hart tegenover deze
vriend gelucht over bestaande moeilijkheden te St.-Agatha ?
Of zijn er bepaalde toekomstverwachtingen van gunstiger aard
tussen hen ter sprake geweest en vraagt Gouffau hem een even
trouwe vriend te blijven, wanneer Hoogeveen tot hoger waar-